Nu ijzelt het ook, net als een jaar en 2 dagen geleden, maar doordat er ook sneeuw ligt kunnen de paarden toch naar buiten. In de sneeuw hebben ze voldoende grip, en ze zijn zelf voorzichtig genoeg om geen gekke dingen uit te halen. Ze doen alles in stap, en zoeken intuïtief de beste weg. Zo genieten we met z'n allen van een verstilde witte wereld. Waarbij ik me zeer bewust ben van het feit, dat we de weg niet op hoeven, want dat is op zulke dagen geen sinecure. Ik kan niet zeggen, dat we hier op het erf alleen langzaam verkeer hebben, want de poezen waren door het dolle heen. Die deden het dus niet rustig aan, maar we konden ze prima ontwijken zonder gekke bewegingen te hoeven maken. Want voor onszelf is het natuurlijk ook wel oppassen om niet uit te glijden.