Er staan nieuwe foto's in de slideshow, onder het hoofdstukje foto's. Iedereen even gaan kijken!

Zo jammer, dat ik gisteravond tijdens het uitmesten, weer eens geen fototoestel bij me had. Dan moet ik maar proberen het prachtige plaatje wat ik zag, te beschrijven. Orion was bij Candy gaan staan hooi eten bij dezelfde bak. Hij was strak naast haar gaan staan. En op een gegeven moment keken ze me allebei gefascineerd aan, al hooi kauwend, terwijl ik links van ze stond. Voor mij gezien stond Candy vooraan, en de grotere Orion op precies dezelfde manier achter haar. Candy haar lijf is wat donkerder als dat van Orion, en haar manen juist wat lichter, maar verder leken ze even heel erg op elkaar. Allebei een rechte bles, die op identieke wijze op mij gericht was. Allebei oortjes naar voren, tevreden paard te zijn. Prachtig!

Ons erf wordt steeds rijker aan vogels. Naast mussen, mezen, roodborstjes, kwikstaartjes, vinken en merels hebben nu ook steenuilen hier hun plekje gevonden. Vorig jaar februari is er een steenuilenkast geplaatst in de grote beuk voor het huis. We hadden al een paar keer een steenuil in die beuk gehoord en gezien. Gister is de meneer van de steenuilenwerkgroep de kast komen checken, en die blijkt bewoond door 2 jonge, nog ongeringde, steenuilen. (nu zijn ze wel geringd, want dat heeft hij gelijk gedaan) Het jonge paartje heeft 4 eieren, waar ze op zitten te broeden. We zijn erg benieuwd hoeveel uilskuikens er zullen zijn over een aantal weken.

Eigenlijk gaat Orion alleen maar 's nachts naar binnen, omdat hij denkt dat hij niet zonder Do kan. Vorig jaar was dat misschien ook wel zo, omdat hij hier toen nog niet zo lang woonde. Maar we wilde nu toch graag gaan proberen, of hij zich 's nachts bij de anderen aan kan sluiten. Daarom hebben we hem gisteravond buiten gelaten. Het eerste uur vond hij dat een groot drama, maar gelukkig werd hij daarna toch een stuk rustiger, en ging hij lekker bij Falco samen uit een hooibak eten.
Falco moet het nu 's nachts ook weer zonder zijn vriendin stellen, want we hebben na 2 nachten besloten, dat Shanti toch beter 's nachts naar binnen kan. Ze eet overdag niet echt voldoende hooi, en nu dan 's nachts ook niet meer in de groep. Die kunnen we toch beter individueel bij gaan voeren, lekker rustig in haar stal 's nachts.
De grote wisseltruc van gisteravond was dus; Orion buiten blijven, en Shanti in zijn stal. Dan mogen Do en Shanti elkaar 's nachts gezelschap houden, net als Orion en Falco. En als Do en Shanti (en Naffi en Sanne) 's morgens vroeg weer buiten komen, worden ze weer blij begroet door Orion en Falco, en kunnen ze overdag lekker samen zijn.

Terwijl de paarden de voerplek weer gewoon kunnen gebruiken, legt Bert de laatste hand aan het egaliseren van het  pad.

Als dat klaar is, en we hebben het draadje weggehaald om dat laatste stukje pad ook weer te openen, gaat Orion het inwijden.

Op Sanne, Naffi, Do en Orion na, kunnen de paarden nu dus vannacht lekker buiten blijven. Candy en Falco hadden nog geen kennis gemaakt met de voerzak. We hingen ze eerst bij de rest om, zodat ze dat konden zien. Toen we hun de voerzak voor de snoet hielden, was het geen enkel probleem om het riempje over de oren te schuiven, zodat ook zij lekker hun eigen brokjes op konden eten.

De zwaluwen maken nog geen zomer, maar wel lente, want die lijkt nu echt begonnen. Het uitmesten doen we nu onder bezielende begeleiding van de zwaluwen, daar kan geen radio tegen op. En een paartje merels heeft hun nest gebouwd boven de ingang naar de stallen in de 'nieuwe' wagenschuur.

(je kunt de staart aan de rechterkant boven het nest uit zien steken, en aan de linkerkant het koppie)
Eigenlijk moesten we Naffi gisteravond tegen 6 uur z'n eczeemdeken om gaan doen, maar voor deze ene keer hebben we hem samen met Sanne iets eerder naar binnen gedaan. Zo konden we het nog heel even uitstellen, maar vanochtend moest het toch maar gebeuren. Wij als mensen zien er alvast tegenop, dat hij hem de komende maanden weer om moet. Maar hijzelf denkt helemaal niet vooruit, en is alleen maar heel blij, dat hij hem weer om gekregen heeft. Zo heeft hij tenminste geen last meer van alle kriebelvliegjes. Net als van Joy laatst, kon ik nu ook bijna geen foto maken van Naffi, omdat hij steeds naar me toe bleef komen te bedanken met knuffels.

Ik heb Joy het laatste stuk geschoren. Die is wederom heel blij.

