dinsdag 2 juni 2015

Sanne stond nog niet klaar bij het poortje voor haar middagmaaltijd. Dat komt niet zo vaak voor. Ik riep haar dus maar even, dan komt ze meestal wel gelijk. Deze keer ging dat echter wel heel .... (weet eigenlijk niet zo goed wat voor woord hier nu het beste past) Ze kwam met verschrikte ogen, in noodvaart, om de hoek van de schuur: ik ben toch nog niet te laat? Natuurlijk niet lieverd, kom maar gauw mee, je eten staat vast nog wel te wachten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten