Het is voorbij met de weidegang. Het gras groeit bijna niet meer. En het wordt nu weer natter, waardoor de paarden het gras veel makkelijker stuk lopen. Wat zich dan niet snel meer herstelt, omdat de groei eruit is. Het is best even lastig om het ritueel af te leren, de paarden staan eind van de middag echt te wachten tot we de poort open gaan doen. Maar dan zijn we weer zo blij met ons Paddock Paradijs. Geen weidegang houdt hier niet in, dat ze nu veel minder beweging zouden krijgen. Op het pad bewegen ze zelfs veel meer dan op de wei. En voor het gras eten hoeven we het ook niet te doen. Sinds zaterdag is het hooi van vorig jaar op, en het nieuwe voer vinden ze vele malen lekkerder dan het gras. Daarvoor kwamen ze zelfs in volle galop van de wei af.