Normaalgesproken staat iedereen klaar als we de paarden naar binnen willen halen. Omar en Jake vooraan, om als eersten naar binnen te gaan. De rest staat iets verder naar achter, niet altijd direct in het zicht, maar ieder komt op zijn beurt naar het hek toe. Maar Omar stond er vanmiddag niet. Beetje raar, maar hij zal zo wel komen, denk je dan. Echter toen we iedereen bij het hek vandaan naar binnen hadden gebracht, was hij er nog steeds niet, en misten we ook Grandeur en Joy nog. In geen velden of wegen waren die drie te bekennen. Na nog extra goed kijken, ook door de struiken in de singel heen, zagen we ze met z'n drieen helemaal achter in de zandbak staan. Het leek of ze helemaal niet in de gaten hadden, dat verder iedereen al binnen was. We moesten er flink voor roepen, tegen de regen en de wind in, voordat ze hun eigen tweestrijd overwonnen. Ze stonden denk ik een beetje beschut in de zandbak, met de kont in de regen. En om naar ons, en naar hun eten binnen te gaan moesten ze die regen even trotseren. Dat dappere drietal koos na wat aandringen toch voor het laatste, en kwamen in spetterende galop naar ons toe. Op naar de warme stal, en hun heerlijke maaltijd.