Omar en Orion M gaan steeds vaker samen spelen. Leuk om te zien. Helaas kan ik er geen foto van maken, omdat m'n beste camera het niet meer doet.

We zijn ontzettend trots op knappe Tyshock. Zoals ik vorige week schreef was die niet helemaal fit, en daarom moest hij vandaag voor onderzoek naar de kliniek in Emmeloord. Dat hield in dat hij op de trailer moest, waar hij al een aantal jaren niet meer op was geweest. In het verleden had hij heel duidelijk aangegeven, dat hij trailers niet leuk vond. Vanochtend vertelde hij ons dat ook nog wel weer even, maar we hebben hem toch behoorlijk snel kunnen overtuigen dat het vandaag echt even noodzakelijk was, en dat we heel rustig zouden rijden. Én wat voor hem ook heel belangrijk was, dat hij vanmiddag gewoon weer hier terug zou komen. Tot onze grote opluchting hebben we te horen gekregen, dat er geen 'ruimte-innemend-proces' in zijn luchtwegen zit, waar we wel wat bang voor waren. Met een aantal medicijnen konden we huiswaarts keren, en knapt hij hopelijk binnen enkele weken weer een stuk op.

De modderspetters vlogen in de rondte. Ondanks dat het pad drijfnat is, gingen de paarden eind van de middag even flink uit hun dak. Een aantal zaten tot en met hun gezicht onder de spetters, maar dat mocht de pret niet hinderen. Ik had bijna medelijden met een persoon die langskwam met paard en wagen. Het ging gelukkig goed, maar volgens mij had de menner de handen er aardig aan vol, om het paard niet met de onzen mee te laten doen.

Zo mooi als het weer gisteren was, zo waardeloos was het vandaag. Veel slechtere weersomstandigheden kunnen we ons eigenlijk niet indenken. Nog geen 3 graden, met regen en wind. Brrrr. Toch wilden de paarden best graag naar buiten vanochtend. Ze begonnen zelfs ongeduldig te worden, omdat we langer bezig waren met dekens om doen. We moesten eerst dikkere dekens tevoorschijn halen. Dan kunnen we eerst denken, dat ze graag naar buiten willen, omdat ze niet in de gaten hebben hoe slecht het is daar. Maar ze vermaken zich gewoon prima buiten. Uzie en Ramiro konden het zelfs nog opbrengen om te gaan spelen, en Nilam om te rennen. Ze waren dan wel ingepakt in een lekker dikke waterdichte deken, maar ondanks dat heb ik me er toch over verbaasd. Op de middag merken we wel dat de paarden er ook zat van beginnen te worden. Dan komen ze steeds naar het hek, om te kijken of ze al naar binnen mogen, en staan ze veel met het hoofd omlaag en de kont in de wind. Op zo'n dag als vandaag halen we ze dan ook maar wat vroeger naar binnen dan normaal.

We zijn allemaal blij dat de zon weer schijnt vandaag, maar hopelijk doet het vooral Jake extra goed. Hij heeft vorige week verschrikkelijk veel pijn gehad, door z'n hoefzweer. Het is woensdag uiteindelijk gelukt om die toch uit te snijden, maar toen had hij al 3 dagen zoveel pijn, dat z'n vrolijkheid verdwenen was. Hij is nog steeds wel kreupel, maar gaat gelukkig de goede kant weer op. Z'n manier van lopen wordt weer beter, maar hij loopt nog steeds niet veel. Hopelijk dat de zon van vandaag Jake z'n vrolijkheid een beetje teruggeeft, en dat hij toch weer wat meer gaat lopen.

De dekendroger heeft het ontzettend druk op het ogenblik. Het is nu zelfs zo, dat die niet alle dekens kan drogen, omdat we er teveel hebben. Normaalgesproken zijn er 6 paarden die geen deken op hebben, en dan past het precies. Eentje erbij zou ook nog net kunnen. Maar nu zijn er 3 paarden méér, die een deken op krijgen. Joy, omdat het zo vreselijk veel regent, en we van haar niet weten of haar vachtwerking nog wel helemaal goed is. Tyshock, omdat die niet helemaal fit is. En Jake, omdat die te weinig eet en te weinig beweegt, doordat hij verschrikkelijk kreupel is. Die heeft een hoefzweer, die te hoog/diep zit om uitgesneden te worden. De dekens van deze 3 hangen we nu maar over de balken van de zolder in de stallen-schuur. Daar drogen ze gelukkig ook behoorlijk goed.

We kregen vandaag een cadeautje, in de vorm van zomaar nog een dag stralende zonneschijn. Er was heel ander weer voorspeld, en vanochtend was het ook nog heel anders toen de paarden naar buiten gingen. Daarom hadden we iedereen z'n deken om gedaan, die we ook maar gelaten hebben. Dat vonden ze misschien wel lekker, want er was wel een flinke wind, die fris was. En ik weet ook niet of we het helemaal droog houden, tot de paarden straks weer binnen komen. Maar die uren zonneschijn hebben we maar weer te pakken.

We hebben een druk weekje achter de rug. Dinsdag was het pad achter de hooi-opslag zover opgedroogd, dat Bert kon beginnen met bestraten. Omar heeft het eerst stukje even flink getest met hard stampen en schrapen. Hij kon tot de conclusie komen, dat Bert het er goed ingelegd heeft. Helaas heeft hij het niet klaar kunnen maken, omdat het inmiddels weer vreselijk nat geworden is. Maar wat klaar is, dat pakken ze ons niet meer af.

Zelf heb ik me deze week gewijd aan mestonderzoeken op wormeieren. Als er nachtvorst is geweest, dan moeten nu sowieso alle paarden ontwormd worden, tegen horzellarves en lintwormen, omdat die niet aantoonbaar zijn met mestonderzoek. Maar ik wilde graag weten hoe we ervoor staan, vandaar dat ik nu vóór het ontwormen toch iedereen getest heb.

Zo aan het eind van deze week, wilden we graag gaan genieten van deze zonnige zondag. Maar voordat het zover was, net voordat we klaar waren met stallen uitmesten, dreven er allemaal wolken voor de zon. Dan maar genieten van een bewolkte zondagmiddag.

(Er kwamen 2 ruiters over het zandpad, wat nu weer zichtbaar is, omdat de mais eraf is. Joy had die als eerste gespot, voordat alle jongens het in de gaten kregen.)

Mijn volgende speelfilm is vanmiddag een feit geworden. Deze keer Uzie en Ramiro in de hoofdrollen. Mijn regie was niet helemaal correct, ik had niet gerekend op zoveel actie in het begin. Maar ik vind de film te mooi, om hem hier niet te plaatsen.

Uzie, Ramiro en Orion M hadden de race-versnelling al even aanstaan, toen ze toeschouwers kregen. Ze hebben die toeschouwers maar eens even goed laten zien, hoe het hier in z'n werk gaat. Eerst over het ene pad, in volle snelheid naar achteren. Dan het achterpad proberen de snelste tijd te klokken. En dan kom je aan de andere kant, nog steeds op volle snelheid, weer naar voren. De toeschouwers waren dol-enthousiast, wat dan voor die 3 jongens weer kicken was, dat ze het zo goed hebben kunnen laten zien.

Mist maakte mysterieus mooi, deze morgen.

Tot slot een foto van Naffi, die van dichtbij op de foto wilde. En eigenlijk heeft hij helemaal gelijk, want van zo dichtbij komt zijn gezicht heel mooi uit, met de kaal wordende takken en de mist op de achtergrond.