Charlotte ging vanochtend met Tyshock voor een wandeling naar het bos. Op het moment dat ze weggingen stond Do enorm te hinniken dat hij graag mee wilde. Vantevoren had ik al bedacht dat ik wel even met Do wilde gaan, maar ik had eigenlijk een beetje verwacht dat Do nog niet zoveel fut zou hebben, en dat hij dus niet mee zou willen. Hij heeft gister namelijk een 'pijndag' gehad. Maar we hadden nu voor het eerst pijnstillers voor hem in huis, voor als hij zo'n dag zou hebben. En hoewel we overdag het idee hadden dat het redelijk ging, zagen we 's avonds tijdens het binnenhalen dat het hem toch nog niet lekker zat. Ik heb toen snel de pijnstillers over z'n brokjes gedaan, waardoor hij vanochtend gelukkig een stuk beter was. Maar dat hij weer zo opgeknapt was, dat hij dus mee wilde wandelen had ik ook nog niet in de gaten. Op het moment dat hij dit aangaf, heb ik snel Charlotte gebeld, dat ze even op ons zou wachten. Ondertussen heeft Bert Do gauw van het pad gehaald, en hebben we een heerlijke wandeling met z'n vieren gemaakt.