5 van de 11 paarden zijn vanmiddag voor het eerst een paar uurtjes op de wei geweest. Filon, Sanne, Do, Tyshock en Grandeur hebben even flink genoten, en vonden het tegen 19 uur weer helemaal prima dat het tijd was er weer af te komen. Dean mag vanwege z'n insulineresistentie dit jaar helemaal niet op de wei. Bij Joy is pas ziekte van Cushing vastgesteld, en omdat daarbij risico is voor hoefbevangenheid en insulineresistentie, laten we haar er voorlopig ook even af. Omar, Jake en Naffi mogen wel wat van hun gewicht kwijt, en Nilam mag solidair zijn met hen. Voor wat betreft de paarden die af moeten vallen, blijkt het mes aan 2 kanten te snijden. Niet alleen dat ze geen gras eten, maar ze waren ook best even boos dat ze niet mee mochten, dat ze daar een poosje flink van aan het bokken en rennen gingen.

Tessie is voor het eerst sinds de geboorte van Elian even weer hier geweest, samen met Elian.

Wendy wilde ook kennismaken met Elian.

Sanne en Naffi waren erg blij Tessie weer te zien.

Dean ging steeds slechter, stijver en minder lopen. Er waren echter verschillende misleidende factoren waardoor ik steeds dacht dat het 'niets' was, en dat we het nog maar even aan moesten kijken. Toch heb ik donderdagmiddag de dierenarts weer voor hem gebeld, en gevraagd opnieuw contact te leggen met de kliniek in Emmeloord, of dat ik eventueel zelf contact op zou nemen (maar dan moest ik van onze eigen dierenarts weten, met wie ik daar kon overleggen) Dit leidde ertoe dat de dierenarts in Emmeloord Dean graag in de kliniek wilde zien. Dean vond het niet fijn dat hij op de trailer moest, maar hij is er uiteindelijk met hulp van vrienden Oebele en Pernille toch op gegaan.
In de kliniek is aan de hand van röntgenfoto's vastgesteld dat Dean toch hoefbevangen is geraakt door zijn insulineresistentie. Op zich vind ik dat heel erg naar, maar was toch erg opgelucht. Z'n hoefbeen is nog maar heel licht gekanteld, en hij mocht weer mee naar huis (het leek er eerst op dat hij in de kliniek moest blijven).
De behandeling bestaat uit pijnstillers en speciaal beslag. Vanochtend is hoefsmid Bram de Langen hier al geweest om dit beslag aan te brengen, waardoor Dean gelijk een stuk beter ging lopen.

Vanaf deze plek wil ik graag mijn speciale dank uitspreken aan:
- Bert, dat hij mij geholpen heeft toch naar m'n gevoel te luisteren, ondanks alle misleidende factoren
- Onze eigen dierenarts Bart van de Kolk, voor zijn kordate handelen
- Dierenkliniek Emmeloord, dat we zo snel terecht konden
- Oebele en Pernille, dat ze geholpen hebben Dean op de trailer te krijgen, en dat ze mee gegaan zijn naar Emmeloord
- Hoefsmid Bram de Langen, dat hij zo snel kon komen om Dean z'n speciale beslag te geven
- En tot slot aan Dean, dat hij zo ontzettend dapper geweest is!

Net als bij mensen is het bij paarden ook zo, dat de een veel méér last heeft van steekbeesten dan de ander. Zowel in de zin van erop af komen, als het vervelend vinden, als de dikte van de steekbulten. Zo is Joy een paard wat het snel vervelend vind als ze bij haar in de buurt komen. Gisteravond leek het helemaal niet zo erg 'vliegig' te zijn, maar Joy liep toch te ijsberen. Daarom vroeg ik haar tijdens onze laatste avondronde, of ze haar vliegendeken op wilde hebben. Ze kwam daarop resoluut naar ons toe lopen, en tussen Bert en mij in staan, zodat we samen snel dat ding op konden leggen. Er kwam een zucht van verlichting, en als dankjewel. Joy ging weer lekker staan eten bij een hooibak, en hield op met ijsberen.

Al een aantal malen heb ik de vraag gekregen hoe het met Dean z'n opleiding gaat. We hebben er een paar keer op gezeten, en wat gestapt aan de lange lijn. De beginselen van het sturen en beengeven aangeleerd. Hij deed dat geweldig goed! Helaas bleek er vervolgens iets met hem aan de hand te zijn. Wat precies wisten we niet goed. Na een zoektocht, die eigenlijk niet eens zo heel lang geduurd heeft, weten we sinds een dikke week, dat Dean een torenhoog insulinegehalte in z'n bloed heeft. Hieruit blijkt dat hij insulineresistent is, wat allerlei klachten kan geven. Hij heeft ze gelukkig niet allemaal, maar een verschijnsel wat er ook bij hoort, en waar hij wel last van heeft, is stijve spieren. Doordat de cellen in zijn lichaam niet goed reageren op de insuline, kunnen de spieren een suikertekort krijgen. Suiker is een noodzakelijke brandstof en voeding voor die spieren. Door de verstoring van dit mechanisme beweegt Dean op dit moment in de totaliteit niet goed. Daarom gaan we nu even niet verder met zijn opleiding tot rijpaard. Het gaat eerst een grote puzzel worden hoe we die insulinewaarde omlaag moeten gaan brengen, en zijn lichaam weer gevoeliger te krijgen voor de insuline. Daarna kijken we wel weer verder.

