Monique kwam op bezoek bij haar Orion (Orion M dus). (Ja Tessie, je was nog geen 10 minuten weg!) Die stond achter de paddock, bij de hooibakken, samen met alle andere musketiers: Do, Tyshock, Orion, Uzie en Ramiro. Monique liep achter de schuur langs richting de paddock, en op het moment dat ze haar Orion in het oog kreeg, riep ze naar hem: He lekker ding! Daarop hieven alle zes hun hoofd, en keken in haar richting. Wie was er het meest vereerd?

Er kwam een aanspanning langs over de weg, van 2 mooie Friezen voor de kar. Ze gingen in een vlotte draf, over de harde weg, dus dat is goed hoorbaar. Vooral de paarden die hier wonen, die zelf voor de kar hebben gelopen, vinden dat extra interessant. Candy, Orion en Uzie kwamen dus vrolijk naar voren gerend (iedereen was ergens achter op het pad), en ze namen allemaal hun vrienden mee. Omdat deze 3 ieder bij een ander trio horen, werd het weer even gezellig druk voor op het pad. Blijkbaar was Nilam op dat moment ook bij één van die trio's, want die kwam ook mee. Helaas was dit mooie moment net zo snel weer voorbij, als dat het gekomen was, omdat de aanspanning ook zo snel voorbij was. Maar we tellen het wel weer op, bij alle geniet-momenten.

In de voorraad hooi die we aangekocht hebben zitten behoorlijk wat graszaadjes. In de ene baal wat meer dan in de andere, maar over het algemeen lijkt het gras flink gebloeid te hebben, voordat het gemaaid en gehooid werd. Dat is mooi, want dan is het prima geschikt als paardenhooi. Vandaag was het ook nog eens erg decoratief. Orion M had z'n hele snoet ermee versierd. Al die lange voelharen zaten vol met allemaal zaadjes. Geen idee hoe hij dat voor elkaar gekregen heeft, want je zou denken, dat die er makkelijk afvallen tijdens het eten, en daarbij aanraken van de slowfeed-matten. In ieder geval zie je het niet vaak zo.

Zo in het najaar toch nog even een dagje genieten van (bijna allemaal) blote paarden.

Falco en z'n dames stonden onder de boom lekker een beetje te dutten. Sanne en Jake waren vóór in de hoek samen aan het kroelen, en Naffi daar wat bij te twijfelen. Toen ze opeens allemaal hun hoofd omhoog deden, met de oortjes gespitst, over de weg richting het bos keken. We konden maar niet ontdekken, wat daar nu aan de hand was, want de mais staat er nog voor, wat ons het uitzicht op de vijfsprong ontneemt. Het duurde nog even voor wij ook konden zien wat zij zagen, en dat was de kudde schapen van het Dwingelderveld nog een keer. Waarschijnlijk omdat het herfstvakantie is, mochten ze nog een keer naar de Brink te grazen. Zowel de heen- als de terugweg lieten ze de schapen een poosje op ons weiland aan de overkant grazen. Dat gras is vast veel lekkerder dan het gras op de brink.

Op de terugweg hadden de schapen nog veel meer belangstelling van de paarden hier. Op een gegeven moment waren ze zelfs even alle 15 op het kleine stukje pad vooraan. Het is niet gelukt om dat op de foto te krijgen, alleen in delen.

Sommigen vonden het een beetje spannend worden, en liepen er even voor weg.

Om even later hun nieuwsgierigheid toch weer de overhand te laten krijgen.

Het mag dan koud zijn voor de tijd van het jaar, maar Naffi moet toch nog weer in vol ornaat. Hij deed al een tijdje zonder z'n masker, en vorige week met alle regen kon z'n eczeemdeken af, het moet nu allemaal weer in gebruik. Jake heeft z'n halsdeken al wat méér afgehad, maar ook hij wilde die graag nog weer om.
Alle vliegendekens zijn al naar de wasserij, maar die zijn gelukkig ook niet meer echt nodig. De paarden zwiepen wel wat met de staarten, en schudden wat met hun lijf, maar dat is best te doen. Zij worden er niet zo gek van als de 'eczemers', en kunnen het daardoor prima aan zonder deken.

We doen ons best, om in het ritme te komen, dat alle paarden weer 's nachts op stal zijn. Op zich gaat dat prima. De paarden willen 's avonds graag naar binnen, we hoeven geen enkele moeite te doen, ze komen allemaal uit zichzelf al naar het poortje. 's Ochtends is het iets lastiger voor de paarden. Ze zijn er nog steeds niet helemaal uit, wie naar welke hooibak gaat te eten. Maar dat houdt ze ook goed in beweging, zullen we maar denken. Wij moeten nu weer alle stallen uitmesten, maar het pad hoeft 's ochtends niet meer, dus dat ritme zit er snel weer in. Voor ons zijn de dekens nog even wennen. Om ze 's ochtends allemaal om te doen, dat valt nog wel mee. Maar ze zijn (op één keer na) elke avond zo nat! Maar goed, daar moet de dekendroger het hardst voor werken, om ze allemaal weer droog te krijgen. Ik hoef ze alleen maar even van het paard af te halen, en op de dekendroger te hangen.

