Ik dacht dat de paarden het vandaag rustig aan moesten doen, maar er kwam toch een enkeling in draf voorbij. Bert heeft gister het pad gesleept, maar het was al aan het opvriezen. En voor de tijd was het nog te nat, dus eerder had het niet kunnen gebeuren. Bert heeft het nog wel redelijk vlak kunnen krijgen, maar er liggen toch best nog wel wat kluiten bevroren zand. Het was daardoor niet helemaal gelukt zoals we het graag hadden gewild, maar gelukkig waren de paarden er dus tevreden mee.

Shanti heeft zichzelf volledig hersteld verklaard. Zaterdagavond begon ze er al mee, dat ze wat van haar aangepaste eten liet staan, en lekker van haar hooi begon te knabbelen. Zondag tussen de middag wilde ze nog wel mee naar binnen, samen met Sanne, Filon en Do, maar toen liet ze haar maaltijd zelfs helemaal staan en ging wat hooi eten. En sinds gistermiddag heeft ze ook geen behoefte meer om mee naar binnen te gaan voor een speciale middagmaaltijd. Zij zit nu weer helemaal in haar vaste ritme, als vanouds, maar nu zonder pijnlijke kies.

Wat is het toch een brave kudde paarden hier! We hebben een ontzettend drukke week achter de rug, en daarom hadden we besloten, alles lekker op ons zondags gemakje te doen vandaag. Dat begon ermee, dat we ongeveer 3 kwartier later in de stal kwamen vanochtend. En geen haan die daarnaar kraaide, en geen paard die ertegen protesteerde. Ze leken eerder te denken: laten wij maar eens lekker meedoen, met dat zondags gemakje. Heerlijk rustig!

We hadden voor Filon voor gisterochtend de paardentandarts besproken. Maar maandagavond bedachten we, dat we hem graag ook advies wilden vragen voor Do. Om dat advies te geven, wilde hij Do toch even in de mond kijken. Dus hebben we Do ook maar tegelijk met Filon binnen gehaald. En op het moment dat hij met Filon bezig was, kreeg ik een gevoel, dat hij misschien ook wel wat voor Shanti kon betekenen. Daarom hebben we Shanti ook nog naar binnen gehaald, zodat hij ook haar kon checken. Om een lang verhaal kort te maken, de paardentandarts kon inderdaad voor die beide ook wat doen, en zo heeft hij dus 3 paarden behandeld in plaats van 1. Er moest bij allemaal wat getrokken worden, waardoor vooral Shanti nu echt een stukje moeilijker eten kan. We denken dat ze daarom het beste tussen de middag ook wat extra's kan eten, omdat hooi eten even niet zo makkelijk gaat. Naast Sanne, Filon en Do, wordt zij dus de vierde die dan een middagmaaltijd krijgt (hopelijk voor haar maar tijdelijk). Zo begint het een heus paardendiner te lijken! Naast de oude-paarden-prut (Subli Seniores Priores, ruwvoervervangende slobber)

serveren we nu ook Pre Alpin Aspero (kort gehakseld kruidenhooi)

en Pre Alpin Senior (nog korter gehakseld, bijna gemalen, kruidenhooi met extra lijnzaadolie)

En wij maar lekker luisteren naar dat tevreden gesmak.

We zijn blij, dat we altijd Colosan in de stalapotheek hebben. Gisteravond hadden we het zomaar ineens voor Tyshock nodig. Die is anders nooit koliekerig, maar ja, je moet dus nooit nooit zeggen. Gistermiddag was de jaarlijkse slipjacht, en blijkbaar had dat hem deze keer zoveel stress opgeleverd, dat hij zich niet lekker voelde toen iedereen binnenkwam. Z'n brokjes heeft hij nog wel opgegeten, maar het hooi begon hij niet aan. Hij werd erg onrustig, en er kwam een keer erg dunne mest, waardoor de alarmbellen bij mij begonnen te rinkelen, en we hem gelijk een dosis Colosan gegeven hebben. We zagen gelukkig gelijk effect, maar het heeft nog wel de hele avond geduurd, voordat Tyshock zich weer helemaal de oude voelde. Maar tijdens de laatste ronde was hij weer zover opgeknapt, dat we een rustige nacht tegemoet konden zien. En vanochtend heb ik hem alweer zien spelen met Do, dus we kunnen weer opgelucht ademhalen.

Het mag nu wel eens een keertje gezegd worden, dat Naffi zo ontzettend lief is voor Dean! 's Nachts staan ze bij elkaar (samen met Nilam) in de grote stal en paddock. Dan is Naffi al vaak te vinden aan Dean z'n zijde, om hem te steunen. Maar ook overdag komt Naffi nogal eens naar de paddock toe (waar hij dan niet in kan) om dan aan de andere kant van de paddockrand bij Dean te zijn. Nu had Dean sinds gistermiddag een hoefzweer, die de dierenarts vanochtend is komen uitsnijden. En alsof Naffi feilloos aanvoelde dat Dean daarom wel wat extra steun kon gebruiken, kwam hij vlak daarna er weer bij staan. Ik denk dat hij gewoon z'n buddy is.

Grandeur en Dean konden het geduld niet meer opbrengen, om te wachten met spelen tot Dean terug is in de groep. Ze hebben ontdekt dat ze ook over de rand van de paddock heen wel een beetje met elkaar kunnen spelen. Dat is fijn voor ze, want op dit moment verwachten we, dat het nog lange tijd zal duren voordat Dean weer op het pad kan. We houden er rekening mee, dat dat wel eens in de late zomer pas kan gebeuren.

De dynamiek binnen de kudde was al groot, maar de laatste dagen neemt die nog weer toe. Zo waren Joy en Enteny samen aan het kroelen. Do en Shanti waren samen gezellig aan de wandel op het achterste stuk van het pad. En Omar en Tyshock gingen elkaars krachten meten in een prachtig steiger-spel. Het is en blijft een prachtige kudde!

We hebben weer tijdelijke verkeershinder

Naffi houdt nog steeds, ook nu na de vakantie, nauwlettend in de gaten of het allemaal goed komt.

Een voorbijkomende wandelaarster trof een stukje verderop een fietsende honden-uitlater. Die raakten een poosje samen aan de praat. Op de een of andere manier trok dit nogal de aandacht van Joy, Tyshock, Grandeur en Shanti. Die stonden met z'n vieren dat tafereel aandachtig te bekijken. Dan draaiden ze weer wat om elkaar heen, om vervolgens wederom allemaal met gespitste oren die kant op te kijken. Het tafereel van deze vier paarden heb ik dan weer op de voet gevolgd, want ik vond dat nogal fascinerend. Ik begreep niet zo goed wat zij nou zo bijzonder vonden aan het tafereel wat zij observeerden. Daar ben ik met mijn observatie ook niet achter gekomen, maar leuk was het wel.

De paarden wijden het nieuwe jaar goed in. Doordat het pad een klein beetje opgedroogd is, gaan ze af en toe even lekker uit hun dak, en gaan ze een paar versnellingen hoger. Hier en daar wat feestelijke bokkesprongen ertussen maakt het inwijdingsfeestje compleet.

We vieren vandaag Tyshock z'n 20e verjaardag. Gefeliciteerd jongen!

Namens alle bewoners van 't Was 't Weerd, wensen wij u een gezond, liefdevol en p(w)aardevol 2014, en waar nodig, veel kracht en wijsheid!