Deze keer hebben we gelukkig wel een rustig weekend gehad, waarin we alleen maar hoefden te genieten van de paarden. We hoefden zelfs de vliegendekens niet om te doen 's middags. Blijkbaar vonden de meeste steekbeesten dat er wat teveel wind was. Dus de paarden en wij vonden dat juist uitermate prettig.

Gisteravond moet er heel veel meer water naar beneden gekomen zijn, dan alleen een buitje tegen het stof. We waren weggeweest, en het was inmiddels donker toen we terugkwamen. Maar in dat donker meenden we al te zien, dat het pad vooraan de weg helemaal blank stond. Met zelfs nog water op een stukje van het zijpad, waar het weer een beetje naar boven loopt. Hoeveel er echt gevallen was, en met welke hoeveelheden tegelijk, dat ontdekten we vanochtend pas tijdens onze uitmest-ronde. Het pad moet helemaal blank gestaan hebben, zodat de paarden flink zwemles hebben gehad waarschijnlijk. En op de schuin aflopende stukken zijn behoorlijke geulen uitgespoeld. We hadden pas nog gezegd, dat er nog wel wat méér regen mocht komen, omdat het zo ontzettend droog aan het worden was. De struiken en bomen in de singel stonden bijna te verdrogen, en het gras op het weiland was al geel aan het worden. Onze wens is verhoord, met dank aan de weergoden.

Heerlijk zo'n buitje tegen het stof.

Dan blijft het zand ook weer eens lekker plakken als je gerold hebt.

En ik begin te begrijpen waarom in het Engels deze kleur van een paard 'grijs' heet.







Ondanks de tropische temperaturen, hebben we niet echt een rustig weekend gehad. Zaterdag tijdens de laatste avondronde bleek Sanne zich niet helemaal lekker te voelen. Het was niet zo heel erg, waardoor we dachten dat we het met een dosis Colosan (wat altijd aanwezig is in de stalapotheek) wel op konden lossen. In de schemering hebben we nog een rondje met haar over het pad gewandeld, waarbij ze lekker vlot doorstapte, en geen neiging tot liggen en/of rollen had. Echter bleef het toch nog wel wat hangen, waardoor we besloten dat Bert nog even bij haar zou blijven. Ik ben naar bed gegaan, en de wekker op 2.00 uur gezet, om dan weer bij Sanne te kijken. Maar toen Bert om half 1 naar bed kwam vertrouwde hij het nog steeds niet, dus heb ik de wekker maar niet afgewacht om weer naar Sanne te gaan. Om half 2 heb ik besloten toch de dierenarts maar te bellen om te overleggen. De koliek was nog steeds niet heel heftig, maar het zat ook nog steeds niet lekker. Dat was voor het eerst dat we midden in de nacht een dierenarts op het erf gehad hebben (tja, eens zal de eerste keer zijn). Sanne heeft een spuit pijnstiller gekregen en een darmontspanner, waar ze gelijk goed van opknapte. Daardoor heb ik nog een paar uurtjes lekker kunnen slapen, totdat Bert me 's ochtends uit bed riep, omdat het weer mis was met Sanne. Bert zou de paarden zondagochtend alleen doen, zodat ik nog wat kon uitslapen. Maar ja, als je dieren hebt, dan loopt het soms toch anders. We hebben nog niet eerder meegemaakt, dat Sanne door de medicatie heen brak. Ook hiervoor geldt dat eens de eerste keer zal zijn blijkbaar. De dierenarts is opnieuw geweest om pijnstiller en darmontspanner te spuiten. Vanwege de darmontspanner mocht Sanne eigenlijk een etmaal lang niet eten. Gelukkig werd Sanne in de loop van de zondag steeds beter, waardoor we in de avond en nacht in kleine porties zijn begonnen toch weer vast eten te gaan geven. Vanochtend kunnen we opgelucht ademhalen, dat ze weer een normale portie eten heeft opgemaakt, en daar geen last van gekregen.

Het was de laatste dag van de Drentse Paardrijvierdaagse hier in Dwingeloo. Dit jaar hebben we geen gasten hier, die aan die vierdaagse meedoen, maar de paarden mochten er wel van meegenieten. De eerste dag kwamen ze voor langs, maar daar reageerde alleen Nilam op met vrolijk gehinnik. Vanochtend kwamen ze hiernaast langs, en vond iedereen het leuk. De hoofden gingen de lucht in, de ogen en oren gespitst richting alle passerende paarden. Jake heeft het helemaal vanaf bovenop de heuvel gade geslagen. En omdat het nog lekker koel en bewolkt was, liet ook een aantal paarden hier hun mooiste draf en galop zien.

