Ongeveer 2 maanden geleden ben ik kort telefonisch geïnterviewd door een redacteur van het maandblad Bit. Op 1 juli werd een nieuwe wet van kracht, die vastlegt hoe je met dieren om moet gaan. Een punt in die wet is dat paarden (en andere dieren) niet meer in modderweilanden gehouden mogen worden. De dierenbescherming is hier blij mee, omdat ze eindelijk een middel hebben om eigenaren, die hun paarden laten verkommeren in een modderpoel, aan te pakken.
De betreffende redacteur had onze site gevonden, omdat we het paddockparadijs hebben. Eén van de hele grote voordelen van dit paddockparadijs is, dat je weiland niet hoeft te veranderen in een modderpoel. Dit heeft hij als 'creatieve oplossing' verwerkt in het artikel. En hoewel het niet helemaal klopt, hoe hij het opgeschreven heeft, (er staat dat we het volledige pad verhard hebben, terwijl alleen de hooi-voer-plekken verhard zijn, maar dat scheelt al zoveel!) is het toch wel leuk om met naam genoemd te worden in zo'n bekend maandblad.

Nou ja zeg! Ik weet niet wat er gister met Joy gebeurt is tijdens haar verjaardag hoor, maar vanochtend deed ze lekker maf. Terwijl Bert bezig was de hooibakken te vullen, ging zij zo hoog met haar voorbeen zwaaien, dat ze daarmee in de kruiwagen met hooi terecht kwam. Het kan niet zo zijn dat ze geen geduld meer op kon brengen, want we waren een uur vroeger dan normaal. Misschien heeft ze wel extra privileges gekregen. Dat zullen we dan waarschijnlijk nog wel ontdekken.

Hieperdepiep, hoera! Joy wordt vandaag 23 jaar. Gefeliciteerd meid.

We zijn hier prima aan huifkarren gewend, maar die horen niet op het fietspad! Geeft wel een leuke aanleiding om even flink te bokken.

Na regen komt zonneschijn, en zo was het vanmiddag ook steeds na elke bui. Dus kon ik toch nog met de borstels aan de slag. Dat kwam goed uit, want vooral Enteny moet er vandaag even glimmend gepoetst opstaan, voor de verjaardag van Joyce.

Enteny vindt het fijn, en helpt zelf mee.

Zo goed? Gefeliciteerd Joyce!

Tijdens het uitmesten van de stallen was het zulk lekker weer, dat ik in gedachten had om daarna met borstels de groep in te gaan. Helaas begon het te regenen op het moment dat ik de laatste kruiwagen leegde op de mestbult. Dus het borstelen moet nog maar even wachten.

Waar het gisteren geen leuk feestje bleek te zijn (zie stukje hieronder) was het dat vanmiddag echt wel. Het is best een stukje frisser geworden, en dat hebben de paarden (nu waren veel meer aan het rennen, dan alleen Do en Orion) aangegrepen om er nu wel een heerlijk vrolijk feest van te maken. Maar vanochtend hebben we eerst nog genoten van de zon, die toen nog volop scheen.

Do en Orion waren flink aan het rennen samen. 'Leuk feestje!' dachten we. Want hoewel het erom spande of de vliegendekens om moesten (en we die niet om hadden gedaan) zag het er niet uit alsof ze last hadden van steekvliegen en/of op de vlucht waren daarvoor. Toch ging het zo lang door dat we begonnen te twijfelen of het wel dat leuke feestje was. Bert ging dat checken en bleek er een horzel om hen heen te hangen, waar hij ze van heeft bevrijd. Daar helpt ook geen vliegendeken tegen, dus die konden we alsnog af laten. Horzels zweven onder de buik en tussen de voorbenen, om daar eitjes af te zetten. En dat kunnen ze ook doen als de paarden wel een vliegendeken om hebben.

