Deze laatste septemberdag was een heerlijk nazomerse. We hebben er dan maar een lekker rustige zondag van gemaakt. Het blijft leuk om op zo'n fijne dag de kudde te observeren. Zo hebben we vandaag wat nieuwe vriendschaps-combinaties gezien, die samen stonden te groomen. Jake en Sanne waren een hele tijd samen bezig, en Filon en Joy heb ik geloof ik ook niet eerder samen gezien. Maar de meest onverwachte combinatie was Omar en Do. De hoogste en laagste in rang. Van Omar weet ik dat hij dat als 'Natural Leader' heel goed kan, maar van Do had ik niet verwacht dat hij dat ooit zou durven. Het is zo mooi om te zien wat er allemaal mogelijk is binnen deze prachtige kudde!

Hangplek, voor oud en jong.

Het hooi-eten begint toch wat ten positieve te veranderen. Het is nog wel steeds sneller op dan dat we graag zouden willen, maar ze beginnen nu wel weer tussendoor wat rond te lopen, van de ene naar de andere hooibak. We zijn heel blij met deze verandering, en hopen dat dit zich verder door gaat zetten.

Ze wilden graag met z'n allen naar binnen gisteravond.

Begin van de avond was het zo onstuimig, dat we niet meer hoefden te twijfelen. Ik vroeg ze nog even of ze naar binnen wilden, en ik kon bijna als uit 1 mond horen: dat hoef je toch niet te vragen? Jaaaa! Soms is zo'n eerste avond binnen sinds lange tijd wat onwennig, maar dat was het deze keer helemaal niet. Alsof het al lang weer vaste routine was, liepen ze zo mee, ieder naar z'n eigen stal. Ze wisten nog precies welke de hunne was.
En ook vanochtend vroeg, het weer naar buiten gaan, ging gelijk weer zo vertrouwd. Het hele ritueel wordt zo weer opgepakt, alsof we geen zomer hebben gehad, waarin ze dag en nacht buiten bleven.

We hebben vanmiddag alle stallen klaar gemaakt, zodat de paarden naar binnen kunnen voor de nacht, mocht dat nodig zijn. Eigenlijk ligt de temperatuur met 19 graden daar nog veel te hoog voor, maar de eerste herfststormen worden voorspeld. En we hebben hier net inderdaad ook een korte felle bui gehad, waar flinke wind bij was. We zullen straks nog een keer checken of dit een voorbode was, of dat dit het was. Als er meer zulke buien lijken te komen, dan halen we ze lekker naar binnen, anders mogen ze, in ieder geval komende nacht, nog buiten blijven. Nu de stallen er klaar voor zijn, kunnen we het per dag bekijken of we ze nog buiten laten of niet.

Sinds vorige week is het 'oude' hooi op, en zijn we aan het voer van dit jaar begonnen. Dat vinden ze allemaal zo ongelovelijk lekker, dat het in no-time op is. Daarom hebben we nieuwe draadmatten gekocht, met kleinere mazen, in een poging dat ze weer wat langzamer gaan eten. Vrijdagavond hebben we in 2 van de 3 hooibakken een nieuwe draadmat gelegd, om te kijken wat de paarden daar van vonden.

Een beetje bang dat ze er wat gefrustreerd van zouden raken, dat ze het hooi er niet goed door zouden kunnen krijgen, hebben we op 1 bak nog de oude mat laten liggen. Nilam had dat het snelst in de gaten, en leek geen zin te hebben in onze test.

(De 4 paarden die niet op deze foto's te zien zijn stonden al op stal)Dit experiment, om de paarden wat langer met hun hooi te laten doen, is echter grandioos mislukt. Het doel wat we voor ogen hadden is absoluut niet bereikt, ze hebben de bakken nog net zo snel leeg. En het blijkt wel enkele gevaarlijke nadelen te hebben. Zo wordt af en toe de hele bak opgetild als ze aan het hooi trekken. Dit heeft in enkele gevallen zelfs het gevolg, dat de hele bak op z'n kant ging. En er komt steeds zoveel kracht te staan op de touwtjes en haakjes waarmee de draadmatten aan de bodem bevestigd zitten, dat die erg makkelijk kapot gaan. Toen dat gisteravond leidde tot een rechtopstaande draadmat, hebben we besloten de oude draadmatten, met de grotere mazen, er weer op te leggen. Voor nu hopen we dat de paarden zelf terug tot het besef komen, dat er straks ook nog wel wat in de bakken zit, als ze er even bij weg lopen. Als dat besef niet terug lijkt te komen, dan moeten we maar weer iets anders gaan verzinnen. Het zou zo mooi zijn, als ze gewoon weer 'onbeperkt' hooi tot hun beschikking hebben, zonder ze veel teveel te geven. En niet dat het zoals nu tweede helft van de dag of de nacht al helemaal op is.

Dat was maar 1 dag afkicken van het ritueel om eind van de middag op de wei te gaan. Dag 2 hebben ze met elkaar die uurtjes benut om eens flink uit hun dak te gaan. Wat een feest van rennen, spelen en gek doen! Voor ons hield dat in, dat we een nogal vervelender klus hadden met uitmesten van het pad. De mest ligt na zo'n feestje namelijk niet meer in mooie bultjes bij elkaar. Maar ja, dat hebben we er wel voor over, als we mogen meegenieten van zo'n vrolijk stel paarden.

Het is voorbij met de weidegang. Het gras groeit bijna niet meer. En het wordt nu weer natter, waardoor de paarden het gras veel makkelijker stuk lopen. Wat zich dan niet snel meer herstelt, omdat de groei eruit is. Het is best even lastig om het ritueel af te leren, de paarden staan eind van de middag echt te wachten tot we de poort open gaan doen. Maar dan zijn we weer zo blij met ons Paddock Paradijs. Geen weidegang houdt hier niet in, dat ze nu veel minder beweging zouden krijgen. Op het pad bewegen ze zelfs veel meer dan op de wei. En voor het gras eten hoeven we het ook niet te doen. Sinds zaterdag is het hooi van vorig jaar op, en het nieuwe voer vinden ze vele malen lekkerder dan het gras. Daarvoor kwamen ze zelfs in volle galop van de wei af.

Ik had eergister al wel wat in het nieuwe dagboekje gezet, maar kon het zelf nog niet zien op de site hier. Sinds vandaag kan ik het zelf ook op deze plek zien. Ben zo blij met deze nieuwe look, en dat ik er nu eindelijk foto's bij kan zetten! Daarom gelijk maar een foto van het vaste ochtendritueel van Do en Grandeur, als ze net buiten zijn.

En nog eentje later op de dag, met Tyshock er ook nog bij, om te laten zien hoe mooi ze zijn.

Hieperdepiep hoera! Nilam is vandaag jarig, en wordt 4 jaar. Onze jongste telg wordt al een grote jongen.