Bloemen bij ons uithangbord

En een foto speciaal voor Karin: Grandeur bij de ranghoogsten, samen bij de hooibak.

Blijkbaar was het een uitermate geschikte dag om uitbundig te spelen. De paarden hebben dankbaar gebruik gemaakt van dat feit. Zelfs Joy deed mee. We hebben haar dat nog niet eerder zien doen zo. En sowieso spelen merries veel minder dan ruinen (en hengsten?) Zouden al die jongens haar er zo toe uitgedaagd hebben? In ieder geval mochten wij ervan genieten. Heerlijk al dat gebok, gesteiger, gehap naar elkaar en dat ge-ren. Het blijft mooi daarnaar te kijken!

Het waren een paar bedrijvige dagen. Gisterochtend zaten wij nog aan ons ontbijt, toen de bouwvakkers kwamen, om de bekisting klaar te gaan maken, zodat vandaag de fundering gestort kon worden. De paarden moesten hun ontbijt toen nog krijgen, en ze moesten dus ook nog naar buiten. Dat gaf nogal wat gehinnik, en best wat stress bij sommige paarden, omdat het allemaal pal voor de stal gebeurde. Eenmaal buiten konden ze lekker hooi gaan eten, en was het snel weer rustig in de kudde.

Af en toe ging iemand inspecteren wat er in dat grote gat gebeurde, maar ze vonden het gelijk helemaal prima.

Vanochtend wilden we de paarden graag vóór 7 uur buiten hebben, en dat is ook gelukt, want om 8 uur zou de auto met beton er zijn om de fundering te storten. Hiervoor moest de ene hooibak nog naar de andere voerplek verplaatst, en een stuk van de afrastering weggehaald worden (en een stuk pad afgesloten)

De betonauto bleef voor aan de weg staan. Het beton ging in de grote trechter, die door een shovel over het paardenpad naar de schuur gebracht werd. De achterkant van de fundering werd gestort vanaf het pad.

Ondertussen gaat voor de paarden het 'gewone leven' door.

Om de voorkant te kunnen doen hebben we het hek weggehaald (en met de andere hekhelft het pad afgesloten), zodat de shovel daar langs kon gaan.

En nog steeds staan de paarden aan de andere kant rustig hooi te eten.

Het was een heerlijk weekend, waarin verschillende paarden extra blij geworden zijn. Voor het gemak reken ik  nu vrijdag ook bij het weekend, want dat was voor Jake een feestdag. Na een lange ziekte- en winterstop heb ik hem na maanden voor het eerst weer onder zadel gehad, en hebben we samen een heerlijke boswandeling gemaakt. Zaterdag had Joy een soortgelijk feest, ook zij was voor het eerst sinds maanden weer onder zadel, en heeft een lekkere rit met Vanessa gemaakt. Tyshock mocht de kleine Isabella weer even in het zadel meenemen naar het bos. Het lukt Tessie tijdelijk niet meer goed in het zadel te zitten, dus is zij met Naffi en Sanne een fijne wandeling aan de hand wezen maken. Samen met Danielle hebben we Dean en Nilam wat dapperder gemaakt met een kleine schriktraining in de paddock. En Do, Filon, Grandeur en Omar hebben we zomaar wat knuffels uitgedeeld, om er voor hen net zo'n mooi weekend van te maken.

Er waait een flinke zandstorm over het Drentse landschap, of in ieder geval rondom Dwingeloo. We kunnen onze ogen nauwelijks open houden, zonder er zand in te krijgen. Ik hoop maar dat de paarden daar niet teveel last van hebben. Ik zie ze wel knijpen met hun ogen. De oren kunnen ze gelukkig de andere kant op draaien, en de neus briezen ze het zand wel weer uit. Laat ze zich maar wapenen, want er wordt voorspelt dat het nog harder gaat waaien.

Na haar jaren in Mastenbroek heeft Spikkel nog 3 mooie jaren bij ons in Dwingeloo mogen beleven. Hoewel het na de amputatie van haar pootje vorig jaar best wat moeilijker werd, heeft ze genoten van haar leven als boerderijpoes. Rust zacht lieve dappere dame!

Het zijn de kleine dingen die het doen. Mijn broer zit in spannende en zware tijden. In 9 weken tijd krijgt hij 3 chemokuren, om daarna weer in de scan te gaan, en te vernemen of die kuren wat voor hem gedaan hebben. In die tussentijd proberen wij zoveel mogelijk te genieten van die kleine dingen. Zoals van Karin, die weer bij Grandeur geweest is, zodat zij weer even van elkaar hebben kunnen genieten. En van de blije reactie van Karin, omdat Grandeur het hier zo fijn vind en zo lekker in z'n vel zit. Van de zwaluwen die terug zijn gekomen uit het verre zuiden. Van de borstelbeurten, waarbij de paarden me volledig opnemen in de kudde. En van Dean die grote vorderingen maakt in z'n opleiding tot rijpaard.

Wat een verrassing vandaag! Vriendin Sandra, die in België woont, belde tegen 1 uur vanmiddag op, dat ze in de buurt was, en of we het leuk zouden vinden dat ze hier even aan zou komen. Zeker weten dat we dat leuk vinden! Ik heb gelijk 'haar jongens' in het oor gefluisterd, dat mama Sandra zo meteen bij ze zou komen kijken (Dean en Nilam zijn bij Sandra geboren) Het was geweldig elkaar weer even te ontmoeten.

Om met de schuur te kunnen beginnen, moet de afrastering ter plekke een klein beetje verzet worden. Daarmee werd er een heel klein hoekje van het gras bij het pad getrokken.

Verder is het pad een klein beetje smaller geworden, en is er een klein stukje van de verharding weg. Er blijft voldoende ruimte over dat de hooibak er gewoon kan staan.

Vanochtend is de kraan geweest om het gat uit te graven, zodat de fundering gestort kan worden.

Een deel van het zand uit het gat is op het pad gegooid, zodat we daarmee weer een stukje van het pad kunnen verbeteren en opvullen.

Als de kraan klaar is met graven hijst die zichzelf weer uit het gat.

Zomaar een paar mooie foto's.

Het nieuwe Koninklijk Paar gaat op 28 mei in Dwingeloo komen! Zou het ons dan ook echt gelukt zijn, ze naar 't Was 't Weerd te laten komen?
Dan moet er heel hard aan de nieuwe schuur gebouwd gaan worden. En dan moet de gemeente de andere kant maar een poos op kijken. We hebben vandaag (ja, eindelijk) een brief gekregen, dat we de schuur mogen gaan bouwen, dat er alleen nog een procedure van minimaal 26 weken in gang gezet moet worden daarvoor. Maar wij beginnen vast, nu wachten we daar echt niet meer op.

Sanne is vandaag voor het eerst weer bij in de groep gegaan. Bert had haar nog even binnen gelaten totdat Tessie er was. Die zou vroeg komen en heeft de klei weer van haar been gespoeld, die ze er elke nacht op heeft gehad. Ze hebben samen een kort wandelingetje gemaakt, om Sanne daarna bij op het pad te zetten. Filon was helemaal blij, die kwam gelijk vanaf de andere kant naar haar toe. Sanne vond dat nog een beetje eng, ze moest hem nog wel even vertellen dat hij rustig aan moest doen met haar. Dat dacht ze tenminste, dat ze dat nog benadrukken moest, daarom legde ze heel even de oren in haar nek tegen hem. Maar net zo snel was het helemaal oké, en stonden ze samen te kroelen.