Eind van de ochtend kwam ik uit de schuur met een volle kruiwagen mest, om die te legen bij de mestbult. Toen zag ik Tyshock en Omar met het hoofd hoog, en met gespitste oren naar de weg kijken. Daar moest ik natuurlijk even het mijne van weten. Bleek dat er 4 paarden los op de weg liepen. Snel heb ik een halster van een haak af gegrist, en ben ik gaan helpen die paarden weer in hun eigen wei te krijgen, wat nog niet zo makkelijk was. Bert is eerst nog even hier gebleven, om Sanne, Do en Shanti hun middagmaaltijd te geven, maar daarna is hij ook komen helpen. Wat de paarden hier toen allemaal gedaan hebben weten we dus niet goed, dat hebben we niet zo in de gaten gehouden. Maar tijdens het uitmesten van het pad bleek, dat ze toch flink aan het rennen geweest waren. Ze hadden heel wat bulten mest uit elkaar gelopen, waardoor het een enorme klus was. Zo zijn we dus erg druk geweest, maar zijn niet zoveel opgeschoten. Bert had ook nog mest willen uitrijden, want dat mag weer sinds een week, maar dat is niet gelukt. Soms heb je van die dagen, als je levende wezens verzorgd.

Mijn eigen camera doet het niet zo goed meer, en van mijn overleden broer lag er nog eentje werkloos te wezen. Die ben ik vandaag maar eens aan het uitproberen geweest. Er stond een fris windje vandaag, maar dat deert de paarden niet. Die genieten lekker van de zon.

Dan een leuke effect-foto, van Tyshock, gezien door de manen van Joy.

Ik stoor Do en Orion tijdens het spelen.

Nadat ze even naar me omkeken, gaan ze maar weer verder met spelen.

Sanne en Naffi mochten elkaar echt niet, in het begin dat ze hier woonden. Dat zou je nu niet meer geloven, als je hoort hoe ze naar elkaar hinniken, als Tessie met één van beide aan het wandelen is. Toen Filon nog leefde, hield die de achterblijver gezelschap, en hoorde je ze niet. Maar Tessie kan nu niet meer rustig naar het bos. Misschien moet ze nog maar iets verzinnen, om ze allebei tegelijk mee te nemen.

Zou er iets mooiers zijn? Ik denk van niet. 's Morgens in stal komen. Even tussen Orion en Falco staan, om ze goedemorgen te wensen. En dan op elke wang een zachte paardenneus, van zo'n grote jongen, die je heel voorzichtig besnuffeld, en bijna kietelend met de bovenlip bevoelt. Je kunt er bijna zo'n prachtige 'Liefde is....'-tekening van maken.

Het uitharen van de wintervachten is al een tijdje aan de gang, maar vandaag zag ik ineens, dat Naffi wat haren aan het verzamelen is in zijn vensterbank.

De rust is aardig weergekeerd in de kudde. Voor Shanti vond ik het best moeilijk, dat ze opnieuw afscheid moest nemen van een goede vriend. Maar ik ben erg blij voor haar, dat ze goed op kan schieten met onze nieuwe bewoner Falco. Hoewel dat toch ook even een kink in de kabel leek te leggen. Ze was namelijk hengstig geworden voor/door Falco, waardoor ze tijdens het werkelijke vertrek vorige week van Enteny met hele andere zaken bezig was. Wij kregen dat pas maandagochtend in de gaten, toen ze ineens volledig verbaasd leek, en Enteny helemaal kwijt was.
Afgelopen week leek de hengstigheid Shanti nog enigszins in de weg te zitten, en Falco moest haar daardoor ook steeds delen. Maar nu dat voorbij is begint alles een beetje te landen, en zoeken Shanti en Falco elkaar veel op.

Zondag hebben we afscheid moeten nemen van Enteny, omdat hij ging verhuizen. We laten alle kuddeleden altijd afscheid nemen, maar bij een verhuizing is dat nog niet zo simpel. Als een kuddegenoot overleden is, dan laten we alle anderen erbij, zodat ze zelf kunnen constateren dat diegene overleden is. Maar bij een vertrek kunnen we het alleen maar steeds vertellen, en hopen dat ze het begrijpen. Dat gevoel kregen we afgelopen maand wel. Enteny en Shanti waren méér bij elkaar dan daarvoor.

Enteny hinnikte méér als Shanti even binnen was voor haar middagmaaltijd.

En de laatste dag heeft hij nog heel uitgebreid staan kroelen met Candy.

Bij het echte vertrek stonden er een heel aantal paarden op het pad naast de oprit de trailer na te hinniken. En Enteny stond op de trailer nogal terug te hinniken. Een moeilijk moment waarvan we flink moesten slikken. Vaarwel jongen. We hopen dat het weerzien met je shetland-vriendjes je snel doen vergeten hoe fijn je het hier had. En dat je met hen samen op jullie nieuwe plek nog een fijne tijd zult hebben.

We weten niet precies wanneer Falco geboren is, maar in z'n paspoort staat 1 februari als z'n verjaardag. En Johannes is er vrij zeker van dat Falco 6 jaar was, toen hij in 1997 bij hem kwam. Dan zou hij dus in 1991 geboren zijn, en vieren we vandaag z'n 24e verjaardag. Gefeliciteerd jongen!

Met een dikke verjaardagstût!