Vandaag is onze kudde met 2 paarden uitgebreid. We heten Shanti en Enteny welkom in ons rusthuis. Binnenkort worden zij voorgesteld in het hoofdstukje "Bewoners".
Shanti en Enteny hebben kennis met elkaar gemaakt op de trailer, en hier aangekomen zijn ze samen eerst heel even op de wei gegaan. Zo konden enigszins bijkomen van de reis en vast wat Dwingeloose grasjes proeven.

Al snel konden ze bij op het pad.

En volgde de kennismaking met andere kuddeleden.

Na zo'n lange trailerreis is benenstrekken ook wel even lekker.

Er zijn, net als vorig jaar deze tijd, veel/steeds meer zwaluwen op en rond ons erf. Het lijkt erop of ze dit gebruiken als verzamelplaats, voordat ze binnenkort hun lange reis naar het verre zuiden weer gaan aanvaarden. De laatste jongen zijn nog niet eens helemaal 'uitgevlogen'. Het is toch een groot wonder hoe die kleine wezentjes zo'n enorm verre reis gaan maken, om volgend voorjaar terug te keren naar dezelfde broedplaatsen hier in ons kikkerlandje.
Voor nu genieten we nog even van die heerlijke zwaluw-drukte, en wensen ze vast een hele goede vlucht.

We zijn weer ongelofelijk trots op onze kudde paarden hier. Het is alweer even geleden, dat 5 van de 11 paarden 's middags een paar uurtjes op de wei gingen. Daarna groeide het gras een periode heel erg slecht. Nu het wel weer aan het groeien gegaan is, hebben we besloten, dat we nu de hele kudde dagelijks een paar uurtjes weidegang gaan geven. Het was groot feest toen dat vanmiddag voor het eerst weer gebeurde. Voorbijgangers bleven zelfs een poosje staan kijken en meegenieten van dat vrolijke stelletje. En waar we dan het meest trots op zijn, is het tempo, waarmee ze van de wei af kwamen, toen we ze riepen. Wederom in volle galop, gingen de het poortje door, het pad weer op.

En nu maar hopen, dat het goed blijft gaan met de gezondheid van Joy (die de ziekte van Cushing blijkt te hebben) en vooral ook Dean (met z'n insulineresistentie)

Het lijkt voor Do wat lastiger te worden, om zijn middagmaaltijd oude-paarden-prut uit z'n bak te eten, als deze op de grond staat. Dus dan verzinnen we iets, om het voor hem weer makkelijker te maken.

De meeste paarden/veulentjes worden in het voorjaar geboren, en vieren dus steeds in het voorjaar hun verjaardag. Met de nadruk op 'de meeste', maar wij hebben hier in onze relatief kleine kudde van 11 paarden maar liefst 3 die buiten dat seizoen jarig. Zo kunnen we vandaag Joy feliciteren met haar 22e verjaardag.

Joy geeft een klein feestje bij de waterbak. Joy en Dean hebben daar samen de grootste lol, als Dean lijkt te gaan 'snoepjehappen'.

Alles droogt lekker snel. Het zonnetje schijnt en er waait een droge oostenwind. De tweede snee gras ligt op het land, en kan mooi hooi worden. De was kan buiten hangen, en tijdens het ophangen daarvan, kan ik ook nog heerlijk genieten van de paarden, en van de geur van het verse hooi.

Dit is het perfecte plaatje, zoals Omar als natuurlijk leider is. Een natuurlijk leider is goed voor elk kuddelid, en ook Do, als laagste in rang, mag bij hem uit dezelfde bak hooi eten.

Ik vond het een uitermate geschikte middag om maar eens gewapend met borstels de groep in te gaan.

Sommige paarden vonden dat zo fijn, dat ze me gingen helpen.

Vervolgens wilden de poezen niet achterwege blijven.

Hoefsmid Bram is weer bij Dean geweest, om zijn speciaal beslag te verleggen (beslag er even af, 'nagels knippen', en beslag er weer onder) Dean z'n voeten waren mooi gegroeid. Hij is helemaal gelukkig weer een stuk beter geworden. Dus al met al zijn we zeer tevreden over Dean, dat had ik 2 maanden geleden niet durven hopen, en niet verwacht.
Bram heeft ons ook laten zien, hoe we zelf alle paardenvoeten regelmatig wat bij kunnen raspen. Ze blijven dan langer netjes, zodat we iets meer weken kunnen wachten voordat de hoefsmid weer komt. We hebben daarvoor een handig klein raspje van hem gekocht, wat erg fijn in de hand ligt, en een voetensteun. Joy mocht dienen als proefpersoon.

