Ter voorbereiding op het fotograferen van de maansverduistering gisteravond, had ik alvast een trap in de weide gezet. Die trap wilde ik laten dienen als statief. Pas daarna brachten we Do, Roots en Chico naar buiten. Roots trok zich in eerste instantie helemaal niets aan van dat gekke ding in de weide. Die liep linea recta door naar de waterbak (wat voor ons tevens een teken is, om de waterbak binnen in de betreffende stal, even te checken)

Do ging wel gelijk bij de trap kijken en snuffelen.

Toen durfde Chico dat ook wel aan. Die deed het zelfs een stuk uitgebreider, en ging de trap rondom inspecteren.

Nadat ik me een uur later, om 21.30 uur helemaal had geïnstalleerd, kwam Do heerlijk gezellig bij mij, en heeft een hele tijd over mij gewaakt. Nog weer 3 kwartier later kwam Bert buiten, en heeft dat nog even op de foto gezet. Met excuses voor de wat slechte kwaliteit van de foto. De extra vergrotende lens zat al op de camera, en het was al behoorlijk donker aan het worden.

Hier aan de weg was flinke belangstelling voor de maansverduistering. De paarden vonden dat in eerste instantie een beetje vreemd, ze zijn dat niet gewend. Maar al snel hoorde dit er voor hen gewoon bij.

Doordat er een strook bewolking boven de horizon zat, hebben we bijna een uur moeten wachten, voordat we de verduisterde maan konden ontwaren.

Een aantal mensen vertrok al. Jammer dat die het geduld niet op konden brengen, want vanaf dat tijdstip werd het best mooi.

Mars was vrijwel gelijk zichtbaar, nadat die boven het bos uitkwam. Die was gelijk bloedrood, wat op deze foto helaas niet te zien is.

Al zeg ik het zelf, ik vind dat ik mooie plaatjes heb geschoten met mijn amateurcamera, en zonder ooit een cursus gevolgd te hebben.

Nog steeds volledig verduisterd, maar het begin van de afname wordt al zichtbaar.

Tegen 23.30 uur is het echt voorbij.

Een mooie ervaring, met de paarden vlak om me heen.