Met ingang van vandaag krijgt Do ook een middagmaaltijd oude-paarden-prut. Hij is niet echt makkelijk meer op gewicht te houden. Het is ook niet zo dat hij mager begint te worden, maar dat zouden we ook niet graag willen. Dus het wordt steeds gezelliger tijdens de middagmaaltijd. Nu staan er al 3 paarden lekker te smakken. De 3 oudste paarden hier, Do van 28, Sanne van 27 en Filon van 26.

Wederom een klus ter voorbereiding op het komende winterseizoen, of eigenlijk is dit voor het volledige jaar.

Toch makkelijk dat het de paarden niet deert dat dit met grote apparatuur moet gebeuren.

En ondertussen bewaakt Jasper Tyshock z'n deken.

Het is op het ogenblik 's nachts redelijk fris, waarom we Tyshock 's nachts de deken op doen, en overdag lekker af. Hij lag heel even op de grond, en dan weet Jasper hem gelijk te vinden. Bij dezen sorry aan Charlotte, je weet dat we normaal niet zo met de dekens omgaan, maar ze netjes ophangen. Maar het gaf even dit mooie plaatje.

Na een drukke week, hebben we nu een heerlijk rustige zondag. Eindelijk tijd om dan maar een beperkt verslag van de afgelopen week te doen. We hebben vast weer een aantal voorbereidingen getroffen voor het komende winterseizoen. Zo heeft Bert woensdag de andere helft van de stallen schoongemaakt met de hogedruk spuit. En dinsdag hebben we de eerste snee gras gemaaid in een poging er hooi van te maken.

Dat is dankzij het prachtige weer geweldig goed gelukt. Vrijdagmiddag kon de pers komen om het in te pakken. Op het stuk rondom huis konden we gelijk met de wagen erachteraan om de baaltjes op te halen.

Helaas kan ik er geen geluidseffecten bij geven, zo'n kleine-baaltjes-pers is een heerlijk nostalgische plattelands-geluid.
Het land aan de overkant hebben we vrijdagavond leeg gehaald. Op de kop af 300 baaltjes hooi gewonnen.

En ook dit is toch wel een klein beetje nostalgie. Zo mocht ik ook vroeger al met opa mee terug van het land na het hooien.

Verder nog allerlei dingetjes meegemaakt afgelopen week, waarvan ik nog één leuke eruit wil lichten. Tijdens de middagmaaltijd van Sanne en Filon staat Filon altijd voor op het gangpad. Voor Sanne maakt het niet zoveel uit waar ze staat. Waar haar bak is, daar gaat ze staan eten. Maar als het voor Filon op een andere plek staat, dan is hij van slag, en gaat aan de wandel. Omdat het gangpad een keer volledig geblokkeerd was, moest hij toch maar buiten staan. Om gewandel tegen te gaan houd ik hem dan maar vast aan het halstertouw. Daar kreeg ik van Bert een klapstoeltje bij, zodat ik er op m'n gemakje van kon genieten.

Dwingeloo zit in de finale van de verkiezing van het Leukste Dorp van Drenthe. Elke finalist krijgt een dag lang de tijd zich te presenteren, en dat wordt live uitgezonden op RTV Drenthe. Vandaag was het de beurt aan Dwingeloo. Tussen 13.00 en 14.00 uur was hiervoor een paardenlunch georganiseerd. Je mocht daar niet zomaar met je paard naartoe gaan, maar ik heb de organisatie speciaal gevraagd of ik wel mocht komen, omdat het vandaag Omar z'n 17e verjaardag is. We waren helaas net te laat voor de paardentaart, maar als troost mocht Omar lekker wat Brink-grasjes eten. En we zijn samen live op TV Drenthe te zien geweest!
Weer terug thuis heeft Omar nog een dikke wortel gekregen, en heeft hij uitgebreid m'n hand afgelikt, één van z'n favoriete bezigheden.

Om later vanmiddag nog samen naar het bos te gaan, voor een heerlijke verjaardags-wandeling. Met z'n nieuwe vliegenfrontje, die hij voor z'n verjaardag gekregen heeft.