Nilam 'babbelt' soms. Hij maakt dan een beweging met z'n snoet en z'n lippen, waarbij z'n lippen een heel apart geluid maken als ze op elkaar komen. Buiten Nilam heb ik dat nog nooit een ander paard zien of horen doen. Maar Melissa doet het ook! Zo leuk, kunnen ze samen gaan babbelen.

Allemaal dingen om blij van te worden.
Alle drie voskleurige bewoners samen bij elkaar bij de heuvel.

Na het maken van deze foto, liep Melissa achter mij aan richting de hooibakken daar vlakbij. Ongeveer een half uurtje later zag Bert, dat ze bij eentje was gaan staan eten, terwijl Nilam en Naffi bij de andere stonden. Dat was voor het eerst dat ze zagen, dat ze dat uit zichzelf had gedaan. Helaas was ik net te laat met de camera erbij, zodat ik het niet vast heb kunnen leggen. Nog weer wat later stonden Omar, Jake, Thyrla en Melissa samen te chillen. Ook hier was ik weer net te laat met de camera erbij. Jake was tijdens het maken van de foto net in de beweging gekomen, waardoor Melissa de oren naar achteren draaide, maar de foto is toch nog wel leuk geworden.

Het bewijs, dat Thyrla 'formaatje Candy' is.

Sanne had vanmiddag bezoek in de paddock. De rietdekker was bezig het dak schoon te maken.

Van het spelletje vier-op-een-rij maken wij vijf-op-een-rij.

Thyrla is voor de derde keer in de groep geïntroduceerd. Hopelijk gaat het spreekwoord op, driemaal is scheeprecht. In eerste instantie waren we van plan, om het alleen ´s ochtends te doen, en dat ze ´s middags weer in de paddock zou gaan. Maar het leek zo goed te gaan, dat we haar toch in de groep hebben gelaten. Juist op het moment dat we haar naar de paddock wilden brengen, stond ze namelijk bij de ene hooibak achter de paddock, terwijl Nilam daar bij de andere hooibak stond. Ook hadden we haar vanochtend al een keer vlakbij Omar en Jake gezien, bij de hooibak achter de schuur. Ze lijkt dus erg dapper daarin, en dat wilden we liever niet onderbreken.

Gelukkig is de koorts bij Thyrla niet terug gekomen. Gisterochtend is ze nog wel eerst even op stal gebleven, ze was nog erg moe. Maar gistermiddag heeft Letty een stukje met haar gewandeld.

Daarna hebben we de paddock in tweeën gedeeld, zodat Thyrla bij Sanne in de paddock kon.

Vorige week, toen Thyrla in de paddock was, hadden we Sanne die paar dagen bij de groep op het pad gedaan, maar dat was haar niet helemaal goed bekomen. Sanne had afgelopen winter een peesblessure gehad, waardoor we haar veel in de paddock hadden. In eerste instantie genas dat goed, maar een poosje geleden ging ze toch weer slechter lopen, en werd het been dikker. De dagen dat ze vorige week in de groep is geweest, hebben die verslechtering fors erger gemaakt, waardoor we dat nu niet opnieuw aandurven. Ondanks paddock-arrest heeft ze altijd voldoende gezelschap.

Melissa gaat gestaag door met haar integratie. Af en toe staat ze een poosje in haar eentje bij te komen, maar daar geniet ze van. En het is zo mooi, dat dat kan op het 552 meter lange pad.

Ze gaat nog niet echt zelf naar een hooibak toe om eens even wat te eten. Daarom helpen we haar daar een beetje mee. Zoals op deze foto is er wel een hooibak vrij, maar met Omar en Jake bij de andere is het nog niet altijd makkelijk.

En een mooie foto, tussendoor gemaakt, van Do, Tyshock en Orion.

Orion M is heel lief voor de nieuwe bewoonsters.

Hij beschermt ze zelfs als een echte held (hier Melissa tegen Tyshock)

Helaas moesten ze het vandaag zonder Thyrla stellen. Die hebben we op stal gelaten, omdat ze 40,4 graden koorts bleek te hebben vanochtend. (we hebben haar temperatuur gemeten, omdat ze vannacht niet zo goed hooi had gegeten, ze begon niet aan haar brokjes vanochtend, en ze zag er wat lusteloos uit)

Tot overmaat van ramp leek ze ook nog allergisch te reageren op de antibioticumspuit die ze kreeg. Dus we hebben de dierenarts vrij snel opnieuw moeten bellen, nadat die net vertrokken was. Die is gelijk terug gekomen, en heeft haar nogmaals moeten injecteren met een middel om de allergische reactie te stoppen. Gelukkig werd Thyrla daar snel rustiger van, en bleef de temperatuur zakken door de ontstekingsremmer die ze ook nog gekregen had. Toen de zon halverwege de middag begon te schijnen was ze dusdanig, dat ik haar even mee naar buiten genomen heb om haar wat te laten grazen onder de grote beuk voor in de tuin.

Op dit moment heeft ze geen koorts meer. We hopen dat dat zo blijft, als vanavond de ontstekingsremmer uitgewerkt is.

De introductie en integratie van Melissa gaat helemaal zoals we dat gewend zijn. De eerste dag wil iedereen kennismaken. De tweede dag is het nieuwtje eraf, en staat ze ver buiten de groep, zich af te vragen wat ze hier doet. Om vervolgens langzaam steeds dichterbij de andere paarden, de hooibakken en de waterbak te komen, en verder te gaan met nadere kennismaking.
Thyrla maakte liever langer kennis over de paddockrand heen, zodat ze zelf letterlijk wat meer afstand kon nemen, in plaats van dat er aan alle kanten iemand aan haar stond te snuffelen. Gister is zij het laatste uurtje opnieuw de groep ingegaan, en nu ging dat al veel beter dan vrijdag. Ze kon vanochtend ook mee op het pad met alle anderen. De beide nieuwe bewoonsters deden het de hele dag harstikke goed, en ze doen mee in de hele kudde, om hun nieuwe evenwicht te gaan vinden.

