De paarden hadden gisteren opnieuw niet zoveel zin meer om de weide op te gaan. Waar we een poosje geleden nog wilden dat de paarden het gras op moesten eten, omdat we het zo half afgegeten niet meer konden hooien, hebben ze dat gras nu op. We hebben een zeer groeizaam voorjaar gehad, maar dat is nu tot een einde gekomen, door aanhoudende droogte. Op de weide binnen het pad is het gras nu op. Op de ´nieuwe´ weide is het nog een klein beetje gegroeid, voordat de droogte inviel. Daar lopen Do, Roots en Chico nu op te grazen, en de rest van de paarden blijven nu lekker op het pad. Voor de zoveelste keer zijn we allemaal, inclusief de paarden, zo blij met het pad. Dat is en blijft een prachtige uitvinding.

Ik werd wakker, opende mijn ogen, ging uit bed, deed de gordijnen open, en zag..... Xavi en Lucas samen staan kroelen! Daar werd ik toch helemaal blij van.

Hieperdepiep hoera! Candy 29 jaar! Gefeliciteerd dame!

Roots loopt nu ´s ochtends richting de weide waar Candy, Orion M, Ramiro, Xavi en Lucas op gaan. Het lijkt er daardoor op dat ze graag nog wat langer bij hen wil zijn. En omdat ze  hier zijn, om te genieten van hun pensioen, kunnen ze het krijgen zoals ze het hebben willen. Als die 5 na een paar uurtjes weer van de weide af gaan, brengen we Roots naar de andere weide, waar Do en Chico zijn. En stel, dat ze dan ook nog graag bij Lucas en de anderen wil blijven, dan kunnen we altijd nog even weer een portie grasbrok voor haar weken. We kijken wel, hoe zij het graag wil.

Nilam verdient vandaag een extra grote pluim! Vanochtend hadden we Do en Chico op de weide gezet. Roots moest daar nog bij, maar die was samen met Lucas eerst nog water gaan drinken. Die beide waren dus helemaal aan de andere kant. Bert ging Roots op de weide brengen, en ik nam Lucas aan het halster, om hem naar de andere kant te brengen. Hij mag met z´n andere vrienden daar het gras op maken, wat Do, Chico en Roots niet zo makkelijk meer op kunnen eten. Daar aangekomen deed ik eerst Lucas het halster af, om vervolgens het poortje open te doen. Candy, Orion M, Ramiro en Xavi waren al vlakbij dat poortje, dus ze gingen zo met  z´n 5-en de weide op. Tegelijkertijd vroeg ik me af waar Nilam eigenlijk was. Hoewel ik dus met Lucas helemaal van de andere kant af kwam lopen, had ik hem niet gezien. Toen ik het poortje weer dicht had gedaan, en me omkeerde om te gaan uitmesten, zag ik dat Nilam bij dezelfde hooibakken stond. Dus ook vlakbij dat poortje. En hij was daar gewoon blijven staan, terwijl de rest allemaal bij hem wegging! Hij mag zelf de weide niet op (samen met Jake, maar die was niet in zicht op dat moment), vanwege zijn gezondheid, maar hij had dus ook helemaal geen aanstalten gemaakt om mee te gaan. Ik glim even helemaal van trots, dat hij me op die manier laat zien, dat ik daar niet verdrietig om hoef te zijn.

Dinsdag ben ik geopereerd aan m´n spataderen, waardoor ik een paar dagen niet bij de paarden was geweest. Nu mocht de steunkous weer uit, en het verband af, en durfde ik het weer even aan bij ze te zijn. De 5 paarden die een paar uurtjes op de wei staan, ging ik er vanochtend afhalen, dat was het eerste wat ik weer deed. Je hoeft ze alleen maar te roepen, dan komen ze er zelf aflopen. Candy bleef deze keer echter eventjes bij mij staan, alsof ze wilde zeggen; he hoi, ben jij daar ook weer? Heel even een knuffeltje halen, voordat ze ook verder liep achter haar vrienden aan, het pad weer op. Ik smolt gelijk helemaal, vond dat zo ontzettend lief! Wie had dat nu verwacht van dat paardje, wat het blijf-van-mijn-lijf-paard werd genoemd, voordat ze bij ons kwam wonen.

Do en Chico vanuit de stal, Roots vanaf het pad, komen gezellig samen op de wei iedere ochtend.

Gelukkig stond de rest ook weer paraat vanochtend, om de wei op te gaan.

Iedereen weer blij! En vanavond en vannacht zijn Roots en Lucas weer samen op het pad, net als op deze foto van gisteravond.

De foto´s die ik gisteren uitgezocht heb, zijn bijna allemaal van de paarden op de weide. Vanochtend wilden ze daar eigenlijk helemaal niet naartoe. Op het pad is het dus echt leuker blijkbaar. Ik moest ze er zo ongeveer naartoe sleuren, want ze móéten nu van ons op de weide. We kunnen dat stuk nu niet meer gaan maaien, om het te hooien. Als ze het opgegeten hebben kijken we wel eens weer. We dachten dat we ze een plezier deden met de weidegang, maar als dat niet het geval is, blijven we even goede vrienden.

Ik heb net een rijtje mooie foto´s van afgelopen maand uitgezocht, om nog hier te plaatsen. De meesten zijn gemaakt, op de verjaardagen die we hadden. Die dagen heb ik veel meer foto´s gemaakt dan alleen van de jarigen, die zo mooi zijn dat ik ze hier nog graag wil plaatsen. Het kost echter best wat tijd om ze te uploaden, terwijl ik nog graag even vrij wil nemen op deze zaterdagavond. Daarom nu alleen een foto van vandaag, van een ander dieren hier op het erf. De uilenwerkgroep is vanochtend geweest om de steenuilenkast te checken. Daar was ik deze keer met de camera bij om een mooi uilskuikentje te fotograferen.