Welkom jongen!

De eerste kennismaking volgt al snel, nadat Paco van de vrachtwagen is gekomen.

Paco mag eerst op de wei even bijkomen van z'n reis. Zo kan hij gelijk iedereen, en iedereen hem, over het draad heen bekijken.

Al snel kan hij op het pad, alles gaat zo rustig!

Nilam geeft Paco z'n eerste rondleiding, en verteld hem waar het water is, en waar de heuvel.

Na een poosje neemt Omar het over, die probeert Paco in de groep te krijgen.

Na een aantal mislukte pogingen, laat Paco zich toch overhalen.

Al met al was dit een enerverende en vermoeiende dag voor hem, en is hij blij dat hij lekker bij kan komen op stal.

Ik mag even niet in de stallen komen, want Bert gaat met water spelen, haha. Oftewel, we zijn bezig met de grote stallenschoonmaak, Bert gaat zo weer een stuk met de hogedrukspuit doen. Het is het handigst, als dat klaar is vóór het hooien, anders wordt het hooi weer nat als het al op zolder ligt. Voor de paarden die 's nachts op stal zijn houdt dit in, dat ze maar af moeten wachten in welke stal ze vanavond komen, want als hun eigen stal aan de beurt is voor de schoonmaak, dan kunnen ze daar heel even niet in. Dit jaar is dat een reden om de grote schoonmaak ook echt nú te doen, want zondag komt Paco hier wonen. Voor hem zou het niet fijn zijn, als hij op z'n nieuwe plek gelijk aan die stallendans mee moet doen. Straks is aan de ene kant van het gangpad alles weer spik en span, zodat Paco dan direct z'n eigen stal in gebruik kan nemen.
De andere kant van het gangpad moet uiterlijk 2 weken later klaar zijn, want dat weekend komt er nog een nieuwe bewoner, dan mogen we Gio verwelkomen. En ook hij kan dan gelijk in z'n eigen schone stal, die definitief voor hem wordt.

We hoeven de singel helemaal niet te snoeien, dat doen de paarden voor ons. Het scheelt ons een hoop werk, en voor de paarden is het een lekker snack.

Plus nog een mooie overzichtsfoto, hoe dat er inmiddels uitziet op het pad achter de schuur langs, wat aan beide zijdes singel heeft.

We hebben dat stuk aan beide zijdes beplant met de bedoeling daar een stuk natuurlijke beschutting te krijgen. Dat begint inmiddels mooie vormen aan te nemen. We hopen dat in de toekomst de bomen die ertussen staan, nog wat naar elkaar toegroeien boven het pad, zodat het een heuse laan gaat worden. De boog onderaan zal zo wijd worden, als de grootste paarden erbij kunnen te snoepen.

Joy en Jake stonden vanochtend klaar als ontvangstcomité. Toen we de paarden naar buiten brachten, die 's nachts op stal staan, wachtten die beide hen bij de poort op, om ze allemaal een goedemorgen te wensen.

Een jaar geleden is Hella van der Wijst hier geweest voor een interview. Het verhaal wat ze daarover geschreven heeft staat nu in de Plus (vanaf vandaag in de winkel, maand juni) We hebben er een jaar op moeten wachten, maar het resultaat is erg de moeite waard. Ik ga proberen zo snel mogelijk het artikel hier op onze site geplaatst te krijgen, onder het hoofdstuk 'Media'. Voor degenen die daar niet op kunnen wachten: koop nu de Plus!

Als we de laatste ronde 's avonds doen, dan is het al donker. Dat moet ook wel, want de zwaluwen moeten op hun nestje zijn, voordat we de schuurdeuren dicht kunnen doen. Zodra de vleermuizen gaan vliegen, dan stoppen de zwaluwen ermee, en weten we dat het kan. De komende weken moeten we de laatste ronde dus steeds iets later doen, want we doen het nu ongeveer 22 uur, en dan is het net zover. Maar we gaan nog 5 weken door met langer wordende dagen.
Buiten kunnen we de paarden dan nog goed zien, al moeten we wel even helemaal naar ze toelopen. Gisteravond kwam ik achter de schuur vandaan in de paddock, en zag Tyshock, Orion, Candy en Falco daarachter bij de hooibakken staan. Op het eerste gezicht leek alles in orde, maar even later dacht ik: wat staat Falco nu te doen? Helemaal naast hem gekomen zag ik dat het gelukkig helemaal in orde was, hij stond alleen z'n eigen voorbenen aan de buitenkant te schuren. Dat deed hij door z'n beide voorbenen te kruisen, en ze zo langs elkaar te wrijven. Handige grapjas.

Onze gasten zijn weer vertrokken.

Dominique op Margje, en Karin op Fivaldi, zijn bezig aan een vierdaagse trektocht. Margje en Fivaldi wonen in Balloo, bij de pensionstal waar Omar en Jake ook gewoond hebben, voordat we met z'n allen naar Dwingeloo verhuisden. Daar ken ik Dominique en Karin ook van.
Gister kwamen ze met erg mooi weer, op hun tweede dag, hier naartoe.

Na het afzadelen en afspoelen mochten de paarden eerste even rollen in het zand. 'Onze' paarden wilden daarbij gelijk kennismaken.

Daarna lekker de wei in, wederom onder grote belangstelling.

