Na de regen en de warmte van vorige week, komt het gras in hoog tempo de grond uit. Daarom hebben we de paarden nu maar op de andere helft van de weide gezet, voordat dat alweer te lang wordt, en ze het zodoende vertrappen. Ze hebben zich er flink aan tegoed gedaan, waardoor ze er graag weer af wilden na 2 uurtjes. Toen waren ze eraan toe, om uit te buiken. We hoefden maar een paar aan het halster te pakken, en de rest kwam allemaal gelijk mee lopen. Dat dachten we tenminste... Want toen ik even later de kruiwagen gehaald had, om de weide te gaan uitmesten, liep ik om het hoekje van de struiken, en zag ik Melissa ineens nog in de wei lopen. Hadden we niet helemaal goed geteld dus. En zij leek het niet in de gaten te hebben, dat ze in haar eentje achter gebleven was.