Bert en ik hebben elk een voorvoet en elk een achtervoet geoefend, en zijn trots op het resultaat!

Vandaag stond Tyshock, voor ons gezien, op een dusdanige manier achter Grandeur, dat het net leek of Grandeur een klein wit randje om zich heen had.

Weer een filmpje van etende paarden. Omar, Jake, Dean en Joy met elkaar bij de hooibak.

Het is weer even wennen aan de wat lagere temperatuur, en vooral aan de regen. Het land kan het heel erg goed gebruiken, dus we proberen maar niet te hard te mopperen. Maar ook de paarden vinden het niet echt leuk, die regen. Ze staan allemaal te bibberen en te schudden van de kou. We zijn maar wat vroeger naar buiten gegaan dan anders, om het vijftal binnen te halen, en de rest vast te voeren. We konden vanavond heel erg duidelijk zien, dat hooi eten een intern kacheltje op gang brengt. (waar ik een paar dagen geleden ook al een keer over schreef) Toen ze een poosje aan het eten waren, hield het gebibber helemaal op. We hebben de hooibakken dan ook maar wat voller gedaan dan anders.

Ik moest vanochtend denken aan de reclame van Fisherman's friend: sterk spul he!? In ons geval ging het dan niet over Ff, maar over Colosan: goed spul he!? En we waren deze keer blij dat we het altijd op voorraad hebben, en zelfs vast weer een nieuw flesje kopen als de ander nog niet leeg is. We hadden binnen een etmaal 2 keer een dosis nodig. Gister deed Naffi ineens heel raar, dat we eerst dachten dat hij misschien een steekvlieg onder z'n deken had. Maar nadat we dat uitgesloten hadden, en Naffi nog weer op het harde wilde gaan liggen, hadden we in de gaten dat hij buikpijn had. Hij heeft de laatste dosis Colosan uit het 'oude' flesje gekregen, en knapte daar snel van op.
Vanochtend vroeg begon Dean net zo raar te doen. (Bij hem dachten we niet eerst aan een vlieg-onder-de-deken, want ze hadden de dekens nog niet om) Dus heeft hij Colosan uit het 'nieuwe' flesje gekregen, en voelde zich gelukkig ook snel beter.

Warmte

Het lijkt of de paarden aardig goed tegen de warmte kunnen. Ik geloof ook dat het de enige dieren zijn die over hun hele lichaam kunnen zweten, wat natuurlijk een geweldig stukje temperatuurs-regulatie van het lichaam is. Gister kreeg ik het idee, dat de paarden er niet meer zo goed tegen konden. Ze aten beduidend minder. Even later drong het echter tot me door dat dat ook te maken heeft met een stukje regulatie van hun lichaamstemperatuur, dus dat het eigenlijk alleen maar heel slim was van de paarden om minder te eten. Het verteren en verbranden in de darm van het gegeten hooi is namelijk een kacheltje. En omdat ze nu van buitenaf wel warm gehouden worden, hebben ze dat inwendige kacheltje niet nodig.

Voertijd

De paarden die 's nachts op stal gaan vinden hun avondbrokjes in hun bak, op het moment dat ze binnen komen. Maar blijkbaar waren we Filon z'n bak vergeten te vullen deze keer. We hadden het eerst niet eens in de gaten, terwijl we Do en Grandeur nog binnen gingen halen. Toen we daarna echter de avondmaaltijd van de paarden buiten wilden pakken, begon Filon heel hard te hinniken. Dan kun je er niet meer omheen, dat hij niet met z'n snoet in de voerbak is. Oeps, sorry Filon, dan moeten we alsnog je bak even vullen, want we kunnen je natuurlijk niet overslaan.
De paarden die buiten blijven krijgen hun brokjes in een voerzak- of emmer. Zo kunnen ze ieder hun eigen voer krijgen, met eventuele medicijnen of supplementen  erbij in.