Dominique was deze week weer op trektocht met Margje, en het wordt al bijna een jaarlijkse traditie dat ze dan een nachtje hier verblijven. Uitrusten in ons rusthuis bevalt hen goed. Margje geniet van de Dwingelse grasjes, onder grote belangstelling, die haar het eerst ogenblik gestolen kan worden.

Zelfs de charmes van Sam zijn minder belangrijk.

Als de eerste honger wat gestild is, gaat Margje toch wat aan de wandel, en komt ze Do op de weide tegen.

Dan gaat ze langs de rand eten, zodat ze met wat meer paarden kan socializen. Vooral Dulana vindt haar erg leuk.

Zo leuk, dat ze vanochtend zelfs samen stonden te kroelen, over het hek heen.

Een uurtje later moesten ze toch afscheid nemen. Vandaag gingen Dominique en Margje weer naar huis. Ik heb hen met Jake een stuk begeleid. Daarbij staat Naffi ons na te kijken, omdat die het wat moeilijk vind dat Jake een poosje weggaat. Dulana en Margje hadden al afscheid genomen denk ik.

Na een kleine 2 uren rijden haalt Bert Jake en mij op met de trailer, en vervolgen Dominique en Margje hun weg naar Balloo.

Een goedemorgen-kroelbeurt van Do en Shanti.

Een poosje geleden vertelde ik over Xavi, dat hij z'n voerzak zo heerlijk relaxed leeg eet. Vandaag heb ik daar eens foto's van gemaakt. Orion M en Ramiro hadden de zak al af. Ik dacht dat Xavi hem ook al bijna leeg had, maar dat was niet zo. En dat maakt hem dus helemaal niet uit. Orion M probeert wel steeds mee te eten, en Ramiro in een wat mindere mate ook, maar die kunnen er niet bij.

Werken in t-shirt en korte broek, en met laarzen aan. Samen met m'n trouwe uitmest-hulp Sam.

Heerlijk om 's ochtends de gordijnen open te doen, en dan Xavi zo te zien liggen.

We waren druk bezig de vliegendekens af te doen, toen Omara dacht dat we haar gingen vergeten. Zij was inderdaad als laatste aan de beurt, bij het afdoen, maar haar vergeten doen we natuurlijk niet. Haar vrienden Orion en Roots waren wel al bloot. Terwijl ik bezig was Roots haar deken weg te leggen, kwam Omara achter me aan lopen. Doe je nu mijn deken af? Natuurlijk meid, kom maar, en ik begin haar deken los te maken. Komt er zo'n diepe zucht van opluchting. Als het zo vreselijk vliegig is, is Omara erg blij, dat ze de deken om krijgt, maar ze wil hem 's avonds dus ook erg graag weer af blijkbaar.

Mijn Facebook gaf me vandaag een mooie herinnering van 4 jaar geleden, mijn eerste kennismaking met Shanti. Onderstaand (schuingedrukt) citaat gaat dus over 16 juli 2013:
Gister een bijzonder contact gehad met paard Shanti. Jolande wilde graag dat zij bij ons zou komen wonen. Ik twijfelde of wij wel goed (genoeg) voor Shanti zouden kunnen zorgen, maar Shanti heeft die twijfel gister op een geweldige manier weggenomen. Helemaal nu na een nachtje slapen besef ik hoe helder ze mij dat duidelijk heeft weten te maken. Dus meid, we zullen je binnenkort welkom heten. We hopen dat je een fijne oude dag mogen beleven bij ons in het rusthuis 't Was 't Weerd!
En nu woont deze bijzondere dame dus alweer bijna 4 jaar bij ons, en geniet inderdaad heerlijk van haar oude dag hier. Deze foto is gemaakt toen de hier net was.

En dan eentje van vorige maand, gemaakt op een dekenloze dag, op de weide samen met Do, die hier overigens al 6,5 jaar woont.

Do en Shanti zijn de oudste bewoners, met hun 32 en 29 jaar. Mooi koppeltje.

