Zo, de eerste herfststorm hebben we achter de rug. En wat voor één! Flink heftig, maar gelukkig hebben we geen schade. Het begon zondag al méér te waaien, en daar vooraan voelden de paarden het al aankomen. Vooral Omar stond te stuiteren in z'n stal voordat hij naar buiten kon. In z'n enthousiasme gleed hij bijna uit toen hij de stal uitrende (hij kon het geduld niet opbrengen dat rustig te doen). En eenmaal op het pad en vrij (halster af) stuiterde, bokte en rende hij dusdanig in de rondte, dat de rest vrolijk mee ging doen. Heerlijk begin van de ochtend, zo'n schouwspel!
Maandag hebben we vóór de ergste storm nog een paar mooie foto's gemaakt. De beide nieuwkomers, Shanti en Enteny, beginnen al helemaal te wennen.

Naffi en Jake waren erg blij, dat de dekens opnieuw af konden.

Niet zo lang na deze foto brak de storm echt los, en zaten we heel snel zonder water. Er bleek ergens in het dorp een breuk in een hoofdleiding te zijn gekomen, bij het omvallen van een boom. Zo lang de paarden nog buiten waren, hadden ze de grote bak nog met 600 liter water. Maar binnen was het een stuk vervelender, want de automatische drinkbakjes deden het niet. We zijn rond gegaan met emmers water uit de regenton. Ondanks dat bleven ze toch steeds proberen 'gewoon' te drinken. Gelukkig lukte dat rond 22 uur weer, en konden we rustig naar bed gaan.

Vorige week ben ik een keer met Tessie mee gegaan te wandelen, met Sanne, en Elian in de kinderwagen. Dat was niet helemaal een succes, wegens de vele eikeltjes en beukenootjes op het pad. Daarom wilde Tessie vandaag proberen Elian in een draagzak mee te nemen op een korte wandeling met Sanne. Dat beviel veel beter, is voor herhaling vatbaar.

Het was me de ochtend wel zeg. Terwijl de paarden nog bezig waren met hun ontbijt, en ik het gangpad aan het vegen, zag ik dat Sanne haar eten niet lekker viel. Daarom hebben we haar vóór het naar buiten gaan eerst maar een dosis Colosan gegeven. Dan moeten we haar alsnog goed in de gaten houden, of dat z'n werk wel doet. Maar omdat ik met poezen Sarah en Ruben naar de dierenarts moest, en die er weer tussenuit piepten, hadden we het daar ook druk mee. Toen we die beiden weer gevonden hadden, en in een vervoersmandje gedaan, zagen we Sanne nergens meer. Lag ze op het pad, vlakbij de zandbak. Terwijl ik wegreed met de poezen heb ik de praktijk maar gebeld, dat de dierenarts maar naar ons toe moest komen. De assistente meldde dat die (voor de paarden, is een andere als voor de kleine huisdieren, maar wel in dezelfde praktijk) dan ook wel naar de poezen kon kijken. Maar als ik met de poezen daar was, dan zou ik gelijk een nieuw doosje tabletten voor Joy meenemen, dus of ze dat dan ook mee kon geven aan de dierenarts. Check. En deze week moeten Filon, Grandeur en Tyshock hun jaarlijkse vaccinatie hebben, kan dat dan ook gelijk? Oke! Het is toch erg fijn, dat je op zo'n hectisch moment alles nog even op een rijtje kunt zetten. Sanne is goed opgeknapt van een injectie darmontspanner, en alles is weer klaar en geregeld. Pffff.

Om zo lang en optimaal mogelijk van deze warme dag te genieten, hebben we de paarden zo laat mogelijk naar binnen gehaald. Shanti en Enteny stonden nog aan de andere kant bij de hooibakken, terwijl die beide eigenlijk altijd al bij de uitgang staan te wachten. Hemelsbreed waren ze nu dus ook dichtbij, maar om er te komen moesten ze even omlopen. Ze bekeken eerst eens rustig hoe de eerste 8 paarden naar binnen gingen. Maar op het moment dat we nummer 9 en 10 op wilden gaan halen, kwamen ze in volle galop, plat door de bocht, hijgend naar ons toe: zijn we nog op tijd? Heel knap, dat ze al in de gaten hadden, welke omweg ze moesten nemen, om er te komen. Dat hebben wij ze niet vaak voor gedaan.
Vervolgens konden we in de schemering het pad uitmesten, terwijl we nog in t-shirt liepen.

We mochten met elkaar nog weer genieten van een heerlijke nazomerdag.

Voor Naffi en Jake heeft dat wel het nadeel, dat ze de eczeemdeken weer om moeten.

Maar zelfs Dean geniet van het lekker weer, ondanks dat we hem opnieuw hebben moeten beperken tot alleen de paddock. Zijn humeur lijdt er niet onder, en dat vind ik ontzettend knap. We hebben hem nu een speelding gegeven in de paddock, in een poging zijn humeur op dit peil te houden.

En ook de aandacht die hij even krijgt, op het moment dat ik bij hem in de paddock ben om wat foto's te maken, vind hij erg fijn.

