Ik heb het mooie weer van vandaag meegenomen, en gewapend met een paar rosborstels het pad bij de paarden op gegaan. Toen ik Joy stond te borstelen kwam Grandeur erbij. De plastic rosborstel die ik even op de grond gelegd had pakte hij in z'n mond. Hij pakte die zo stevig en goed aan het handvat, dat ik het jammer vond dat ik het fototoestel niet bij me had. Verder kwam hij helaas niet, zodat ik Joy maar verder in m'n eentje ontdaan heb van de losse haren. Grandeur had me zo kunnen helpen.