Gister liep de temperatuur zo op, dat Do z'n deken ook af kon, en hij lekker bloot kon.

Om foto's daarvan te maken had ik z'n deken even neergelegd. Dat moest Do zelf wat beter bekijken. 

Als dat oke bevonden is, is het tijd om te kroelen. Eerst even met Roots, wat ik helaas net niet op de foto kreeg, voordat ze stopten. Daarna met Chico.

Gister schreef ik dat Candy zich er nog niet van bewust was, dat ze zou gaan verhuizen, maar paarden zijn erg intuïtieve dieren, waardoor zij en haar vrienden het waarschijnlijk toch wel in de gaten hadden. Vanochtend stond Candy al een tijdje bij het poortje te kijken wanneer ze opgehaald zou worden, maar dat was nog iets te vroeg. Toen het vanmiddag zover was, waren ze allemaal in de buurt. Haar vrienden hebben nog een kleine poging gedaan om het tegen te houden, ze omringden haar, zodat Annemarie haar niet kon pakken. Dat gaven ze echter behoorlijk snel op, omdat ze blijkbaar wisten dat het toch wel ging gebeuren. Ze leken er ook allemaal vrede mee te hebben, er is niemand gaan het rennen, of wanhopig hinniken. Blijkbaar bereiden we ze er intuïtief goed op voor. Gelukkig maar, want ik zou niet weten hoe ik zou moeten reageren, als er hartverscheurende taferelen zouden ontstaan.

Ons huis, stallen en land zijn verkocht, waardoor we vanalles aan het regelen zijn gegaan voor onze verhuizing. Door de drukte daar rondom, heb ik veel te lang niets meer hier geschreven, en geen foto's gemaakt. Vandaag, met het prachtige lenteweer, moest ik toch echt even weer een paar foto's maken. Roots heeft voor het eerst geen deken op. Lekker de zon op haar vel.

Do had z'n dunnere deken op, waar geen halsstuk op zit, en daardoor gedeeltelijk weer bloot.

Candy gaat morgen als eerste van de paarden verhuizen. Zich daar nog totaal niet van bewust geniet ze van haar laatste dag hier.

Deze foto stond vandaag in de krant, op de pagina over het weer. De paarden hier staan tegen het eind van de middag ook wel bij het hek naar ons te kijken, omdat ze er wel een beetje zat van zijn. Maar de volgende ochtend kunnen ze toch bijna niet wachten om weer naar buiten te gaan. Ze hebben nu voor het eerst deze winter allemaal een regendeken om. Doordat ze bezig zijn met hun vachtwissel, wat al extra energie kost, en het nu behoorlijk waait steeds tijdens de regen, stonden ze allemaal te rillen. Toch krijgt Bert bijna geen tijd, om alle dekens om te doen ´s ochtends, want dan wil iedereen graag naar buiten.

Ik vind eigenlijk, dat wij als mensen niet mogen zeggen, dat er eind volgende week ´gelukkig´ en overgang naar droger weer komt. Dan moeten we maar het beeld van afgelopen zomer even weer voor onze ogen toveren. Zelf ben ik ook snel zat van de regen, maar het land wil het heel graag hebben. Bovendien hebben we de mest kunnen uitrijden, voordat deze regenperiode begon, zodat de regen nog eens extra welkom is. Dit is een super goed begin van het groeiseizoen.

Het lijkt wel herfst met al die wind en buien. Tussen de buien van regen en natte sneeuw zijn de paarden het grootste deel van de tijd ook lekker stormachtig. Dat waren wederom het meest de ruinen, maar vandaag heeft merrie Roots ook heel even meegedaan.

Merrie Candy hebben ze ook vandaag nog niet mee kunnen krijgen. Die laat de kachel niet met zich aansteken. Chico vond dat Do niet helemaal snel genoeg mee ging doen, daarom beet hij die in z´n billen terwijl die stond te grazen. Op het moment dat Do verstoord op en om keek, stak Chico snel z´n neus in het gras, alsof hij wilde zeggen ´ik was het niet!´ Op de foto doet Do nog niet echt actief mee, maar dat heeft hij wel gedaan. Alleen heb ik dat niet op de foto.