Gisteravond lazen we vrij laat, dat hier in het noorden regen verwacht werd in de nacht, maar gelukkig is dat hier niet gevallen. Omar, Jake, Joy, Falco, Candy, Tyshock en Orion waren de nachten nog steeds buiten, (Nilam niet meer sinds z'n allergische aanval 2 weken geleden.) en we hadden hun stallen nog niet klaar, dus ze konden ook niet meer zo snel naar binnen. Halverwege de ochtend is het wel gaan regenen, zodat we vandaag de stallen wel in gereedheid gebracht hebben. Nu staat iedereen lekker binnen, en de natte dekens hangen op de dekendroger. Kachel aan en herfstig genieten dan maar.

We kunnen werkelijk helemaal niets stiekem doen. Zo waren we vanochtend de laatste appels van de boom aan het plukken, en wat denk je, komen Do, Tyshock en Orion ons controleren. Gelukkig heb ik me niet laten verleiden tot het maken van een foto, want ik moest de trap vasthouden, waar Bert op stond. Als ik dat wel had gedaan (foto maken), dan hadden ze me ter plekke betrapt op onveilig handelen.
Vanmiddag wierp Naffi zich op tot opzichter, toen Bert bezig was opsluitbanden te plaatsen. We gaan achter de hooi-opslag nog een stukje bestraten, waar dit de voorbereidingen voor zijn. Het kon Naffi z'n goedkeuring wegdragen, want Bert kreeg er direct knuffels voor.

In het weiland achter ons had de buurman al een hele tijd 2 pinken lopen. Vandaag heeft hij er 2 koeien bij gezet, vanuit het land aan de overkant van de weg. Dat moesten de paarden even van dichtbij bekijken.

Sinds dinsdag gaan de paarden niet meer op de weide. Het gras is zo ongeveer op, en omdat het maandag op dinsdag en dinsdagochtend best wel wat geregend had, dachten we dat het een mooi moment was om te stoppen. Het lijkt of de paarden nu in de gaten hebben, dat het echt voor een aantal maanden afgelopen is. Ze hebben er nu al dagenlang moeite mee, op dat specifieke tijdstip. Terwijl ze afgelopen zomer zich er steeds snel bij neerlegden, als ze er even een dag (of iets langer) niet op gingen. Maar nu blijven ze steeds aandringen bij ons: vergeten jullie niet iets? Nee jongens, het is voorbij voor dit seizoen. Het zal vast wel een keer doordringen, al kost dat deze keer wat extra moeite.

Gister had ik het met Charlotte over paardenvriendschappen. We dachten eigenlijk, dat de paarden daarin altijd koppeltjes/duo's vormen. Maar dat gaat hier helemaal niet op. Sowieso is er veel dynamiek binnen de kudde, maar als we gaan kijken naar de meest hechte vriendschappen, dan zien we hier maar 1 duo, en dat is Sanne en Naffi. Verder is Nilam meer een eenling, die met iedereen goed op kan schieten. Hij is het meest bij Omar, Joy en Jake, waarmee we een kwartet hebben.

Of bij Sanne en Naffi, om op zo'n manier een trio te vormen.

Sanne en Naffi vormen met Uzie, Ramiro en Orion M ook nogal eens een quintet.

Verder zijn het in de basis eigenlijk allemaal trio's. Omar, Joy en Jake, het alfa-trio.

Uzie, Ramiro en Orion M, 3 musketiers

Shanti, Falco en Candy, Falco en z'n harem.

En last but not least Do, Tyshock en Orion, nog een keer 3 musketiers.

In Shanti haar stal vond ik, tijdens het uitmesten, een zwarte staarthaar. Zou ze bezoek gehad hebben? Of zou Nilam eentje over het tussenschot gegooid hebben? Die staat in ieder geval wel naast haar nu 's nachts, en die verliest in z'n stal nog wel eens een staarthaar. Shanti is zelf voskleur-geboren, anders zou je ook nog kunnen denken, dat het een haar van haarzelf was, die vergeten was wit te worden. Maar dan had deze staarthaar voskleur moeten zijn, en dat kunnen we er echt niet van maken.

'De lente in hun bol' is niet aan de orde, want het wordt nog lang geen lente. Fris en vrolijk kan ook bijna niet, hoewel we er zeker vrolijk van worden, maar het is al verschillende ochtenden een heel stuk frisser geweest. Dus waarschijnlijk gewoon, zoals Bert het noemt, 'de krullen in de kop'. In ieder geval maakten Uzie en Ramiro er een geweldig feest van toen ze vanochtend net buiten waren. Ze probeerden Sanne en Naffi ook mee te krijgen, maar die lieten zich niet gek maken. Orion M deelde wel in de feestvreugde.
Maar waar ik nog heel veel blijer van werd, was dat Nilam apart van dit stel, ook even helemaal los ging. Die voelt zich dus gelukkig weer helemaal fit, nadat hij vorige week wederom een zeer ernstige dip /allergische aanval heeft gehad. (waardoor ik vorige week niets meer geschreven had) Nieuwe week, nieuwe ronde, nieuwe kansen.