De verbondenheid in de kudde, tussen de paarden, is zo mooi. En die is voor ons op momenten als gisteravond weer even heel duidelijk. Jake was een hele dag weg geweest met mij samen (naar een workshopdag). En toen we terugkwamen gisteravond hebben ze het al in de gaten als ik met de trailer de oprit op kom rijden. Ze lopen dan mee op het pad naast de oprit, om naar de ingang te lopen zodat ze het afladen precies kunnen volgen. Het is dan zelfs lastig om je paard weer in de groep te brengen, want iedereen staat te dringen, om als eerste even te neuzen en hoi te zeggen.
Ook vanochtend was er zo'n mooi moment, al was die veel kleinschaliger. De paarden binnen hadden hun ontbijt al op, maar moesten nog even wachten tot wij klaar waren om hen naar buiten te brengen. Do stond met z'n voorhoofd strak tegen het tussenschot, zodat Ramiro hem tussen de tralies door kon verzorgen. Ze hielden heel even op toen ik daar een vertederde reactie op gaf, om vervolgens weer lekker door te gaan waar ze mee bezig waren.