De kwaliteiten van mijn verleden als doktersassistente kwamen deze week goed van pas. We vonden Sanne vorige week 's ochtends op stal met een pijnlijk linker achterbeen, waar ze niet op wilde gaan staan. Bert gaf haar haar ontbijt, maar ze bleef staan zoals ze stond en begon niet te eten. Het been begon ook op te zwellen, en een poosje later bleek ze 40,3 graden koorts te hebben. Acute einzuss dus, een naar binnen geslagen infectie, aan (waarschijnlijk) een wondje. Een antibioticumkuur en de nodige pijnstillers/ontstekingsremmers hebben de infectie weer weggewerkt, maar die middelen laten Sanne haar eetlust verdwijnen. Het is een hele toer geweest om er toch steeds wat eten in te krijgen, maar inmiddels kunnen we opgelucht ademhalen. Haar temperatuur blijft weer normaal, en ze laat zich het eten weer smaken. Pfff.

De zwaluwtjes in het nestje bovenin Sanne haar stal hebben zich er niets van aangetrokken dat we méér bij Sanne waren dan normaal. Af en toe werd er even flink tegen ons gekwetterd, dat we ze lastig vielen, maar we hebben ze aangemoedigd gewoon hun gang te gaan. De babyzwaluwtjes hebben zich daardoor verder ontwikkeld tot ze uit kunnen vliegen.