Je vader blijft je vader
zo eigen en vertrouwd
Je wilt hem niet graag missen
omdat je van hem houdt
Maar eens dan komt de dag
dat je hem moet laten gaan
Je verstand zegt dat het goed is
maar in je ogen blinkt een traan

Afgelopen maandag is, volkomen onverwacht, Bert z'n vader overleden. In mijn zoektocht naar een mooi gedicht, wat ik graag vrijdag tijdens zijn begrafenis voor zou dragen, kwam ik bovenstaande tegen. Deze is zo erg van toepassing...

En toen werd Sanne de nacht erna flink ziek. Ze had een wondje gehad aan een hoefbal, en hoewel we dachten dat dat goed aan het genezen was, heeft er toch een bacterie kans gezien om daar naar binnen te slaan en een fikse ontsteking te veroorzaken. Het hele been was opgezet, en Sanne had bijna 40 graden koorts. De dierenarts is geweest om haar antibioticum en ontstekingsremmer te spuiten, wat haar gelukkig goed verlichting gaf. Wat ons echter nog behoorlijk zorgen baarde was, dat ze de daarop volgende 24 uur niet weer begon te eten. Tessie heeft daarom een overheerlijke, super-de-luxe zemelenpapje voor haar gemaakt, wat ze wel smaakvol naar binnen heeft gewerkt.

We durfden het toen ook wel aan, om haar weer een poosje naar buiten te doen. Ze mocht even in Do z'n stal, die in verbinding staat met de paddock.

Dat waren al heel wat stapjes in de goede richting, maar we zijn er nog niet. We zijn heel erg blij, dat Tessie zelf veel aan de verzorging kan doen op het ogenblik.