De integratie van Xavi gaat rustig en gestaag. Het begint inmiddels duidelijk te worden, dat hij zich aan gaat sluiten bij Orion M, Candy en Ramiro. Tot voor kort stond hij nog het liefst in z'n eentje bij een hooibak, terwijl de andere drie bij de bak ernaast stonden bijvoorbeeld. Maar nu komt het ook steeds vaker voor, dat hij samen met één van deze drie bij de ene bak staat, en de andere beide bij de andere bak. Op onderstaande foto staat hij samen met Candy, en dat is voor Xavi best bijzonder. Het liefst hield hij merries altijd op een paar meter afstand. Maar dat begint hier echt te veranderen.

Zoals regelmatig op het ogenblik, was ik met de uithaarborstel in de groep. Orion had ik inmiddels van wat haren bevrijd, toen ik bij Melissa aan de slag wilde gaan. Ik ging aan haar andere kant staan, zodat ze tussen Orion en mij in stond. Zo kon Orion mij mooi helpen dacht ik, ik aan de ene kant borstelen, hij aan de andere kant met z'n snoet groomen. Daar dacht Orion anders over. Die ging met z'n hoofd over Melissa haar rug heen, z'n hoofd zelfs op haar rug leggend, mij met lieve ogen aankijken. Ja Orion, je bent hartstikke lief. Nog een kus op z'n snoet, en mag ik dan nu Melissa borstelen? Neeheee. Oke, dan moest ik dus maar met wat kunst- en vliegwerk, steeds onder Orion z'n hoofd door borstelen, want ik wilde toch echt Melissa ook van wat haren verlossen.

Monique heeft de staart van haar Orion weer eens even netjes gemaakt. Xavi keek mee over Monique haar schouder, of ze het goed deed. Kon hij gelijk knuffels en kusjes in ontvangst nemen.

Eén van de weinige dagen in het jaar, dat echt alle paarden zonder deken, lekker bloot zijn. Het is warm genoeg, dat de winter- en regendekens af kunnen. Do en Shanti waren vorige week nog niet dekenloos, maar vandaag voor het eerst wel. En het is nog fris genoeg, dat Jake en Naffi hun eczeemdekens nog niet om hoeven.

De paarden vonden het heerlijk weer, om eens flink te gaan rennen. Helaas voor hen was het pad gedeeltelijk afgesloten, omdat Bert bezig was met mest uitrijden. Daardoor konden ze steeds maar relatief korte stukjes rennen, om dan weer om te keren, en hetzelfde korte stukje terug te rennen. Het pad kon pas weer open, net voordat we de paarden naar binnen wilden halen. Met als gevolg, dat we nog maar even moesten wachten met binnenhalen. De paarden waren zo blij, dat ze eindelijk weer helemaal rond konden! Dat moest echt eerst.

Hieperdepiep hoera! Naffi 13 jaar. Gefeliciteerd jongen!

Dekenloze en gepoetste paarden.

Ook Do woont hier inmiddels lang genoeg, om volledig ingewijd te zijn. Die weet precies hoe hij iets aan mij moet vragen, om het gedaan te krijgen. Gelukkig vraagt hij nooit gekke dingen, maar bijvoorbeeld of hij een maaltijd oude-paarden-prut mag hebben, of dat ik hem ergens wil krabbelen, of hij vraagt knuffels. Deze keer vroeg hij iets wat hij niet zo vaak vraagt, namelijk of ik hem wilde borstelen. Waarschijnlijk kwam dat doordat ik Xavi net een borstelbeurt gegeven had, en dat had hij even goed bekeken vanuit de stal ernaast. Dus heb ik de borstels ook nog even meegenomen naar Do, om hem flink uit te haren, en weer blinkend te poetsen en te laten glanzen. Zo verschijnt hij de volgende morgen buiten, en gaat hij Shanti het hof maken. Alsof we hier ineens een goddelijke jonge hengst in de wei hebben, met een prachtig ronde hals, en echte hengsten-geluiden. We gingen voor even ongeveer 30 jaar terug in de tijd.

