Vorig seizoen nam ik Nilam of Dean graag mee te wandelen, als Tessie met Sanne of Naffi ging wandelen, of als Charlotte met Tyshock ging wandelen. Zo kan zo'n ouder paard mooi dienen als leermeester(es) voor die jonge jongens. Maar nu Danielle komt, kunnen we het ook zo gaan doen, dat wij samen gaan wandelen en Omar, Jake of Joy meenemen samen met Dean of Nilam. Voor Do heeft dat een heel erg groot voordeel, want die wil vaak graag mee als Charlotte met Tyshock gaat wandelen. En met die andere mogelijkheid voor Dean en Nilam, kan ik nu weer voldoen aan die wens van Do.

Het gehakselde hooi, wat naar de grasdrogerij geweest is, is nu helemaal op. Dus vanavond hebben de paarden weer 'gewoon' hooi in hun bakken. Het was heel spannend om aan dat gehakselde hooi te beginnen, wat zouden de paarden ervan vinden? Zou het goed gaan met de eetsnelheid? Maar gelukkig kunnen we daar uiteindelijk allemaal positief op antwoorden, waardoor ons noodgedwongen avontuur goed geeindigd is. Bert heeft vanochtend het allerlaatste restje nog in een speciekuip gedaan, en dat buiten neer gezet. Toen die leeg was is Nilam daar fijn mee gaan spelen.

Het was een heftig weekje, waardoor het me even niet lukte om iets te schrijven. Afgelopen maandag is het gesprek op het gemeentehuis niet naar wens verlopen. Maar gister is gebleken, dat dit toch nog niet het definitieve vonnis is. We mogen binnenkort nog een keer in 'hoger beroep'.
De dinsdagochtend is Krocky per ambulance afgevoerd.

Dus het pad uitmesten moet nog steeds met de kruiwagen. Inmiddels al ruim 2 weken. De maandag in de week ervoor hebben we hem nog zelf weg kunnen brengen, en pas zaterdag weer op kunnen halen. Maar tijdens het ophalen liep hij zo slecht, dat we hem niet durfden gebruiken, en hem dinsdag maar hebben laten ophalen. (niet maandag vanwege het gesprek op het gemeentehuis) We hopen dat we hem komende week weer naar huis kunnen halen, gezond en wel.
Later dinsdagochtend kreeg Sanne koliek, door dat het in de loop van de ochtend behoorlijk afkoelde. Toen de paarden naar buiten gingen was het windstil, droog en nog redelijk zacht. Al snel begon het te regenen, en wat later kwam er een koude noord-oosten wind. De overige paarden kunnen zich dan wel warm houden met het eten van hooi. Dat eten van hooi werkt als een kacheltje, om hun lichaamstemperatuur op peil te houden. Doordat Sanne niet meer mee kan doen met het hooi eten, moeten we haar lichaamstemperatuur op peil houden met dikkere dekens. Die hebben we haar toen wel om gedaan, maar dat was al te laat. Sanne haar buik is dan echt merkbaar haar zwakke punt, waardoor ze dan makkelijker koliek krijgt.
Gelukkig hebben we hier een geweldige groep paarden, die niet echt reageert op al deze stuiterende emoties. Maar komende week mag wel weer in wat rustiger vaarwater gaan. Daar zullen de paarden ook vast blij mee zijn, ondanks dat ze niet echt zichtbaar reageren.

Vandaag is het de dag des oordeels voor ons. Zo voelt het tenminste. We gaan straks naar het gemeentehuis voor de laatste uitspraak of we de schuur mogen bouwen of niet. Het voelt alsof we naar de rechtbank gaan voor het definitieve vonnis. Gelukkig lijden de dieren ons weer geweldig af vanochtend tijdens het uitmesten, want de stress begint toch aardig te stijgen nu. Maar poes Jasper vermaakte zich heerlijk met een lege zak van het kattegrit, wat ons ontspannen deed lachen. En Do en Filon hadden wat gehakseld hooi overgelaten vannacht, wat Bert in een speciekuip buiten had gezet. Nadat die speciekuip leeg was gemaakt zagen Dean en Nilam daar een leuk speelobject in, wat ons ook weer fijn op een ander spoor zette. Nu moeten we het toch zo maar aangaan. Duim voor ons.

