Af en toe hebben we van die momenten dat we met de handen voor de ogen een schietgebedje doen op de goede afloop. Meestal veroorzaken de jongere paarden die momenten, als ze bijvoorbeeld knetterhard over de bult heen racen, en nog even een bok geven als ze over het hoogste punt heen zijn. Vandaag was het onze oudste bewoner Do die zo'n handen-voor-de-ogen-moment veroorzaakte. Hij was aan het spelen met Tyshock toen hij zo hoog steigerde, dat hij met een voorbeen over Tyshock z'n hals heen kwam. Met de jonge paarden maken we dat regelmatig mee, en maak ik me daar niet zo'n zorgen over. Maar Do, op zijn leeftijd, nog zo hoog te zwaaien met z'n benen!... En dat ene been bleef even achter Tyshock z'n hals hangen terwijl de rest van Do z'n lijf weer naar beneden ging. Daar heeft hij dat ene voorbeen flink mee gestretcht. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen. Het is zo mooi dat ook de oudere paarden nog zo lekker kunnen spelen.