Naffi woont hier inmiddels lang genoeg, om volledig ingewijd te zijn, hoe zo'n pad in z'n werk gaat. Jake was hem aan het plagen, zodat hij bij Roots weg moest, en niet zomaar bij haar terug kon keren. Dus is hij in volle galop het hele pad rond gegaan, om zo aan de andere kant toch weer bij Roots te komen. Komt er zo'n lief hinnikje van beide, ter begroeting, dat ze weer bij elkaar zijn.

Regelmatig is er van alles te zien en te beleven voor de paarden hier. Vaak zijn ze nieuwsgierig genoeg om te blijven staan waar ze staan, of dichter naar de weg toe te gaan waar het gebeurt. Soms gebeurt er iets, wat zo weinig voorkomt, dat ze zo ver mogelijk weglopen, om het van grote afstand waar te nemen. Zo was er vandaag de (wieler)ronde van Drenthe. Daar zijn zoveel 'toeters en bellen' bij, dat dat iets teveel is. Net als vorig jaar was het eind van de middag, rond de tijd dat de paarden altijd naar binnen gaan, dus dat had deze keer wat meer voeten in de aarde dan normaal. Het was best wat stressvol, maar zodra iedereen binnen was en de deuren dicht konden, ging iedereen lekker hooi staan knabbelen. Heerlijk rustgevend.

Het is mooi om te zien, hoe iedereen weer z'n eigen weg zoekt in de nieuwe situatie. Niet alleen 'Falco z'n groepje', en Xavi zijn hiermee bezig, maar eigenlijk de hele kudde. Zo waren de beide Orionnen vanmiddag samen aan het spelen, stonden Ramiro en Roots samen te neuzen, en hadden Melissa en Dulana een vrouwen-onder-onsje. Candy en Xavi hebben samen een hele tijd bij de beide hooibakken op het zijpad staan eten, totdat Ramiro bij Candy kwam, en Orion M zich aansloot bij Xavi. Dat was de eerste keer, dat we zagen dat Xavi bij een bak bleef, terwijl er nog iemand bij kwam. Fijn dat hij dat vertrouwen begint te krijgen.

Ik ga pluimen uitdelen. Allereerst aan ieder paard wat hier woont eentje, omdat ze met elkaar zo'n prachtige kudde vormen. Dan heb ik in het bijzonder nog 2 weg te geven. Wat anderen ook over deze paarden te zeggen hebben, wat mij betreft hebben ze hem verdiend.
De eerste van deze bijzondere pluimen is voor Candy. Zij kwam hier 2,5 jaar geleden als een blijf-van-mijn-lijf-paardje, dat zich nu getransformeerd heeft tot een dikke knuffelkont. Ze komt nu met de oortjes naar voren om knuffels vragen.
De tweede extra pluim is voor Orion M. Die krijgt hem zelfs om 2 redenen. Ten eerste ontfermd hij zich heel lief over Candy, als die een dipje heeft door het verlies van Falco. En ten tweede is hij al met Xavi gaan spelen, die hier nog maar een week woont. Het is nog geen 'ouwe jongens krentenbrood', maar dat kun je ook nog niet verwachten. Ze moeten eerst wat spelregels bepalen.

Nu is Xavi gelijk het pad op gegaan, en hij ging net als de anderen, alsof hij hier al langere tijd woont, gelijk naar een hooibak toe om te eten. Wel eerst in z'n eentje bij een bak, maar de bak naast hem was 'gewoon' bezet.

Verder worden Falco z'n dames erg lief opgevangen door andere kuddeleden. Toen we Xavi gister van de wei af haalden, om hem op het pad te zetten, hebben we Shanti weer op de wei gezet bij Do. Die is erg lief voor haar, en daarmee is zij vlug over haar eerste verdriet heen.

Gister stond Candy nog wat verdrietig in een hoekje, maar Orion M was er voor haar, om haar te troosten.

Vandaag is ze gelukkig ook alweer een stuk minder verdrietig, en was ze weer aan de wandel met Ramiro.