Middagmaaltijd 2

Na de handleiding nog eens goed doorgelezen te hebben, hoop ik dat het nu gelukt is om het filmpje van gister erop te krijgen. Geluid aan!

Langstrekkende schaapskudde

Charlotte, Sietze en Isabella waren op vakantie geweest, waardoor ze Tyshock iets langer niet gezien hadden. Charlotte en Isabella zijn hem vanochtend daarom een uitgebreide poetsbeurt komen geven, en hebben hem daarna een poosje in de berm laten grazen. Ze konden daarbij zelf lekker in de schaduw zitten.

Net nadat ik deze foto heb gemaakt, zag ik een schaapskudde uit het bos komen. Do zag het ook, en vond dat zo leuk spannend, dat hij op zijn hoge leeftijd toch nog maar eens weer zijn prachtig zwevende showdraf liet zien. (is op de foto niet te zien, maar geloof me dat hij er nog wat van kan)

Vervolgens trokken de schapen de aandacht van meer kuddeleden.

Ook Wendy vond het geweldig leuk, maar Bert heeft haar maar een beetje op afstand gehouden. We weten niet of ze anders teveel de honden van de schaapskudde, en de schapen zelf, gaat verstoren.

Middagmaaltijd

Joepie, het is me gelukt een filmpje te maken. Ik heb de middagmaaltijd van Sanne, Filon en Do op beeld vast kunnen leggen, inclusief de heerlijke smakgeluiden. Helaas lukt het me nog niet om dat filmpje hier in het dagboekje te plaatsen.

Groepsdynamiek

Het blijft leuk om de dynamiek binnen de groep te ervaren. Gelijk 's ochtends na het vullen van de hooibakken is het al een verrassing, wie met wie samen, bij welke bak gaat staan eten. Bij bak 1 stonden vanochtend eerst Omar, Jake, Dean en Grandeur.

Maar vrij snel na het maken van deze foto stapten Dean en Jake op weg naar bak 2, waar op dat moment eerst Do, Tyshock en Joy aan hun ontbijt begonnen.

De overige 4, Filon, Sanne, Naffi en Nilam, waren toen nog bij bak 3.

Aan Nilam is al te zien dat hij in beweging komt, echter was dat nog niet om naar een andere hooibak te gaan, maar eerst te inspecteren wat ik allemaal bij me heb.

Ochtendsiesta

Zoals de titel zegt:

Hier ligt Tyshock al, maar is nog best alert, heeft z'n oren nog gespitst op iets wat er op de weg gebeurt. En Do staat nog, maar begint al aardig te dutten.
Een poosje later komt Grandeur er ook maar bij liggen, en neemt Do datzelfde besluit.

Bij de waterbak zijn Jake, Joy en Omar aan het uitrusten.

Nilam en Dean hebben een plek vlak voor de paddock uitgekozen.

De overige 3, Sanne Filon en Naffi hadden geen tijd voor siësta.

Naffi gepoetst

Voor Naffi is het deze zomer een klein beetje afzien qua aandacht. Vandaag is Tessie zelf weer even geweest, maar het lukt haar nog niet zo vaak te komen, dan ze altijd deed. Ik haal Naffi ook regelmatig z'n eczeemdeken af, en geef hem een lekkere poetsbeurt, maar het is toch anders voor hem. Maar vorige week is vriendin Pernille hier wezen logeren, en heeft Naffi van haar flink extra aandacht gehad. Zij heeft hem uitgebreid geborsteld, en alle vlechtjes opnieuw gedaan.

Bovendien waaide het die dag zo lekker, dat we het aandurfden hem mee te nemen voor een wandeling zonder deken. Buiten het bos was er weinig kans dat hij lastig gevallen zou worden door vliegen. Nilam mocht daar ook van meegenieten. Die heb ik ook nog opgehaald, om een heerlijke wandeling met z'n 4-en te maken

terug van weggeweest

De laatste dagen lukte het steeds niet om, de stukjes die ik geschreven had, op te slaan en online te zetten. Bij toeval ben ik erachter gekomen, dat ik nu verplicht een titel moet geven, anders wil het gewoon niet. Maar vanaf nu kan ik het dagboekje dus weer bijhouden. Sinds het vorige stukje is er het nodige gebeurt, maar dat is eigenlijk wat teveel om het allemaal in één keer hier op te schrijven. Daarom nu alleen een paar foto's van de spokenparade, die afgelopen week weer begonnen is. Maandag was er een plotselinge dazen-explosie, terwijl het niet eens overdreven warm was. Wegens al die dazen hebben we de paarden allemaal in hun spook-outfit gestoken.