Buiten is het stralend zonnig, en er waait een frisse wind. De paarden zijn er helemaal fris en vrolijk van. Hopelijk houdt dat ook in, dat de virusinfectie nu echt voorbij is.

Enteny had een verrassing voor ons in petto, toen hij net buiten was. Waarschijnlijk was het zelfs ook een verrassing voor  hem zelf. Normaal gesproken gaat hij altijd rechtsaf als hij op het pad komt. Hij loopt dan het kleine lusje, om bij de voerplek met 2 hooibakken te komen. Deze keer ging hij echter linksaf. Zal wel goed zijn, dachten wij, en gingen verder met de rest buiten te zetten. Toen we met Omar en Jake als laatsten buiten kwamen, hoorden we hem al galopperen over het achterste lange pad. We keken allemaal geïnteresseerd toe, of er misschien iets leuks aan de hand was, waardoor er dan eventueel meer in actie konden komen. Maar Enteny wilde gewoon toch nog zo snel mogelijk bij de juiste voerplek zijn, waar z'n andere vriendjes ook al stonden. Dus ging de rest ook allemaal maar over tot de orde van de dag.

We hebben een beetje rare, hectische dagen, waardoor ik er nog niet eens aan toe gekomen was, te vertellen dat Naffi eergisteren jarig was. En ik heb die dag ook al geen foto van hem kunnen maken, omdat hij er nogal verregend uitzag. Maar omdat men altijd zegt 'beter laat dan nooit', bij dezen alsnog vanaf deze plek: Gefeliciteerd Naffi, met je 10e verjaardag!

Verder zou Orion vandaag bij ons komen wonen, maar we moeten dat op advies van de dierenarts nog even uitstellen. Verschillende paarden in onze groep hebben last van een virusinfectie. Gelukkig niets ernstigs, alleen lastig. Maar wel reden om niet op dit moment een 'nieuw' paard aan de groep toe te voegen. Orion komt wel vandaag naar Dwingeloo toe, maar gaat tijdelijk nog naar manege/camping de Drift aan de overkant. Daar heeft hij al verschillende keren gelogeerd, dus dat is geen onbekend terrein voor hem. Zodra de infectie-druk hier dan laag genoeg is, kan hij hier komen wonen, om definitief van zijn pensioen te gaan genieten.

Enteny deelde snuffel-knuffels uit. Op deze foto aan Jake, maar even later ook nog aan Omar. Bij beide stond de hooibak er wel veilig tussen.

Dean is, voor het eerst sinds ongeveer een half jaar, weer bij de groep in geweest. Het was een hernieuwde kennismaking.

Vandaag was er wat meer actie.

Maar goed, zoals uiterst links op deze tweede foto te zien, was er vandaag dan ook echt op het pad wat te doen. Er is een kraan geweest, om de grasrandjes onder het draad weg te scheppen. Dat zag er in eerste instantie zo uit.

Eerst was dat vooral erg interessant om dat eens rustig te bekijken, en eigenlijk ook wat te gevaarlijk om doorheen te rennen. En dat is iets wat de paarden feilloos weten.

Maar ook toen het al wat meer opgeruimd was, was het nog steeds erg interessant.

Totdat er iemand de kriebels krijgt, en de hele kudde meeneemt om tot een feestje over te gaan.

De ronde van Drenthe kwam 5 keer langs. Daarvoor hebben we ons voor het eerst op de veranda geïnstalleerd. We zijn even goed bekeken en wij hebben even goed gekeken.

Ik had verwacht, dat de paarden het ook wel interessant zouden vinden, die hele wielertoestanden langs te zien komen, maar niets was minder waar.

Ze keken ze alleen nog geïnteresseerd na, toen ze de bocht om gingen even verderop.

Volgende ronde dan maar eens aan de andere kant kijken, of daar wat meer spektakel is. Maar nee, ook daar alleen rustig toekijkende paarden.

Nilam doet nog een poging wat meer reuring in de zaak te brengen.

Maar ook hem lukt het niet, dus ook hij gaat er maar rustig bij staan kijken bij weer een volgende ronde.

In alle vroegte hadden we alweer een prachtig foto-moment, maar zoals wel vaker had ik het fototoestel niet bij me. Daarom maar weer een beschrijving, van het plaatje wat ik in m'n geheugen heb gegrift. Pal achter de buitendeur, in het hoekje bij Grandeur z'n stal, staat een groot blok eikenhout (een restant van een gebint). Poes Jasper zit daar graag op, om de eerste zonnestralen op te pikken. En hoewel die eerste zonnestralen er nu nog niet waren, en de paarden nog binnen stonden, was hij er toch vast gaan zitten. Grandeur dacht daar het zijne van, en keek met een prachtig rond opgezette hals, over zijn staldeur, naar de zijkant, proberend Jasper z'n aandacht te trekken en in gesprek te gaan. Jasper deed echter alsof hij niets in de gaten had. Degene die dit wel zag, was poes Ruben. Die zat dit hele tafereel vanaf de grond voor Grandeur z'n stal gade te slaan.

De meteorologische lente is begonnen, op de kalender is het nog geen lente, maar het weer was lente-achtig. Dus eigenlijk maakt het ons niet zoveel uit, we hebben gewoon genoten.

Joy is gistermiddag even lekker wezen uitwaaien in het bos, samen met Vanessa en Tim. Ze zijn daar alle drie lekker van opgefrist.

Hier thuis konden we goed merken, dat de kudde nog best van slag is, na het overlijden van Filon. Joy werd lange tijd na-gehinnikt. Hopelijk brengt ze haar nieuw verworven frisheid nu over op de rest van de kudde, en op ons. We moeten er toch allemaal aan wennen, dat we verder moeten zonder Filon.