Zondag hebben we afscheid moeten nemen van Enteny, omdat hij ging verhuizen. We laten alle kuddeleden altijd afscheid nemen, maar bij een verhuizing is dat nog niet zo simpel. Als een kuddegenoot overleden is, dan laten we alle anderen erbij, zodat ze zelf kunnen constateren dat diegene overleden is. Maar bij een vertrek kunnen we het alleen maar steeds vertellen, en hopen dat ze het begrijpen. Dat gevoel kregen we afgelopen maand wel. Enteny en Shanti waren méér bij elkaar dan daarvoor.

Enteny hinnikte méér als Shanti even binnen was voor haar middagmaaltijd.

En de laatste dag heeft hij nog heel uitgebreid staan kroelen met Candy.

Bij het echte vertrek stonden er een heel aantal paarden op het pad naast de oprit de trailer na te hinniken. En Enteny stond op de trailer nogal terug te hinniken. Een moeilijk moment waarvan we flink moesten slikken. Vaarwel jongen. We hopen dat het weerzien met je shetland-vriendjes je snel doen vergeten hoe fijn je het hier had. En dat je met hen samen op jullie nieuwe plek nog een fijne tijd zult hebben.