Ik kreeg al twee keer de vraag hoe het nu met het pad gesteld is. Tja, dat krijg je als je er geen verslag meer van doet, nadat je je nare vermoedens voor de vorst uitgesproken hebt. Maar beter laat dan nooit toch? Daarom wil ik bij dezen nog graag even vertellen, dat het pad wederom geweldig mooi geworden is. Zaterdag begon het in de loop van de middag te vriezen, terwijl het pad, zoals verwacht, nog veel te nat was. De grond begon echter al wat op te vriezen toen we de paarden binnen haalden, en gingen uitmesten. Daardoor werd het al een stuk minder drassig, waardoor het slepen een geweldig beter resultaat had. Daar waar nog grote waterplassen lagen heeft Bert zondagochtend zout gestrooid, zodat dat weer wat ontdooit is, en vervolgens mooi drooggevroren. Zo hebben we al met al nu een knetterhard bevroren, maar o zo goed begaanbaar, pad.