Het was vandaag niet helemaal rustig hier in het rusthuis. Vooral vanochtend toen de paarden net buiten waren. Ze zijn namelijk met de weg voor ons huis bezig. Er is vorige week helemaal nieuw asfalt op gekomen.

Ondanks dat de paarden dat toch niet vaak van zo dichtbij meemaken, deerde dat hen niet. Maar dan de afwerking, waar ze vanochtend vroeg hier vlakbij mee bezig waren, die vonden ze echt niet fijn. De zijkanten waren met zand aangevuld, en nu was er een kraan bezig met zijn bak dat zand vlak te trekken. Dat schuurde ook flink over het asfalt, en over de grasstenen die ernaast gelegd zijn. Veel lawaai dus wat best wat onrust bracht. Die onrust verdween naarmate de wegwerkers richting het dorp gingen. Toen ze later terugkwamen voor de echt laatste afwerking met de grote bezem, gaf minder onrust. En inmiddels is de rust volledig weer gekeerd, en kan het weekend beginnen.

Vandeweek zei ik dat de nazomer voorbij was, maar vandaag liet het weer zich nog even van de allerbeste kant zien. Het was zelfs zo mooi, dat de dekens vanmiddag een poosje af konden. Dat betekende nog even lekker kroelen en rollen. En na de tijd binnen moest er geborsteld worden, want zoveel zand onder de deken kan echt niet. Dat moest eraf zijn voordat morgenochtend de dekens weer om gaan. Kortom, dit was een dagje genieten voor mens en paard.

We waren door de zoutlikstenen heen, dus hebben we een voorraad nieuwe besteld via internet. Die werden vanochtend afgeleverd. Omdat we nog druk bezig waren de stallen uit te mesten, hebben we de beide dozen waarin ze gekomen waren eerst nog even op de voerkist gezet. Het opruimen kon prima nadat we klaar waren met de dagelijkse uitmestklus. De poezen vonden het helemaal leuk, dat we die dozen daar eerst nog een poosje hadden staan. Daar kun je namelijk lekker bovenop kruipen.

Of met z'n 2-en samen op 1 doos. Nog gezelliger!

De prachtige nazomer is nu echt overgegaan in de herfst. Maar voordat dit nu al te melancholiek gaat klinken wil ik graag laten zien wat voor prachtige beelden dit oplevert. Zowel van ons uitzicht

Als van de paarden met hun wapperende staarten en manen

En vandaag wil ik graag even een keertje pronken met Jake z'n enorme manenbos, die door de wind nog eens extra benadrukt werd.

We werden tegen kwart voor 7 gewekt door een plotseling heftig geschop in de stallen, alsof er iemand vast lag in een box ofzo. Snel uit bed gesprongen en in de kleren geschoten rent Bert naar de schuur. Maar op het moment dat hij daar binnen kwam was al niet meer duidelijk wie of wat dat was geweest. Iedereen stond nog rustig te dutten of nog wat hooi te knabbelen.
We zijn toen maar niet meer opnieuw ons bed in gegaan, maar wel eerst rustig zelf gaan ontbijten, voordat we de paarden hun ontbijt zijn gaan geven. Maar al met al stonden ze alsnog buiten voordat de zon opkwam. Het is zacht weer, dus dat vonden ze geen probleem.
Do heeft zelfs al even een mooi verend en vlotte draf laten zien, om te tonen dat hij echt niets aan zijn actie van gister heeft overgehouden.

Af en toe hebben we van die momenten dat we met de handen voor de ogen een schietgebedje doen op de goede afloop. Meestal veroorzaken de jongere paarden die momenten, als ze bijvoorbeeld knetterhard over de bult heen racen, en nog even een bok geven als ze over het hoogste punt heen zijn. Vandaag was het onze oudste bewoner Do die zo'n handen-voor-de-ogen-moment veroorzaakte. Hij was aan het spelen met Tyshock toen hij zo hoog steigerde, dat hij met een voorbeen over Tyshock z'n hals heen kwam. Met de jonge paarden maken we dat regelmatig mee, en maak ik me daar niet zo'n zorgen over. Maar Do, op zijn leeftijd, nog zo hoog te zwaaien met z'n benen!... En dat ene been bleef even achter Tyshock z'n hals hangen terwijl de rest van Do z'n lijf weer naar beneden ging. Daar heeft hij dat ene voorbeen flink mee gestretcht. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen. Het is zo mooi dat ook de oudere paarden nog zo lekker kunnen spelen.

