Vrijdagochtend heeft Do de hele ochtend op de verharding vlakbij de ingang gestaan. Hij ging niet naar Orion toe. We dachten dat hij zich misschien niet fit voelde, maar z'n middagmaaltijd at hij goed op, en hij had geen koorts. Na z'n maaltijd hebben we hem daarom maar op de wei gezet, om even te kijken wat hij dan ging doen. Dat leek hem erg goed te doen, dus dat hebben we de rest van de middag zo gelaten.
Het gras is na het hooien inmiddels voldoende weer gegroeid, dat alle paarden er wel op zouden kunnen. Maar gister zijn Bert en ik de hele dag weggeweest, en heeft onze trouwe hulp Merel de boel hier geregeld. En we wilde haar niet aandoen, dat ze die weidegang moest regelen, dus hebben we daar nog heel even mee gewacht.
Wel stond Shanti heel verlangend naar Do-op-de-wei te kijken. En omdat zij (hopelijk tijdelijk, door haar tandartsbehandeling) ook niet zoveel van haar hooi maakt, hebben we haar erbij gezet. Blijkbaar heeft dat een verbond gesloten tussen Do en Shanti, want ze stonden gisterochtend voordat wij weggingen, na slechts één eerdere weidegang, samen te wachten bij de ingang van de wei. Ze gingen zelfs samen kroelen, wat die beide nog nooit eerder samen hebben gedaan.

Af en toe ging Shanti checken of het poortje al openging.

In tegenstelling tot het hooi, kunnen ze het gras gelukkig wel goed eten.