Dinsdag ben ik geopereerd aan m´n spataderen, waardoor ik een paar dagen niet bij de paarden was geweest. Nu mocht de steunkous weer uit, en het verband af, en durfde ik het weer even aan bij ze te zijn. De 5 paarden die een paar uurtjes op de wei staan, ging ik er vanochtend afhalen, dat was het eerste wat ik weer deed. Je hoeft ze alleen maar te roepen, dan komen ze er zelf aflopen. Candy bleef deze keer echter eventjes bij mij staan, alsof ze wilde zeggen; he hoi, ben jij daar ook weer? Heel even een knuffeltje halen, voordat ze ook verder liep achter haar vrienden aan, het pad weer op. Ik smolt gelijk helemaal, vond dat zo ontzettend lief! Wie had dat nu verwacht van dat paardje, wat het blijf-van-mijn-lijf-paard werd genoemd, voordat ze bij ons kwam wonen.