Er is er één jarig hoera, hoera! Dat kun je wel zien dat is Naffi. Gefeliciteerd jongen, met je 12e verjaardag! Geheel volgens traditie (want dat is het inmiddels wel geworden) krijgt Naffi op z'n verjaardag een rode strik in z'n voorpluk.

En vandaag heten we Melissa welkom.

Bij de eerste kennismaking over de draad laten de jongens zich van hun mooiste kant zien.

Na deze eerste kennismaking mag de draad ertussen vandaan, oftewel Melissa kan bij op het pad.

Nog wat gesnuffel en plaatsbepaling, en dan gaat Melissa op verkenning.

Ze neemt haar nieuwe thuis eens even goed in zich op.

Welkom Thyrla! Zoals elke nieuwe bewoner, mag Thyrla eerst even apart, om zo over de draad kennis te maken, en even rustig te kijken waar ze terecht gekomen is. Maar deze keer kon dat niet in de wei, omdat Bert net de mest uitgereden heeft. Daarom mocht Thyrla even in de paddock. Ook daar is gelijk grote belangstelling voor de nieuwkomer.

Na deze eerste kennismaking kon Thyrla vrij snel op het pad, het leek allemaal mooi rustig. Onder begeleiding is ze gelijk een keer helemaal rond geweest.

En kreeg ze aan elke kant een beschermheer.

Waarom het dan vervolgens toch een klein beetje mis ging, begrijpen we niet helemaal. Ineens begonnen een aantal paarden haar gemeen op te jagen, waardoor we in moesten grijpen. We hebben haar voor de rest van de dag nog maar weer terug gezet in de paddock, waar ze nu eerst wat langer mag/kan bijkomen van de verhuizing. Ze krijgt de tijd die ze daarvoor nodig heeft, en we zien wel wanneer we de introductie in de groep opnieuw gaan proberen.

Ramiro doet het nog steeds boven verwachting goed, nadat Uzie weg gegaan is. Hij weet nog niet zo goed met wie hij een vriendenkoppeltje wil gaan vormen, maar er zijn nu méér paarden bezig dat opnieuw te onderzoeken. Daar moeten ze met elkaar een nieuw evenwicht in vinden, nu er binnen korte tijd een kuddegenoot overleden is, en eentje vertrokken. Maar voordat ze daarmee klaar zullen zijn, komen er komend weekend 2 nieuwe bewoners. Dat is wel mooi, want dan kunnen die beide gelijk meedoen, in het vinden van dat nieuwe evenwicht.

Vandaag was het dan zover, dat we afscheid moesten nemen van Uzie, omdat die ging verhuizen. Ik was best wel bang hoe Ramiro daarop zou gaan reageren, maar wat heeft hij het ontzettend knap opgepakt. Hij was natuurlijk best wel verdrietig, maar daar ging hij zo goed mee om. Sinds we wisten, dat Uzie zou gaan verhuizen, heb ik het ze steeds uitgelegd, en het lijkt er sterk op, dat ze het daardoor toch wat zijn gaan begrijpen.
Toen ik Uzie op ging halen, liepen Ramiro en Orion M mee, ondanks dat ik zei, dat ze ook wel bij de hooibak mochten blijven. Vlak voor de uitgang hebben ze nog even geneusd om vaarwel te zeggen. We hoefde niet eens echt moeite te doen, om Ramiro binnen het poortje te houden. Terwijl Uzie daaruit liep, keerden Ramiro en Orion M zich gelijk om, en gingen bij Tyshock, Do en Orion bij de hooibak staan.
Ook vanavond bij het naar binnen gaan vond ik het nog weer even spannend, want het was bijna niet mogelijk om Uzie en Ramiro achter elkaar naar binnen te doen. Het beste kon ik ze tegelijk binnenhalen, aan elke hand een paard. Maar nu heeft Ramiro maar een paar keer gehinnikt, en beseft toen blijkbaar al dat Uzie er niet meer bij kwam, en is lekker aan z'n hooi begonnen te eten.

'Nu het nog kan.' Tyshock en Uzie beseffen zelf niet, dat ze niet zo vaak meer kunnen spelen, maar wij beseffen dat we er niet meer zo vaak van kunnen genieten. Zondag gaat Uzie verhuizen.

Het stuk pad, wat 2,5 maand afgesloten is geweest, hebben we gistermiddag weer opengesteld. Echter konden de paarden gistermiddag nog niet weer helemaal rond lopen, want toen hebben we het stuk rond de paddock tijdelijk even afgesloten, zodat Bert met het laatste stukje straatwerk bezig kon. Vanochtend was het dan eindelijk zover, dat de paarden weer helemaal rond konden. Dat gaf een korte uitspatting van blijheid, in de vorm van een rondje volle galop. Vervolgens ging iedereen snel hooi eten, want dat is 's morgens toch ook wel erg belangrijk.
Vanmiddag heeft Bert de laatste meters stenen gelegd (waardoor het pad nog weer even afgesloten was), zodat het pad er voorlopig weer tegen kan.

Voor het inzanden was het zand eigenlijk nog wat te nat, maar ons geduld was zo'n beetje op. En het komt vast zo ook wel goed.

Jake en Naffi hebben prima opzichters-werk gedaan.

We hebben hier een paar rolmaatjes, en dan bedoel ik niet zulke.

Maar Tyshock en Orion, die gaan heel regelmatig samen rollen, als echte (rol)maatjes