Mist maakt mysterieus mooi!

Sanne, Filon en Naffi

Do en Tyshock

Joy, Nilam en Dean

Grandeur, Omar en Jake

De poezen zijn erg inventief in het vinden van een plekje in de stallen overdag.
Hier Jasper in Do z'n voerbak, kan hij mooi de hele stal overzien, net over de deur heen.

Dat was best even stress gister. Niet zo heel lang voordat we de paarden naar binnen wilden brengen, was er verderop een kudde van 7 paarden uitgebroken, en die renden hier voor huis langs. Dat de paarden hier daarvan ook aan het rennen gingen was dus niet vanwege hun eigengebouwde feestje. De stress zat er nog best een beetje in toen we ze toch maar binnen gingen halen. Het was al iets later dan normaal, en het begon al wat schemerig te worden terwijl we nog moesten beginnen met uitmesten. Helaas kunnen ze de stress er op stal niet echt uitlopen, waardoor het veel langer kan blijven hangen. Als het dan rustig blijft ebt het alsnog wel weg, maar gisteravond bleef het helaas niet rustig. Een stukje verderop begonnen 'ze' tussen 21 en 22 uur flink vuurwerk af te schieten. Met de laatste voerronde, nu wat later dan normaal, was de ergste stress gelukkig alweer wat gezakt, en konden ze nog lekker wat op het hooi kauwen, wat ook goed stressverlagend werkt.

Wat een stelletje viespeuken zeg! Niet te geloven. Het pad is alweer een beetje opgedroogd, zodat we bijna zouden denken, dat we de paarden een middagje uitbesteed hebben aan het modderzwembad. Maar ze hebben het toch echt hier thuis voor elkaar gekregen om van top tot teen onder het zand te zitten. Ze zijn zo vreselijk aan het rennen geweest, en hebben er zo'n feestje van gemaakt, dat het toch al redelijk opgedroogde zand nog zo aan het spetteren gegaan is. En een borstel kan ik beter ook niet over die halfnatte blub halen, want ik ben bang dat ik het daar alleen maar erger mee maak. Dus ze mogen lekker zo de nacht in. Als ze maar lol hebben gehad, en dat hebben ze!

Het was zulk ontzettend lekker weer, dat we begin van de middag de dekens een poosje af hebben gedaan. Konden ze nog een poosje lekker het herfstzonnetje op hun vel voelen. En maar liefst 4 paarden mochten vandaag even mee naar het bos om te genieten van deze prachtige najaarsdag. Tessie heeft met zowel Sanne als met Naffi een rondje gewandeld, Joy heeft een ritje gemaakt met Vanessa in het zadel, en ik heb Omar meegenomen voor een wandeling onder het zadel. Heerlijk zulke dagen! Deze hebben we maar mooi weer te pakken.

Dat is nu de derde keer binnen een week. Het lijkt wel vast prik te worden. Nu waren 4 paarden nog helemaal achter in de zandbak, op het tijdstip van binnenhalen. Wij hebben toch echt niets veranderd in hun vaste ritme. En aan de wintertijd kan het ook niet liggen, want we halen ze net als in de zomertijd, net voor het donker binnen. Welke tijd er dan op de klok staat, daar kijken we niet naar.
Ik hoop maar dat ze dat gisteravond niet bij Charlotte gedaan hebben, maar dat zal waarschijnlijk niet het geval zijn, want we hebben geen klachten gekregen. Zelf waren we naar een receptie die tijd, en daarom heeft Charlotte de paarden binnen gehaald. Voordat we weg gingen hebben we de paarden nog even goed geinstrueerd, dat ze lief voor Charlotte moesten zijn, en meestal luisteren ze goed naar dat soort instructies.

