Alweer een vogel-verrassing gisteravond. Vorige week was het een steenuil, nu zat er een ooievaar in de berk die op het pad staat.

We hadden nog een dagje-zonder-vliegendeken. Dat gaf mij deze keer de gelegenheid om gewapend met wat borstels tussen de paarden te gaan. Ik hoefde niet heel ver te lopen voor het eerste vrijwillige slachtoffer. Do stond vlakbij de ingang, en wilde graag een borstelbeurt, dus die kon ik hem fijn even geven. Toen ik vond dat ik klaar was met Do, stond Roots in de startblokken voor een poetsbeurt. Alleen vond Do, dat hij nog niet voldoende had gehad, dus die liep achter mij aan. Ik zag Roots een beetje twijfelen, wat ze daar nou mee moest, maar die twijfel nam Do snel weg. Hij begon haar te kroelen aan haar linkerkant, zodat ik haar kon borstelen aan haar rechterkant. Dit was dus wel slim bedacht van Do, want als jij iemand anders kroelt, dan gaat die ander jou meestal wel kroelen. En dat was precies wat Roots dus ook ging doen, en werd Do toch nog verder verzorgt. Orion werd daar helemaal jaloers van, zodat die er ook nog bij kwam, en we een verzorgings-kwartet hadden.

Om 16 uur kwam eindelijk de fikse regenbui, die voorspeld was een aantal uren eerder te komen. Gelukkig voor de paarden was het niet heel erg druk met steekvliegen, want we hadden ze vanwege die verwachtte regen de vliegendekens niet omgedaan. Ze hebben ze heel veel dagen achtereen wel omgehad, dus het was best lekker zo'n dagje zonder (maar natuurlijk niet als ze dan teveel lastig gevallen worden door de vliegen). En eens even weer zo'n regenbui over hun blote vel vinden ze vast ook niet verkeerd.

Terwijl Bert bezig was de bloemen water te geven, deed hij een bijzondere ontdekking bij de bloemen in de 'waterput' voor aan de weg. Daar zat één van de steenuiltjes hem aan te kijken.

Ik vond nog een mooie foto op de camera, die Bert zondagavond laat gemaakt heeft. Falco en Candy in het maanlicht.

Macho, het paard van onze hulp Merel, is hier een middagje wezen logeren. Merel had me gevraagd of tandarts Reinier hier binnenkort nog kwam, want dan wilde ze Macho ook graag door hem laten doen. Reinier was pas geweest, maar hij moest toch nog een keer terugkomen, en dat lukte vandaag. Toen Merel na de behandeling weer weg moest, was de verdoving van Macho nog niet voldoende uitgewerkt, om mee te kunnen wandelen terug naar huis. Hij is daarom eerst nog een poosje op stal gebleven, en de rest van de middag op de weide. Hij hoorde er helemaal bij. Hij heeft namelijk net zo'n vliegendeken, als een groot deel van de paarden hier. Bovendien stond Macho een groot deel van de tijd bij de waterbak in de buurt. Omar, Jake en Nilam stonden op het pad bij de waterbak. En een aantal van de andere paarden stonden in de andere weide bij de waterbak. Als je de draden er tussen weg dacht, was het gewoon één grote kudde.

Ik ben erachter gekomen, dat je tegenwoordig best mag zeggen, dat je niet zo van deze warmte houdt. Dus daarom meld ik dat bij dezen ook maar. Van mij mag het wel snel weer een stukje koeler worden. En volgens mij zijn de paarden het helemaal met me eens. Misschien komt dat bij hen het meest, doordat ze met deze temperaturen ontzettend veel last hebben van stekend gespuis wat rondvliegt. Ondanks dat de paarden helemaal ingepakt zijn in hun vliegendekens, en eventueel -maskers, dan nog weten die krengen de kleine onbedekte stukjes te vinden. En of het nu rechtstreeks deze hoge temperatuur is, of de steekbeesten die dat met zich meebrengt, dat maakt mij niet zoveel uit, we zijn het er in ieder geval over eens dat de temperatuur wel wat naar beneden mag.

Orion had bezoek, en dat was met volle teugen genieten voor ons allemaal, zowel voor Orion, als voor het bezoek, als voor mij. Hartverwarmend om te zien, hoe zo'n groot paard en zo'n klein mensje met elkaar omgaan.

Ik weet niet wiens feestje het was, want er was niemand jarig. Dat hebben sommigen dus niet nodig om er toch een feest van te maken. Misschien was het omdat het zo midden in de zomer, lekker niet zo zomers heet is.
Fres wist nog niet helemaal wat ze ervan moest denken, toen Lia haar vertelde, dat ze in een rusthuis mocht gaan wonen. Nu ze in de gaten heeft, dat je nog af en toe zo lekker uit je dak kunt gaan, samen met een aantal van je kuddegenoten, gaat ze er misschien nog wel oprecht blij van worden.

Ik zie net, dat het stukje wat ik gister geschreven had, niet gepubliceerd was. Dat heb ik nu alsnog gedaan, dus kijk voor de laatste update eerst even hieronder.

Vandaag geen paardenfoto's en -verhalen, want naast de dagelijkse werkzaamheden, die natuurlijk gewoon moesten gebeuren, heb ik volop genoten van onze nieuwe stalpoesjes. Ze beginnen hun nieuwe thuis lekker te ontdekken, en ravotten er lustig op los. En tussendoor poseren ze even voor een mooie foto.