Het blijft toch fijn, dat hier zo'n rust heerst. Margje en Fivaldi konden daardoor heerlijk uitrusten, omvandaag de rit naar Zweeloo weer aan te kunnen. Fijne reis met elkaar! En voor morgen een behouden thuiskomst terug in Balloo.

Vanessa en Joy waren heel blij elkaar weer te zien, dat was al best een tijdje geleden.

De reden dat ze elkaar zo'n tijd niet gezien hadden is wel een hele mooie. Vanessa en Tim zijn namelijk in januari mama en papa geworden van zoontje Semmy. Joy heeft vandaag kennis met hem gemaakt.

Joy en Semmy vonden elkaar erg lief. Semmy stak direct z'n handje uit naar Joy, die hem daar gelijk een kusje op gaf.

En hij mocht ook wel even op haar rug zitten. Joy weet blijkbaar heel goed hoe voorzichtig je moet zijn met zo'n kostbare lading. Je kunt de concentratie van haar gezicht aflezen.

Dan nog een wandeling met de hele familie naar het bos, maakt het voor iedereen een feest.

Waar ik jullie helaas niet in kan laten delen, is de begroeting, die altijd volgt bij thuiskomst van een weggeweest kuddelid. Daar kan ik elke keer weer van smelten, dat is echte vriendschap.

Sinds vorige week ben ik bezig met mestonderzoeken op wormeieren. Het heeft toch flinke voordelen, dat ik dat nu zelf kan doen. Dus ik ben nog steeds erg blij, dat ik die cursus vorig jaar gedaan heb. Het is het beste de mest zo vers mogelijk te onderzoek, en dat kan ik nu heel erg letterlijk nemen. Vooral in de warmere jaargetijden is het daardoor veel betrouwbaarder. Als je de mest namelijk niet helemaal vers kunt onderzoeken, dan moet het eigenlijk koel bewaard worden. Maar als je het met de post op moet sturen, dan is dat niet haalbaar, terwijl het dan ook nog eens een dag onderweg is.
Bovendien zou ik graag van alle paarden tegelijk de mest opsturen, en ook dat is bijna niet haalbaar (of eigenlijk helemaal niet) nu de paarden dag en nacht buiten lopen. Je moet dan een paard net zien mesten, om te weten welke bult mest van wie is. Waarschijnlijk zou ik dan een dag lang bezig zijn met observeren, of misschien zelfs nog wel langer. Doordat ze niet in een rechthoekige weide lopen, maar op het u-vormige pad, lukt het nooit alle paarden ineens in het vizier te hebben.
Maar gelukkig hoef ik er nu niet zo op gefixeerd te zijn. Ik heb constant een aantal plastic zakjes bij me, en als ik iemand zie mesten, dan pak ik er met een plastic zakje één bal bij weg, om dat binnen hooguit 2 uren te kunnen checken.

De laatste jarige deze week is Sanne. Gefeliciteerd dame, met je 29e verjaardag!

Het was heel mooi weer, maar de wind was nog redelijk fris, waardoor ik Sanne haar deken niet af durfde te doen voor de fotosessie. Gelukkig trekt haar hoofd flink de aandacht, zodat ik de foto's toch goed geslaagd vind.

Nog een foto van gister, dat Orion mandarijntjes krijgt van Willy. (met dank aan Hans)

Hieperdepiep hoera! Orion 19 jaar. Gefeliciteerd jongen!

Nota bene op z'n verjaardag was hij z'n grote vriend een tijdje kwijt. Gaf mij wel de gelegenheid om deze mooie foto van hem alleen te maken. Maar daarna heb ik hem toch maar op weg geholpen om weer bij Do te komen.

Nu kon ik ze ook nog samen op de foto zetten, want Orion zonder Do, dat klopt echt niet.

Hans en Willy zijn deze week in Dwingeloo, en die zijn Orion komen trakteren op mandarijntjes. Ik wist niet dat er paarden waren die dat lusten, maar Orion is er gek op. En nu Do ook.

Voor de werkzaamheden aan het nieuwe stuk land, kwamen de weersomstandigheden vorige week in de perfecte volgorde. Eerst is de schijveneg erover gegaan, om onkruid los te leggen. Daarvoor was het ontzettend fijn, dat het stuifdroog was, zodat dat onkruid kon verdorren.

Vervolgens heeft een beetje geregend, wat geweldig was voor het ploegen, kilveren, bekalken en graszaad zaaien.

En gisteren heeft het flink geregend, waardoor het graszaad goed kan kiemen. Voor morgen voorspellen ze nog meer regen, en flinke warmte, waarmee we hopen, dat binnenkort de eerste groene waas van opkomend gras zich toont.

Groot feest! Do is 30 jaar geworden. Gefeliciteerd man, met het bereiken van deze zeer eerbiedwaardige leeftijd!

Vanochtend was het nog droog, zodat ik mooi nog een serie foto's kon maken.

Rond het middaguur kon Do zelfs nog even lekker siësta houden.

Van z'n middagmaaltijd hebben we deze keer een feestje gemaakt.

Vooral die geraspte wortel en appel was overheerlijk, die snoepte hij er eerst af.

Ik had er nog veel meer geraspt, dus toen de letters en cijfers op waren, heb ik er snel nog veel meer bovenop gelegd. Daarom kreeg ik een heerlijk natte knuffel van Do.