Annemarie was er, en die haalde Candy even uit de groep om te borstelen. Daarvoor moest de vliegendeken natuurlijk wel af. Die wilde Thor wel bewaken zo lang.

Na de borstelbeurt wandelden Annemarie en ik samen met Candy mee, om haar terug te brengen bij haar vrienden, die achter de paddock bij een hooibak stonden. Het was zo´n mooi gezicht, hoe de grote jongens haar daar opwachtten. Ze stonden allemaal aan dezelfde kant van de hooibak, met het gezicht naar ons toe, en heel dicht bij elkaar. Alle 4 gemaskerde hoofden gingen omhoog toen we eraan kwamen, allemaal op dezelfde hoogte. Jammer genoeg heb ik daar geen foto van, anders hadden we ´kwartet´ kunnen roepen. Het zag er heel mooi uit, al die 4 hoofden zo vlak naast elkaar.

Ter voorbereiding op het fotograferen van de maansverduistering gisteravond, had ik alvast een trap in de weide gezet. Die trap wilde ik laten dienen als statief. Pas daarna brachten we Do, Roots en Chico naar buiten. Roots trok zich in eerste instantie helemaal niets aan van dat gekke ding in de weide. Die liep linea recta door naar de waterbak (wat voor ons tevens een teken is, om de waterbak binnen in de betreffende stal, even te checken)

Do ging wel gelijk bij de trap kijken en snuffelen.

Toen durfde Chico dat ook wel aan. Die deed het zelfs een stuk uitgebreider, en ging de trap rondom inspecteren.

Nadat ik me een uur later, om 21.30 uur helemaal had geïnstalleerd, kwam Do heerlijk gezellig bij mij, en heeft een hele tijd over mij gewaakt. Nog weer 3 kwartier later kwam Bert buiten, en heeft dat nog even op de foto gezet. Met excuses voor de wat slechte kwaliteit van de foto. De extra vergrotende lens zat al op de camera, en het was al behoorlijk donker aan het worden.

Hier aan de weg was flinke belangstelling voor de maansverduistering. De paarden vonden dat in eerste instantie een beetje vreemd, ze zijn dat niet gewend. Maar al snel hoorde dit er voor hen gewoon bij.

Doordat er een strook bewolking boven de horizon zat, hebben we bijna een uur moeten wachten, voordat we de verduisterde maan konden ontwaren.

Een aantal mensen vertrok al. Jammer dat die het geduld niet op konden brengen, want vanaf dat tijdstip werd het best mooi.

Mars was vrijwel gelijk zichtbaar, nadat die boven het bos uitkwam. Die was gelijk bloedrood, wat op deze foto helaas niet te zien is.

Al zeg ik het zelf, ik vind dat ik mooie plaatjes heb geschoten met mijn amateurcamera, en zonder ooit een cursus gevolgd te hebben.

Nog steeds volledig verduisterd, maar het begin van de afname wordt al zichtbaar.

Tegen 23.30 uur is het echt voorbij.

Een mooie ervaring, met de paarden vlak om me heen.

De paarden op het pad lijken de hittegolf redelijk te kunnen volhouden. Ze kunnen het grootste deel van de dag ook altijd wel schaduw of een zuchtje wind opzoeken. Dit geldt eigenlijk ook wel voor de paarden op de weide, maar voor hen hebben we toch hun ritme maar omgedraaid, dat ze overdag op stal gaan en ´s nachts naar buiten. Dit heeft méér te maken met de ernstige vliegenoverlast, dan met de temperatuur. Dat lijkt namelijk op de weide nog een paar stappen erger te zijn dan op het pad. Vraag me niet waardoor dat komt, want dat begrijp ik ook niet.
Mocht het zo zijn, dat er nog steeds mensen denken, zeggen of schrijven, dat het aantal insecten zo vreselijk afgenomen is, dan mogen die hier wel een handjevol ophalen. Als al die mensen daarvoor komen, neemt de overlast hier hopelijk wat af.
Het grootste onderzoek naar deze insectenafname is nota bene hier dichtbij op het Dwingelder Veld geweest. Uit dat onderzoek bleek in 3 jaar tijd de insectenstand 70% te zijn afgenomen. Een zeer groot raadsel voor ons, want we hebben hier juist een toename van ik weet niet hoeveel %.