Het uitharen van de wintervachten is begonnen. Fijn dat Danielle er vandaag weer was. Konden we lekker met z'n tweeen aan de slag met de rosborstels!

We hebben het gered met de mestbult. De mestopslag is dus groot genoeg. Ondanks dat de periode dat er niet uitgereden mag worden verlengd is van 1 februari tot 15 februari. En ondanks dat we dit jaar voor het eerst het hele seizoen alle stallen bezet hadden.

Vandaag mag er dus weer uitgereden, mits het niet winters is. Aangezien dat hier niet meer is, is Bert vandaag gelijk begonnen. Met de voorlader van de trekker schept hij de mest uit de bult. (Wendy haar favoriete bezigheid is meegaan op de trekker)

Dan achteruit naar de mestkar rijden.

Om de schep daarin te legen.

En dan over het land ermee!

Charlotte ging vanochtend met Tyshock voor een wandeling naar het bos. Op het moment dat ze weggingen stond Do enorm te hinniken dat hij graag mee wilde. Vantevoren had ik al bedacht dat ik wel even met Do wilde gaan, maar ik had eigenlijk een beetje verwacht dat Do nog niet zoveel fut zou hebben, en dat hij dus niet mee zou willen. Hij heeft gister namelijk een 'pijndag' gehad. Maar we hadden nu voor het eerst pijnstillers voor hem in huis, voor als hij zo'n dag zou hebben. En hoewel we overdag het idee hadden dat het redelijk ging, zagen we 's avonds tijdens het binnenhalen dat het hem toch nog niet lekker zat. Ik heb toen snel de pijnstillers over z'n brokjes gedaan, waardoor hij vanochtend gelukkig een stuk beter was. Maar dat hij weer zo opgeknapt was, dat hij dus mee wilde wandelen had ik ook nog niet in de gaten. Op het moment dat hij dit aangaf, heb ik snel Charlotte gebeld, dat ze even op ons zou wachten. Ondertussen heeft Bert Do gauw van het pad gehaald, en hebben we een heerlijke wandeling met z'n vieren gemaakt.

Gistermiddag is het me gelukt het rennen van de paarden weer eens op de foto te krijgen.
Grandeur kan nog altijd het snelst, dat blijft hij mooi vinden. Plat door de bocht, in volle snelheid. Zo mooi dat Do ook net bij op deze foto staat, die doet ook weer lekker volop mee.

Aan de andere kant maakt Jake de beste sliding-stop.

Een poosje later staat Omar, met z'n neusgaten wijd open, uit te hijgen en te dampen van het zweet.

En Naffi heeft het het beste voor elkaar. Ondanks dat die niet zo hard heeft meegerend, laat hij zich toch aan twee kanten verzorgen. Waarbij Joy mij tussendoor even aankijkt: moet dit nu echt op de foto?

Normaalgesproken doen we eerst de paarden naar binnen 's avonds, en dan gaan we het pad uitmesten. Maar door omstandigheden hebben we het de afgelopen 2 dagen omgedraaid. De paarden vinden dat reuze gezellig, als we rondrijden met Krocky, en blokkeren regelmatig het pad. Eergister herinnerden ze me daar weer aan, door ons nieuwsgierig te komen bekijken, hun snoet overal in te steken, en knuffels te komen schooien. Toen had ik helaas m'n fototoestel niet mee, maar gister kregen we een tweede kans,.... dachten we. Maar gister liet Krocky ons volledig in de steek. Hij wilde helemaal niet starten. De accu lijkt het probleem te zijn, terwijl er een splinternieuwe in zit. Krocky gaat maandag naar het 'ziekenhuis' (garage) om te herstellen, en we hopen dat we het dit weekend redden, door de accu steeds aan de lader te leggen. Van nood moesten we gisteravond het uitmesten met de kruiwagen doen. Dat zijn wij echt niet meer gewend, en de paarden vinden dat veel minder interessant. Dus had ik het fototoestel gisteravond voor niets mee, geen gezellige plaatjes kunnen schieten.