Eigenlijk hadden we de paarden vannacht wel buiten kunnen laten, maar dat lukte niet door andere werkzaamheden. Er kwam vandaag een mobiele kraan, om wat aan ons nieuwe stukje land te doen, en gelijk ook wat aan het pad aan die kant, om dat weer wat te verbeteren.

De paarden wachtten geduldig totdat dat allemaal klaar zou zijn, en ze de vernieuwde stukken zouden mogen verkennen.

Dat is echter vandaag niet meer gelukt. Ze zijn om ongeveer 7 uur naar binnen gegaan, zodat Bert toen even alle ruimte had om het eerste stuk van het zand te verdelen en te vlakken.

Zo kunnen de paarden morgen tot aan de voerplek komen, en moet Bert het stuk tussen de voerplek en de heuvel nog doen. Daarna kunnen ze dus weer helemaal rond, en kunnen ze hopelijk morgenavond buiten blijven.

Het was het beste weer, om gewapend met borstel én met fototoestel tussen de paarden te zijn. Shanti moest sowieso gepoetst worden, want die krijgt morgen bezoek, en dan moet ze natuurlijk wel weer wit zijn. Ook Falco kan dan niet achterblijven, want Shanti wil vast haar nieuwe vriend voorstellen aan Hans en Jolande.

Candy hoefde niet, zei ze, want Annemarie heeft haar afgelopen week al gedaan. Daarom kon ze lekker blijven liggen.

Ook Joy hoefde ik niet te doen, want die werd geholpen door al haar mannen.

Joepie! De eerste zwaluwen zijn terug!

Wat doe je op een 'gestolen' rustig middag? Juist, eens even lekker genieten op en van de veranda!

Kachel aan.

Bloemetje op tafel, en iets te lezen erbij. (kopje thee en een koekje erbij, maar dat staat niet op de foto)

En natuurlijk het belangrijkste, genieten van het uitzicht!

Ondanks dat het een heidens karwei is, is het toch een genot om Joy te scheren. Gister en vandaag heb ik haar in 4 etappes weer een stuk van haar wintervacht afgeholpen. Joy is daar zo ontzettend blij mee, dat ik constant knuffels tussendoor krijg. En toen ik gister de eerste keer moest stoppen, omdat de accu van de scheermachine leeg was, kwam ze achter me aan lopen om te vragen of ik er al mee stopte. Nadat ik vandaag er wel helemaal mee stopte, en nog even met de camera terugkwam om vast te leggen hoe ze er nu uitziet, kwam ze me nogmaals uitgebreid bedanken. Ik kon haar eerst niet eens op de foto zetten, omdat ik nog een keer dikke knuffels moest ontvangen van haar. Plus een enorme zucht van verlichting. Zoals het nu is laten we het eerst weer even. De rest gaat eraf, als het nog wat warmer en stabieler wordt.

Het nieuwe is er inmiddels af van de verlegde voerplek. Zaterdagmorgen duurde het een paar uren, voordat er paarden naar de hooibakken achter de paddock gingen. Maar sinds gister gaan daar gelijk een aantal paarden naartoe, na het buiten zetten. Zaterdag moest iedereen het eerst inspecteren, voordat ze het aan tijd hadden om andere dingen te gaan doen.

Toen ik net de foto's op de computer zette, zag ik dat Bert gister nog wel een foto had gemaakt van de werkzaamheden.

Vandaag heb ik verschillenden gemaakt van de in-gebruik-name.

En nog zomaar-een-mooie van Falco en z'n beide vrouwen.

Het was een dagje behelpen voor de paarden, want het pad was een stuk afgesloten, waardoor ze niet helemaal rond konden lopen. We hebben de voerplek verlegd, die tegen de akker van de buurman aan ligt. Die lag met een inham de binnenweide in, maar de inham hebben we nu de andere kant op kunnen leggen. (vandaag helaas weer geen foto, ik hoop dat ik er morgen een foto van kan maken, als ze de voerplek inwijden) Het is namelijk niet meer de akker van de buurman, maar het wordt weiland van ons! Daar hebben we zoveel meer aan, dan aan de weide die aan de overkant ligt (wat we gaan proberen te verkopen nu), dat we het aanbod om dat stukje te kopen niet af wilde slaan. 's Buurmans land is slechts eenmaal te koop tenslotte. Hier kunnen de paarden makkelijk naartoe om te weiden, omdat het rechtstreeks aan het pad grenst. In de praktijk komt het er niet van om de paarden daarvoor naar de overkant van de weg te brengen, hoewel we dat in eerste instantie wel van plan waren te doen.
Bert probeert de afrastering te herstellen voordat het donker is, dan kunnen de paarden morgenvroeg gelijk het hele pad weer gebruiken.

Hieperdepiep hoera! Shanti 27 jaar! Gefeliciteerd meid.
Ik ben er vandaag niet aan toe gekomen om haar op de foto te zetten, daarom een recente mooie andere, samen met haar grote (letterlijk en figuurlijk) vriend Falco. En ze kijken niet naar de camera, maar ik vind het zo'n schattige foto, dat ik toch voor deze gekozen heb.