Vorige week woensdag kreeg ik sterk de indruk, dat Roots graag naar binnen wilde ´s avonds. Omdat Do en Chico toen al binnen waren konden we beter niet meer een schone stal vullen met stro, omdat daar toch wel het nodig stof bij vrijkomt. We hebben haar beloofd, dat ze vanaf de volgende avond samen met Do en Chico naar binnen mocht, zodat we donderdag overdag een stal voor haar in gereedheid konden brengen. Roots vindt het heerlijk, en geniet van haar rust. En haar grote vriend Lucas vermaakt zich prima met zijn andere vrienden.

Zou daar iets bijzonders zijn? Candy, Ramiro, Lucas en Xavi (in die volgorde) denken van wel.

Monique had haar Orion M hier even tussenuit gehaald, en een bakje met lekkers voor hem neergezet. En ze weten, dat zij dan vaak ook iets krijgen. En inderdaad, mama Ria had nog iets achter gehouden voor Orion M z´n vrienden.

Gister begon het echt spookachtig te worden haha. Doordat de paarden nu ook last hebben van vliegen die de hele tijd om hun ogen zitten, hebben ze naast hun vliegendeken, nu ook allemaal hun vliegenmasker op. Dat maakt het op zich al een spokenparade. En gister stond er een stevig windje, waardoor de vliegendeken gingen wapperen. De spookgeluiden ontbraken, anders was het spokenplaatje compleet.

Maandag en dinsdag ging het hele grote delen van de dag goed, zonder vliegendeken. Woensdag was er echter opeens weer een explosieve en agressieve dazenaanval, waar de paarden vreselijk van gingen rennen. Nog eens een extra vervelende factor was, dat ik met Jake naar de kliniek in Emmeloord was (voor een hele nare grote scheur in z´n hoef), en dat Bert dus alleen thuis was. Hij heeft ontzettend veel moeite gehad, om iedereen toen de vliegendeken om te krijgen, doordat de paarden het bijna niet voor elkaar kregen, om daar lang genoeg voor stil te blijven staan. We doen dus nu maar weer structureel gelijk om ongeveer half 9 ´s ochtends de dekens om, ook al is het dan nog niet heel erg met dat vliegend en stekend gespuis. ´s Avonds gaan ze weer af, zodat ze toch nog ruim 12 uren lekker bloot kunnen zijn.

Na een extreem natte winter, hebben we nu een (tot nu toe) extreem droge zomer. Om ons heen zien we de natuur verdrogen, maar gelukkig hebben wij de grote weide aan de zijkant nog een beetje groen, zodat Do, Roots en Chico daar nog fijn kunnen grazen.

Begin juni hebben we een prachtige eerste snee hooi hier vanaf kunnen oogsten. Dit voorjaar was het namelijk heel mooi weer daarvoor. Voldoende regen en lekkere warmte heeft gezorgd voor groeizaam gras. Vervolgens een flink drogende wind uit noorden en oosten maakte dat het eenmaal gemaaide gras geweldig droog hooi geworden is. Echter kun je de eerste 2 maanden na de oogst dit nog niet gaan voeren. Gelukkig houden we daar altijd rekening mee, en hebben we nog voldoende van vorig jaar, zodat de andere paarden toch lekker kunnen eten.

Af en toe wisselen ze van tafel, of gaan helemaal naar een ander restaurant. Vandaag neemt Lucas hiervoor het initiatief.

In het restaurant waar ze dan komen is maar één tafel, en maken ze er noodgedwongen een stoelendans van (al zou met z´n vijven aan één tafel ook prima passen)

Xavi is slimmer, die geniet in z´n eentje van het bladerenbuffet, wat dat restaurant ook te bieden heeft.