Do stond in z'n stal, lekker rustig te eten. En Bert stond voor Do z'n stal, met de rug naar hem toe, iets uit z'n kontzak te halen. Daar moest Do het zijne van weten, dus diens snoet kwam uit de voerbak, en reikte naar Bert om te kijken wat die aan het doen was. Omdat Bert geen ogen in z'n achterhoofd heeft, had die dat niet in de gaten. Maar hij zag aan mijn gezicht dat er iets gaande was, want ik begon al behoorlijk te grijnzen. Daardoor schrok Bert niet meer heel heftig, op het moment dat Do met z'n snoet Bert z'n arm aanraakte. Dat was natuurlijk ook wel fijn, want toen konden ze even lekker knuffelen samen. Do is en blijft nog altijd een hele grote knuffelkont, die zeer nieuwsgierig de wereld inkijkt.