We proberen alles zo goed mogelijk te regelen rondom de verhuizing, maar we konden niet voorkomen, dat Chico gister nog een paar uurtjes alleen op de weide stond, voordat hij opgehaald ging worden voor zijn verhuizing. In die uurtjes hebben we hem zo goed mogelijk in de gaten gehouden, en zo goed mogelijk proberen te begeleiden. Op een gegeven moment zagen we hem op het pad staan, met Nilam te kroelen. Toen zagen we dat we het onderste draad van de ingang naar de weide open hadden gelaten, en we bedachten dat we vergeten waren de stroom weer op de draden te zetten. Daar had Chico dankbaar gebruik van gemaakt, door daar waarschijnlijk onderdoor te gaan. Chico en Nilam leken het meeste verdriet te hebben om het overlijden van Do, en zo konden ze elkaar even steunen. Dat was ontzettend ontroerend! Om te voorkomen dat Nilam de weide op zou gaan, wilde Bert het onderste draad dicht gaan doen, ondertussen pratend tegen Chico en Nilam dat het oke was zo, als dit was wat ze graag wilden. Maar toen gaf Chico aan, toch liever weer naar de weide te gaan, dus heeft Bert het draad juist voor hem open gedaan. Chico is toen rustig gaan grazen, totdat hij opgehaald werd. En Nilam is naar Jake terug gegaan, om de rest van de dag met hem op te trekken.

Vandaag hebben we afscheid genomen van Do. Do was een begrip voor 't Was 't Weerd. Hij heeft hier gewoond vanaf bijna het begin, tot aan het eind nu. Wat een geweldig en enorm groots paard was hij, en even zo groots zal de leegte zijn die hij achter gaat laten. Do'tje kado'tje je was een groot kado'tje. We zijn dankbaar dat we jou hebben mogen kennen, en voor je hebben mogen zorgen. Je hebt de prachtige en zeer respectabele hoge leeftijd van 34 jaar mogen bereiken. Rust zacht allerliefste grote topper!

Bert heeft vandaag de mest uitgereden op de grote weide aan de zijkant. Daarvoor moet dan tijdelijk het pad afgesloten worden, zodat Bert steeds heen en weer kan.

Om dezelfde reden zijn Do en Chico verhuisd naar de binnenwei, waar zoveel paardenbloemen staan.

Een paardenweide vol paardenbloemen, met in het midden een paardenkastanje.

Daar kan je ook mooie sfeerplaatjes mee maken. Paardenbloemen op de voorgrond, en paarden op de achtergrond.

Op bovenstaande foto staat Jake achter de struiken, helemaal links op de foto. Dan een doorkijkje naar Xavi en Lucas.

En Orion M op weg naar de waterbak.

Deze foto bewust even eerst, want de foto dat hij met Ramiro bij de waterbak gearriveerd is, laat Orion M zich niet van z'n meest charmante kant zien.

Tot slot een Paasgele bloemenzee, omdat het Pasen is.

Roots was nooit zo heel erg op de voorgrond aanwezig, maar wij konden goed aan haar zien dat ze ontzettend heeft genoten van de tijd dat ze bij ons heeft gewoond. Ze kon heel duidelijk zijn, als ze iets niet wilde, of ging juist heel erg staan genieten als ik haar bijvoorbeeld borstelde.
Vandaag mocht ze gaan. Rust zacht lieve Roots!

Oeps! Ik ben een verjaardag vergeten. Zondag is Xavi 12 jaar geworden. Maar beter laat dan nooit, is het gezegde, dus alsnog gefeliciteerd jongen!

In de laatste periode dat we hier wonen, spotten we nog allerlei wild. De zwaluwen zijn op tijd terug, dat we nog even van ze mogen genieten. Maar ook zien we sinds jaren weer een aantal reeën op het land aan de overkant. Die wonen denk ik in het stukje bos bij het Planetron, maar ze hebben zich jaren niet laten zien.

En nu zien we sinds heel kort af en toe een fazanthaan, in ons eigen land. Dat hebben we zelfs nog helemaal niet eerder meegemaakt.

Het is heel veel kouder dan vorige week, en er zijn wat buitjes. Maar omdat de paarden eenmaal in het ritme zitten, dat ze buiten blijven 's nachts, willen we dat graag zo houden. Het pad is nog steeds erg mooi, waardoor de paarden prima plekken kunnen vinden, waar ze kunnen gaan liggen. Daarom hebben we ze nu voor de nacht een deken om gedaan, zodat ze het waarschijnlijk prima zullen gaan redden.

Ongeveer 8500 kilometer, deep down Africa, zo’n 420 kilometer per dag en dat een maand lang. Onze 18 gram wegende vriendjes zijn weer feilloos naar onze schuren terug genavigeerd en vandaag gearriveerd. We zullen nog 4,5 week genieten van hun unieke gekwetter. Het blijft een wonder. Hopelijk zullen de nieuwe bewoners van ons huis net zo van ze gaan genieten.

De buitentemperatuur is aangenaam, het lijkt de komende tijd droog te blijven, en het pad ligt er mooi bij. Reden genoeg om de paarden lekker buiten te laten tijdens de nachten. Hun brokjes krijgen ze dan weer uit een voerzak of -emmer.

We keken uit ons keukenraam, en zagen Orion M staan, rustig enigszins alert voor zich uit kijkend. Vraagt Bert mij wat Orion M daar onderaan z'n kaak heeft, vlak achter z'n kin. Daar zat een flinke bult, waarvan ik ook absoluut geen idee had, wat dat zou kunnen zijn. Het was bijna tijd om de paarden binnen te halen, dus we hoefden er niet speciaal voor naar buiten. Maar toen opeens draaide hij zijn hoofd opzij, en zagen we Ramiro achter hem staan. Het was dus Ramiro z'n kin wat we zagen, en helemaal geen bult aan Orion M z'n kaak. Dat Ramiro daar stond, hadden we niet gezien. Die stond blijkbaar volledig achter Orion M, benen achter de benen, romp achter de romp, hoofd achter het hoofd, en zelfs oren achter de oren, alles precies achter elkaar. Onvoorstelbaar maar waar, want we stonden er met z'n tweeën naar te kijken, en hadden het allebei niet in de gaten gehad.

Hieperdepiep hoera! Roots 28 jaar! Gefeliciteerd meid.

Met een dikke knuffel van Do.