Kort na het publiceren van dit stukje kreeg ik een kort verslagje van Charlotte:
Afgelopen vrijdag mochten wij de paarden binnenhalen, aangezien een trouwerij, Monique en Bert van huis hield.

Bij aankomst stonden ze al te wachten bij de het hek, Omar en Jake waren er helemaal klaar voor. Jake moest eerst om te voorkomen dat Omar anders de box uit kon springen.
Hierna begon T-shock te denken dat dit zijn dag was en hij even hoger in rang was gegroeid en bleef de uitgang van het hek blokkeren. Met enig geduld ging hij elke keer toch nog opzij en konden alle paarden in de juiste volgorde naar binnen. Do en T-shock toch als laatste.... Het avondmaal ging er in als zoete koek en even later waren ze lekker over de staldeuren met elkaar aan het keuvelen. Het werd snel donker en de oudjes waren tevreden onder dak.

Dean en Tyshock waren in speelstemming vandaag. Ze waren eerst samen lekker bezig. (Helaas heb ik hun gesteiger tegen elkaar niet vast kunnen leggen)

Vervolgens ging Tyshock verder met Naffi.

En Dean met Grandeur.

Nu waren het Do en Tyshock, die tijdens het binnen halen helemaal achterin waren, en niet in de gaten hadden dat de rest naar stal ging. We dachten in eerste instantie dat ze bij de hooibak stonden, die we niet kunnen zien vanaf de ingang. Maar net op het moment dat we daar naartoe wilden gaan, zagen we ze de zandbak in lopen. Ze waren gewoon nog lekker aan de wandel. In datzelfde tempo hebben ze, op hun dooie gemakje, de hele ronde afgemaakt. Wij waren zelf maar vast begonnen met uitmesten van het pad, om geen tijd te verliezen. Het is al bijna donker tegen de tijd dat we daar mee klaar zijn, dus hebben we maar niet met de armen over elkaar staan wachten.

Ze helpen ons en leren ons tot rust te komen en te ontstressen tijdens het uitmesten van de stallen.

Sarah, Ruben en Wendy.

Moeder Spikkel en zoon Jasper.

Normaalgesproken staat iedereen klaar als we de paarden naar binnen willen halen. Omar en Jake vooraan, om als eersten naar binnen te gaan. De rest staat iets verder naar achter, niet altijd direct in het zicht, maar ieder komt op zijn beurt naar het hek toe. Maar Omar stond er vanmiddag niet. Beetje raar, maar hij zal zo wel komen, denk je dan. Echter toen we iedereen bij het hek vandaan naar binnen hadden gebracht, was hij er nog steeds niet, en misten we ook Grandeur en Joy nog. In geen velden of wegen waren die drie te bekennen. Na nog extra goed kijken, ook door de struiken in de singel heen, zagen we ze met z'n drieen helemaal achter in de zandbak staan. Het leek of ze helemaal niet in de gaten hadden, dat verder iedereen al binnen was. We moesten er flink voor roepen, tegen de regen en de wind in, voordat ze hun eigen tweestrijd overwonnen. Ze stonden denk ik een beetje beschut in de zandbak, met de kont in de regen. En om naar ons, en naar hun eten binnen te gaan moesten ze die regen even trotseren. Dat dappere drietal koos na wat aandringen toch voor het laatste, en kwamen in spetterende galop naar ons toe. Op naar de warme stal, en hun heerlijke maaltijd.

Fred is vanmiddag geweest, en heeft 44 paardenvoeten netjes gemaakt. Nu hebben we hier dus 11 paarden, die er allemaal weer mooi bij lopen. Daar kunnen ze de kerstdagen wel mee door. Dat moet ook wel, want voor het maken van een volgende afspraak met Fred hebben we de agenda van 2013 erbij gepakt.