Wat woensdag een dipje was bij Fres, was vrijdag een forse dip, waar behandeling door een dierenarts voor nodig bleek. Het lijkt of we daar op tijd bij waren, en dat ze daar sinds gister goed doorheen is. Gistermiddag wilde ze graag met de rest mee, weer van de wei af, en we zijn op ons gevoel afgegaan, dat dat wel weer zou kunnen. Daardoor kon ze vanochtend vanaf het pad, samen met Do onze gasten uitzwaaien.

Net als vorig jaar was Dominique weer met Margje op trektocht. Deze keer met een andere vriendin Rachelle, met haar paard Babisch. Zaterdag zijn ze hier naartoe gekomen vanuit Balloo. Gister hebben ze een tocht gemaakt hier in de omgeving. En vandaag zijn ze terug gereden naar Balloo.

Doordat ze best vroeg moesten vertrekken, konden ze onze nieuwe bewoners niet ontmoeten, wat ze wel erg jammer vonden. Nu moeten zij het eerst ook met deze foto's doen van Max:

... Die zijn nieuwe wereld gelijk ging ontdekken, in tegenstelling tot Sam en Lotte, die vanmiddag nog 'de kat uit de boom moesten kijken'.

Ik zat nog wat door de foto's van afgelopen week heen te bladeren, en vond nog een aantal erg mooie.

Orion, Roots en Thyrla

Melissa

Do

Shanti

Candy

Orion M en Ramiro

Falco

Fres had vandaag een beetje een dipje. Waarschijnlijk waren alle nieuwe dingen haar nu even teveel. Ze kwam keurig met de anderen mee van de weide af vanmiddag, maar we besloten om haar voor haar rust er nog een poosje terug op te zetten. Alleen zou dat waarschijnlijk niet goed gaan, maar omdat ze nog geen vast vriendje heeft, mochten Do en Shanti hun rust ter beschikking stellen. Die deden dat graag. Ondanks dat ze dus gezelschap had op de weide, hielden een paar anderen haar ook gezelschap op het pad.

We kunnen hier zo een soapserie gaan beginnen. Vanochtend gingen Falco en Fres voorzichtig samen kroelen. Orion M leek echter te denken, dat dat eerste recht aan hem voorbehouden was. Daarom nam hij Fres vriendelijk doch dwingend van Falco over. Dat deed hij zo voor de ogen van Melissa, die dat weer niet pikte. Zomaar vreemdgaan, terwijl je vriendin dat ziet, dat kan natuurlijk ook niet. Maar Melissa nam Orion M niet over van Fres, ze maakte hem alleen duidelijk, dat ze hier boos om was, en ging toen weer verder met eten. Fres en Falco hebben elkaar later vanochtend weer gevonden om samen te kroelen. Zou Falco z'n harem nog verder uit willen breiden? We gaan het avonturen.

Het was voor Fres de eerste volle dag buiten, na haar maandenlange stalrust. En wat heeft ze het goed gedaan! Ze had een ernstige peesblessure, en was buiten te onrustig om dat te kunnen laten genezen. Misschien is het nog te vroeg om te juichen dat ze nu hier haar rust wel gevonden heeft, maar vandaag straalde ze in ieder geval al een hele fijne rust uit. Vanochtend vroeg is ze eerst kort op verkenning geweest, waarbij ze heel even opgejaagd is, maar de rust was gelukkig heel snel terug.

Binnen een uur stond ze samen met Roots bij een hooibak (later ook samen met Nilam, maar dat heb ik niet op de foto)

Fres heeft nog niet meegedaan in de stoelendans om de hooibakken. Ze heeft lekker de hele ochtend in de buurt van deze hooibak doorgebracht, om af en toe haar kans schoon te zien even wat te eten.

Ze heeft wel meegedaan met de weidegang vanmiddag.

En ze heeft me helemaal ontroerd, door zo mee te lopen, toen de we de eerste 2 er weer af haalden.

Vandaag is Fres (Ofresca M) bij ons komen wonen. Welkom meid! We hopen dat je snel opgenomen wordt in de rust en harmonie van onze prachtige kudde, en dat je hier van je welverdiende pensioen kunt gaan genieten.

Ze kwam begin van de middag, toen de kudde net op de weide stond. Fres is eerst even in het stuk ernaast gegaan, zodat ze eerst kon kennismaken over de draad. Al snel kwamen de eersten naar haar toe hiervoor.

Toen het nieuwe eraf was ging ieder weer zijns weegs.

En besloten we haar maar gelijk in de kudde te zetten.

Ze gaat daardoor ook gelijk mee in het ritme, en ging met de rest mee terug op het pad. Dat vond ze eerst wel een beetje spannend.

Tijdens de nadere kennismaking met Do, laat die oude heer zien hoe mooi hij zich nog kan maken.

Omar en Nilam hebben het in eerste instantie volledig gemist, dat Fres bij op het pad was gekomen, waardoor ze haar haar eerste rondleiding niet konden geven. Daarom hebben Lia en Tamara haar aan het halster genomen, om die taak over te nemen. Na een halve ronde hadden Omar en Nilam het ineens in de gaten, en kwamen ze in volle galop naar haar toe. Lia heeft het halster vlug afgedaan, zodat de beide heren het verder goed konden maken.

Het rennen hield snel op, en we gunnen Fres dat de verdere kennismaking mag verlopen als op de foto's hieronder.