Ze wilden graag met z'n allen naar binnen gisteravond.

Begin van de avond was het zo onstuimig, dat we niet meer hoefden te twijfelen. Ik vroeg ze nog even of ze naar binnen wilden, en ik kon bijna als uit 1 mond horen: dat hoef je toch niet te vragen? Jaaaa! Soms is zo'n eerste avond binnen sinds lange tijd wat onwennig, maar dat was het deze keer helemaal niet. Alsof het al lang weer vaste routine was, liepen ze zo mee, ieder naar z'n eigen stal. Ze wisten nog precies welke de hunne was.
En ook vanochtend vroeg, het weer naar buiten gaan, ging gelijk weer zo vertrouwd. Het hele ritueel wordt zo weer opgepakt, alsof we geen zomer hebben gehad, waarin ze dag en nacht buiten bleven.