Gebitsverzorgingsdag

Paardengebitsverzorgster Elles Hetem was hier een groot deel van de dag, om de gebitten van de paarden te checken en waar nodig te behandelen. Je zou dan kunnen denken, dat we zo'n dag alleen maar met gebitten bezig zijn. Maar het is ook een dag vol interactie en communicatie tussen ons en de paarden. Sowieso al, doordat we steeds de groep in moeten, om iemand op te halen of terug te brengen. Soms loopt een paard dan weg, omdat die er nog even over na wil denken. En het gebeurde een paar keer, dat er meerdere paarden tegelijk mee wilden. Op deze manier moest Orion ook nog even wachten, zelfs tot na onze lunchpauze. Toen we daarvan terug kwamen, en we riepen hem, kwam die er zelfs in galop aan. Eenmaal in zijn mond voelend, begrepen we waarom. Hij had een paar hele nare scherpe puntjes op wat kiezen.
Verder is er tijdens de check en behandeling ook zeer veel communicatie. Elles legt uit wat ze gaat doen, en hoe het paard haar kan helpen om iets sneller of makkelijker te laten gebeuren. Het paard mag ook steeds aangeven, of hij even moet lopen, ergens wil voelen, of het tussendoor weer even op zich in moet laten werken. In alle respect gaan wij met de paarden om, en de paarden met ons.

Ik denk dat de paarden het ook lekker vonden, eens even weer een douche te krijgen over hun lijf. Maandagavond niet echt, want toen hadden ze de vliegendeken nog om, en dat die nat werd, leek ze nogal te kriebelen. Die bui kwam zo onverwachts, dat we de dekens zo snel niet meer af konden doen. Dinsdag hadden we de dekens niet om gedaan, omdat er regelmatig buien vielen. Tussen die buien door was het zo broeierig warm, dat ze de deken wel graag om wilden, omdat ze dan gelijk belaagd werden door de vliegende steekbeesten. Maar een paar keer per dag om en weer af, dat leek ons toch een beetje te gek worden. En gister heeft het eindelijk een aantal uren achter elkaar heerlijk geregend. In tegenstelling tot sommige andere delen van het land, ging het hier niet heftig. En het was ook niet koud. Dus het was deze keer genieten in en van de regen.

Op het eerste gezicht, bij vluchtige waarneming, lijkt het alsof we de moeilijkheidsgraad nog wat opgekrikt hebben, voor de herkenning tijdens de spokenparade. Al het rondvliegend gespuis is zo agressief, dat ook iedereen nu een vliegenmasker op heeft. Maar bij heel even iets beter kijken, houden we toch nog vrij makkelijk iedereen uit elkaar.

Candy, Orion M, Ramiro en Xavi zijn allemaal behoorlijk verschillend aangekleed.

Do en Shanti staan samen op de wei, en zijn ook zeer herkenbaar.

Naffi en Jake bieden geen problemen in hun eczeemdeken. Jake heeft niet snel last van de vliegen, waardoor we met hem heel lang kunnen wachten voordat hij de grote vliegendeken op hoeft. En Naffi draagt een volledig andere kleur dan de rest. (en draagt die deze maanden altijd, 24/7)

Bij Orion, Roots en Omara gaat het iets lastiger worden. Nilam en Roots lijken erg op elkaar als ze verkleed zijn. En Orion, Omara en Dulana zijn allemaal voskleur met een bles, en hebben allen dezelfde outfit. Ze hebben alleen verschillende kleuren benen; Orion 3 witte benen, Omara 4 witte benen, en Dulana geen (die heeft alleen wat witte sokjes).

Als Nilam en Dulana zo mooi samen blijven, en Orion, Roots en Omara als trio bij elkaar, dan houden ze het sowieso al wat simpeler. Vandaag hielden ze zich daaraan.

Voerzakken

Xavi staat altijd heerlijk rustig z'n voerzak leeg te eten. Hij weet dat de anderen er niet bij kunnen, dus trekt zich er niets van aan, als een ander met de snoet erbij komt staan. Dat doen ze nog wel eens, nadat ze hun eigen voerzak aan mij afgegeven hebben, als ze hem leeg hebben. Vandaag kwam echter niemand de voerzak bij mij afgeven, maar liepen allemaal achter elkaar aan naar de andere kant, met de voerzak nog om. Behalve Xavi, die stond nog te genieten van de brokjes die hij nog had, en bleef daarmee staan waar hij stond. Ik ging snel binnendoor naar de ander kant, om de lege voerzakken dan daar maar in ontvangst te nemen. Op dat moment kreeg Xavi in de gaten, dat iedereen hem daar achter gelaten had. Hij hinnikte een keer, en kwam in galop toen ook naar de andere kant. Ik stond klaar om zijn voerzak aan te nemen, maar hij galoppeerde mij in eerste instantie zelfs voorbij. Zijn verwarring was snel voorbij, en hij ging samen met de rest lekker hooi eten bij de pas gevulde bakken.