Ook Do woont hier inmiddels lang genoeg, om volledig ingewijd te zijn. Die weet precies hoe hij iets aan mij moet vragen, om het gedaan te krijgen. Gelukkig vraagt hij nooit gekke dingen, maar bijvoorbeeld of hij een maaltijd oude-paarden-prut mag hebben, of dat ik hem ergens wil krabbelen, of hij vraagt knuffels. Deze keer vroeg hij iets wat hij niet zo vaak vraagt, namelijk of ik hem wilde borstelen. Waarschijnlijk kwam dat doordat ik Xavi net een borstelbeurt gegeven had, en dat had hij even goed bekeken vanuit de stal ernaast. Dus heb ik de borstels ook nog even meegenomen naar Do, om hem flink uit te haren, en weer blinkend te poetsen en te laten glanzen. Zo verschijnt hij de volgende morgen buiten, en gaat hij Shanti het hof maken. Alsof we hier ineens een goddelijke jonge hengst in de wei hebben, met een prachtig ronde hals, en echte hengsten-geluiden. We gingen voor even ongeveer 30 jaar terug in de tijd.