Ik hoorde luid gehinnik en rennende paarden. Toen ik door een raampje van de carport keek zag ik Lucas van voren aan komen rennen. Hij was z'n dames kwijt. Omara is hengstig, en stond te sjansen met Nilam bij de hooibakken achter de paddock. Roots stond aan de andere kant van die voerplek. Om bij Roots te komen (hij laat Omara maar even voor wat het is, nu ze hengstig is), zou hij makkelijk die verharde voerplek scheef over kunnen steken, daarvoor hoefde hij z'n snelheid niet te verlagen. Echter stonden Nilam en Omara daarvoor in de weg, en rende hij dus rechtdoor op de met-planken-omheinde paddock af. In gedachten zag ik hem een scherpe bocht naar links maken, maar daarbij was de kans flink aanwezig, dat hij zou uitglijden op de natte stenen. Blijkbaar zag hij dat glijden zelf ook gebeuren, en besloot in een fractie van een seconde, om dan maar over de planken heen te springen. Zo kwam z'n springtalent nog weer even goed van pas. Ik ben snel, door de schuur heen, z'n halster mee grijpend, naar de andere kant gegaan, om zelf op een normale manier de paddock in te gaan. Er heerste een klein beetje paniek, omdat ze nu echt gescheiden waren. Na een snelle scan of iedereen heelhuids door deze 'strijd' heen was gekomen, heb ik Lucas terug op het pad gebracht, en kon het normale leven weer opgepakt worden.