Candy begint al fijn te wennen hier. Dat merken we vooral goed als we haar 's avonds ophalen om naar binnen te gaan. Ze komt dan al vrolijk op me afgestapt zodra ik in de wei kom. En nu stond ze zelfs al klaar bij het poortje, maar we moesten nog een paar dingetjes doen, voordat we haar ophaalden. Daardoor was ze daar alweer weg op het moment dat we zover waren. Dus riep ik haar en vroeg waar ze was, waarop ik een blije hinnik van haar kreeg en ze gelijk weer terug kwam naar het poortje.

Do had het goed voor elkaar. Aan de ene kant werd hij verzorgd door Tyshock, aan de andere kant door Orion.

De paarden konden een dagje 'bloot', zonder vliegendeken. Dat is ook wel eens een keer weer lekker. Het waaide dusdanig, dat het net lukte.

 

Gisteravond kwamen we thuis van weggeweest, en vonden we een paar prachtige knutselwerkjes in de brievenbus, van Lisa en Timo. Het was een bedankje voor de uitleg die Bert hen pas geleden gegeven had over de doeken die de paarden op hebben, en de dingen die een aantal om hun gezicht hebben (de vliegendekens en vliegenmaskers). Jammer dat we er niet waren, om de knutselwerkjes persoonlijk in ontvangst te nemen. Daarom maar op deze plek aan Lisa en Timo vertellen hoe mooi we het vinden wat ze gemaakt hebben, en dat ze een ereplaats in de stal krijgen!

Eind van de ochtend liep Shanti de hele tijd te drentelen bij het poortje naar de wei waar Candy stond. Ze wilde er heel graag bij. Maar voordat ik het poortje voor haar opendeed wilde ik dat toch eerst overleggen met Annemarie, omdat Candy nog niet teveel mag rennen. Daar had ik me echter geen enkele zorgen over hoeven maken. Ze hebben nog geen seconde achter elkaar aan gerend. Shanti liep met een boog van een paar meter om Candy heen, om vervolgens de snoet in het gras te stoppen, en te gaan eten. Bijna de hele middag hebben ze op een paar meter afstand van elkaar heerlijk lopen grazen.

Welkom Candy! Vandaag komt deze mooie, lieve 25-jarige Haflinger-dame bij ons wonen.

Ze heeft grote belangstelling van de kudde, maar heeft zelf meer aandacht voor het lekkere Dwingeloose gras.

Enteny en Shanti proberen stiekem, door de struiken heen, een glimp op te vangen van de nieuwkomer.

Een poosje later is het alweer een stukje rustiger in de kudde, al blijft de belangstelling nog steeds groot.

De komende tijd zal het zo blijven, dat Candy op de wei staat, en niet bij de kudde op het pad. Ze moet nog meer herstellen van de blessure die ze in mei opgelopen heeft. Maar als dat voorbij is, dan kan ze gaan genieten van het kuddeleven.

Vanochtend alweer een bijzonder vogelmomentje. Het was erg druk met zwaluwen bovenop de hanenbalken en op de balken waar de lampen aan hangen. Waarschijnlijk allemaal jonge zwaluwen, die daar vlakbij uit het ei gekomen zijn, want dat waren er vele deze eerste leg (meeste 5 per nestje). Er zat echter 1 musje tussen alle zwaluwen. Die zat toch wel een beetje vreemd te kijken, alsof er iets niet klopte.

Afgelopen week wilde ik een keer vertellen over nog meer vogels, maar toen kon ik ineens niets schrijven hier. We hebben storing op de computer, daar had het waarschijnlijk mee te maken. Die storing is nu gedeeltelijk opgelost, en ik kan weer wat schrijven. Dat komt erg goed uit, want vandaag mogen we Candy verwelkomen, en kan ik daar hopelijk gelijk over vertellen.

Maar nog even de vogels, want dat waren erg vertederende taferelen. Een keer dat we aan tafel zaten, en dat ik Shanti kon zien grazen voor in de wei. Heel dichtbij haar was een vogel aan het fourageren. Het leek net of ze samen in gesprek waren, zo dichtbij elkaar waren ze.
En op een avond bij Do in de stal, zat een musje op de rand van zijn waterbakje te drinken. Dat soort dingen zijn toch bijzondere momenten.