Shanti stond al een poosje bij het poortje van de wei te wachten, om erop te gaan. Maar wij waren nog bezig om alle vliegendekens weer op te doen. Ze had het wel goed in de gaten, dat we ze daarna inderdaad op de wei wilden zetten. En doordat Shanti als één van de eersten deze keer de vliegendeken op had, was zij er al lang en breed klaar voor. Echter, toen Bert net door de wei heen naar het poortje liep, om dat open te doen, liep Shanti net over het pad daar vandaan. Ze was ongeveer 30 meter verderop toen Bert haar riep. Met een luide hinnik keerde ze zich weer om, om eindelijk de wei op te gaan. Zo schattig!