Vanmiddag was het dan toch zover, dat we Lucas, Roots en Omara geherintroduceerd hebben in de groep. Lucas moest na thuiskomst nog 2 tot 3 weken (stal)rust hebben, en afgelopen donderdag waren er 3 weken om. In de hoop, dat ze zich nog wel een beetje rustig zouden gedragen, hebben we ze het laatste uurtje 'vrij' gegeven. En ze hebben ons niet teleurgesteld.

Ze gaan eerst in alle rust het pad opnieuw ontdekken.

Om vervolgens een hele korte blijheids-explosie te laten gebeuren.

En weer rustig verder te lopen.

Op het achterste pad zij ze nog wel even weer aan het rennen en rollen geweest, maar gelukkig hebben ze dat uiterst netjes en rustig gehouden. Wegens 2 redenen 'gelukkig'. Ten eerste om alles weer een beetje rustig op gang te laten komen. En ten tweede, omdat er op dat moment voor de tweede keer een groepje ruiters langskwamen. Toen die de eerste keer langskwamen waren Orion M., Ramiro en Xavi vrolijk aan het rennen. Minimaal één van die ruiters vond dat geloof ik nogal spannend, en die had haar paard niet helemaal meer onder controle door dit tafereeltje. Ze zei tegen de anderen, dat het volgens haar jonge paarden waren, want dat dit de laatste tijd wel vaker gebeurde. Ik moest inwendig lachen daarom, want gelukkig heeft dat hier niets met leeftijd te maken, en het gebeurt niet alleen de laatste tijd wel vaker.

Terug bij Lucas en z'n dames, die als eerste Chico tegenkwamen aan de andere kant. Met hem had Lucas nog nauwelijks kennis gemaakt zonder de draad ertussen. Want toen we Chico op dinsdagmiddag in de groep hadden geïntroduceerd, is Lucas de woensdag daarop naar de kliniek gegaan. Toch zag het er al niet meer uit als een volledig nieuwe kennismaking, al maakten ze zich allebei nog wel extra mooi.

Roots mocht erbij, maar Chico moet van Lucas wel goed in de gaten hebben dat Roots bij hem hoort.

Dan willen ze ook nog wel heel even spelen.

Een uurtje later is het alsof het altijd al zo geweest is. De periode van 'ziek-zijn en apart staan' vallen zomaar weg, en het is weer de hechte kudde die het was.