Van de meesten heb ik helaas niet een echte actiefoto. Lucas heeft ook z´n staart hier ook alweer wat naar beneden, en hij is vanuit de bokkende galop alweer terug in draf.

Alleen van Nilam heb ik een paar foto´s waarbij hij in volle actie is.

Deze week begon onstuimig. Er waaide een flinke, letterlijk frisse wind. Omdat het pas geleden veel te warm was voor de tijd van het jaar, waren de paarden hier nu extra blij mee. Zij kunnen hun ´winterjas´ niet zomaar eventjes uitdoen, als de temperatuur zoveel hoger is, waardoor het voor hun dan snel té warm is. Ze waren blij met het frissere weer, en onstuimig door de forse wind. Dit resulteerde maandag in enorm gekke bokkesprongen. Zulke die denk ik maar weinig ruiters uitzitten, als een paard onder zadel zulke sprongen maakt, maar waar ik altijd blij van word, als een paard ze in vrijheid maakt.
De rest van de week werden de weersomstandigheden iets rustiger, maar nog steeds was het lekker fris en winderig. Daardoor zijn ze met elkaar, op de beide merries na, heerlijk veel aan het rennen en gekdoen geweest.

Het is geen weer om foto´s te maken of te borstelen. Maar ik heb nog wat leuke foto´s bij de serie van afgelopen week. Met de digitale camera´s van tegenwoordig, kun je zo lekker veel maken, en wat niet mooi is geworden, gooi je gewoon weer weg. Er zitten echter ook leuke foto´s tussen die een beetje ´the making of´ laten zien. Zo was er bij die foto waar Ramiro en Lucas zo lief staan te neuzen, ook een foto waarop Lucas verstoort naar mij kijkt, waarom dit zo nodig op de foto moet, en Ramiro zich met een prachtig ronde hals afvraagt waar Lucas mee bezig is.

Orion M stond lekker wat te dutten, voordat hij zo mooi opzij kijkt.

Chico stond een hele tijd naar rechts te kijken, terwijl ik scheef achter hem stond, en foto´s kon maken over zijn hals/rug heen, op verschillende hoogtes. Ik vond zelf de middelste het mooist, maar daar kan een ander natuurlijk heel anders over denken.

De zon kwam tussen de wolken door, zodat ik de camera pakte, en naar buiten ging. Helaas trokken de wolken weer voor de zon, toen ik eenmaal met de camera buiten was. Omdat het ook heerlijk weer was om te gaan borstelen, heb ik de camera maar weer weggelegd, en heb de borstels gepakt. Toen ik met die borstels buiten was, kwam de zon weer tussen de wolken door. Ik kreeg een beetje het gevoel, dat de zon me in de maling nam. Maar ik heb de borstels lekker bij me gehouden, en ben daarmee tussen de paarden gegaan. Lucas wilde deze keer wel een borstelbeurt, dus die heeft hij van me gehad. Candy krijgt vanmiddag een borstelbeurt van Annemarie. Xavi stond iets verder bij zijn vriendengroepje vandaan, maar toen hij me zag met de borstels kwam hij hoogst persoonlijk naar me toe, om ook geborsteld te worden. Toen Xavi klaar was, kwam Ramiro voor me staan om geborsteld te worden, maar mijn lijf begon eigenlijk al een beetje moe te worden. Ik had Nilam en Jake namelijk ook al geborsteld. Orion M leek dat in de gaten te hebben. Die stapte zomaar ineens tussen mij en Ramiro in. In eerste instantie vond ik dat nogal lomp overkomen. Maar toen hij Ramiro ging kroelen, besefte ik dat het eigenlijk heel erg lief was. Hij nam het zo van me over! En het mooie was, dat Ramiro hem ook ging kroelen, waarmee hij zelf gelijk ook van z´n uithaar-kriebels verlost werd.