Toen ik Do vanmiddag terugbracht in de groep, nadat hij zijn middagmaaltijd gegeten had, werd hij begroet door Tyshock met een enorme hinnik. Do gaf hem een blije hinnik terug. Het was alsof ze elkaar terug gevonden hadden, nadat ze elkaar reeds lang geleden uit het oog verloren hadden. Ze liepen naar elkaar toe, en waren ontzettend blij elkaar weer te zien, na 10 minuten.

Stalgewoontes

Bepaalde gewoontes, die een paard op stal heeft, pakken ze zo weer op, ook al zijn ze bijna een half jaar niet op stal geweest. Joy bijvoorbeeld, sopt erg graag haar hooi in de drinkbak. Buiten moet ze daar te ver voor lopen, daar lukt dat haar niet. Omar vindt het hier in Dwingeloo in de stal toch ook nog te ver bij elkaar vandaan. (Het hooi in de bak voor aan de deur, en de drinkbak achterin.) Want eerder, op een andere stal, hield Omar er ook wel van om zijn hooi te soppen. Maar dan had hij het hooi en z'n water echt naast elkaar. Joy trekt zich er echter niets van aan, dat ze een paar meter met haar hooi lopen moet. Die vind deze afstand helemaal oké, en is gelijk weer gaan soppen nu ze 's nachts weer binnen is. Met het uitmesten kunnen we haar helemaal sporen, door kleine plukjes hooi die er tussenuit zijn gevallen, en nog een beetje nat hooi wat onder de drinkbak is gekomen.

Er was zo'n herfstige wind, dat Tessie de eczeemdeken van Naffi af durfde te doen. Gelijk ging hij uitgebreid groomen met Filon. Ze vonden het maar storend dat daar zo nodig een foto van gemaakt moest worden, maar vooruit dan maar.....

Ik heb me door Tessie aan laten steken, en Jake z'n halsdeken ook afgedaan. Hij had de manen eronder nog helemaal in de vlechten, die heb er nu maar uitgehaald. Als de halsdeken komende week toch nog weer om moet, dan kan die ook nog wel een paar dagen over de losse manen heen. Bij het uitborstelen kwamen er nogal wat losse haren uit.

Maar Jake heeft zo'n enorme bos, dat er nog voldoende overblijft.

Vanochtend toen we de paarden gevoerd hadden, en (degene die op stal waren geweest) naar buiten gebracht, was het nog heerlijk weer. Maar zodra de zon boven de horizon verscheen, is het gaan regenen, om pas tegen 4 uur vanmiddag weer droog te worden. In die tussentijd hebben we besloten, dat de paarden die nog buiten waren 's nachts, nu ook maar naar binnen moeten. We hebben alles daarvoor in orde gebracht, wat de paarden niet konden zien. Toch stonden ze er allemaal klaar voor eind van de middag. Blijkbaar vonden ze zelf ook dat de tijd er rijp voor was.
Tijdens het binnen zetten moesten we iedereen nog vertellen, dat de stal-indeling nu anders wordt, maar dat vonden ze helemaal prima. Omdat de nieuwe schuur nog niet klaar is, waar Enteny en Shanti samen in zouden komen, moeten we komende winter wat improviseren. Naffi, Dean en Nilam delen met elkaar de grote stal, waarvan de deur naar de paddock daarom open blijft. De overige paarden hebben verder ieder hun eigen stal. Sommige een andere dan afgelopen zomer, of een andere dan vorig jaar, maar we hebben zoveel mogelijk rekening proberen te houden met de wensen van ieder individu.

Tyshock maakt het een beetje erger dan Shanti. Hij is nog steeds 's nachts buiten, en dan ziet hij toch kans om in een bult mest te gaan liggen.

Hij wist waarschijnlijk dat Charlotte zou komen borstelen. Na een stevige poetsbeurt staat hij er weer spik en span bij.

Omar en Jake willen dat even aandachtig bestuderen.

Het maakt Joy nieuwsgierig, die mengt zich ertussen.

Had ik gisteravond nog een paar mooie foto's gemaakt, vergeet ik ze hier te plaatsen. Maar ja, beter laat, dan niet toch?
De paarden op de andere helft van de wei, om die nog 'kaal' te eten voor de winter.

Dean en Joy nemen uitgebreid te tijd, om elkaar te groomen.

Shanti is ontzettend netjes en zindelijk op haar stal

Ja, dit is vóór het uitmesten! En toch ligt ze regelmatig in haar eigen mest.

Dat valt zo op op zo'n wit paard. Maar goed, als ze maar gelukkig is! En zo ziet ze er wel uit.
Inmiddels begin ik een beetje te begrijpen hoe dit komt. Ze plast namelijk ook altijd op dezelfde plek, en dat is links naast de mest op de bovenste foto. Dat zakt gelijk door het bovenste stro heen naar beneden. Het gehakseld koolzaadstro kan heel veel vocht opnemen. Omdat Shanti haar voeten altijd goed optilt, roert ze niet door dit natte stro heen. We merken pas dat we die natte plek er weer uit moeten halen op het moment dat wij er zelf overheen lopen. Dan hoor je het soppen, als het verzadigd is. Tot die tijd begint dat lekker te broeien, en geeft dat warmte af naar boven. Heerlijk warm voor Shanti dus om op te liggen.

Grandeur kan voorzichtig weer wat spelen met Dean!