Temperaturen tussen de -5 en +15 zijn voor paarden het meest comfortabel. In de comfortzone zitten we nu. Terwijl ik dit zit te schrijven hebben we even een enorme sneeuwbui, maar de zon zal zo wel weer gaan schijnen, zoals die de afgelopen dagen veel geschenen heeft. Doordat de temperaturen rond het vriespunt liggen, 's nachts er iets onder en overdag er iets boven, is de grond mooi stevig, maar niet knetterhard bevroren. Al met al voor de paarden dus dagen dat ze erg vrolijk zijn. Ze spelen, rennen en rollen er lustig op los en laten ons heerlijk meegenieten van hun blijheid.

Het is 's avonds zo heerlijk rustig in de stal! Gisteravond was er een vriendin op visite, en die ging nog even mee naar de stal voor de laatste ronde. Een deel van de paarden staat ontspannen te eten, met hun snoet in de hooibak aan de buitenkant van de deur. Dan zie je zo heerlijk die luie ogen genietend van het lekkere hooi. Een aantal paarden staat wat te dutten. En een enkeling ligt er lekker bij. Zo ook Dean gisteravond, en die vriendin 'schrok' daar een beetje van. Natuurlijk kijken wij ook altijd wel even of het helemaal goed is met zo'n paard wat ligt. Maar ondertussen zijn wij daar ook al zo aan gewend, en met de 'voelsprieten' open, merken we al snel of er eventueel echt iets aan de hand is. Met Dean was het gisteravond gelukkig ook helemaal prima. Hij lag wel een beetje vreemd, maar hij was net bezig in alle rust eerst nog te rollen, en even flink ontspannen te kreunen, om toen rustig omhoog te komen en ons te begroeten met een enigzins slaperig hoofd. "Hé hoi, gezellig dat jullie er nog even zijn!" Na het uitdelen van de laatste knuffels voor die dag, kunnen wij dan gaan slapen in dezelfde rust als waar we de paarden in laten.

Danielle gaat ons af en toe helpen bij de paarden, vandaag voor het eerst. Ze is pas in Dwingeloo komen wonen, en is hier geweest te vragen of ze wat mocht helpen met de paarden. Ik kreeg het gevoel, dat we wel een klik hadden, en dat ze een beetje op dezelfde manier met paarden omgaat, zoals wij dat graag ook doen. Dus het leek ons een goed idee. Ze was er vanochtend al, en heeft eerst geholpen met het uitmesten van de stallen, en vanmiddag zijn we lekker samen met de paarden bezig gegaan. Omar en Jake waren allebei al een tijd lang niet mee geweest naar het bos, en ze gaven al steeds aan, dat ze het de hoogste tijd vonden dat dat er weer eens van ging komen. Nadat we ze eerst geborsteld hebben

zijn we aan de wandel gegaan. Het gaf nog wat opstartproblemen, want onze grootste boef Jake probeert bij iedereen of hij ook wat anders kan doen dan jij van plan was.

Daarom hebben we gelijk maar geruild, dat ik met Jake ben gaan lopen, en Danielle met Omar. Omar en Jake waren sowieso allebei best uitgelaten vrolijk, waardoor we onze handen er op deze manier vol genoeg aan hadden.

Na terugkomst zijn we gewapend met borstels het pad op gegaan. Onder andere Joy heeft even flink genoten van een borstelbeurt. Je maakt het natuurlijk als paard ook niet elke dag mee, dat je aan twee kanten tegelijk geborsteld wordt.

Ondertussen genieten Jake en Dean mee met de cameraman Bert.

Normaalgesproken doen we eerst mestonderzoek, voordat we wormkuren geven. Zo krijgen alleen die paarden die het ook echt nodig hebben een wormkuur. Dat is het hele grote voordeel van het mestonderzoek, als er geen wormeitjes aangetoond worden, dan hoeft het betreffende paard geen wormkuur te krijgen. Echter zijn horzellarves niet aan te tonen in het mestonderzoek. Maar het is alleen in de winter dat de paarden besmet kunnen zijn met horzellarves, en als je ze in deze periode eenmaal daartegen een wormkuur geeft is dat voldoende. Daarom hebben we vandaag alle paarden een wormkuur gegeven. Dan kunnen ze er allemaal weer een paar maanden tegen, en een deel zelfs het hele jaar.