zondag 30 september 2018

We waren een beetje onhandig aan het doen, toen we Do, Roots en Chico naar de weide brachten. Poortjes open, poortjes dicht, dat liep allemaal niet zo soepeltjes dan anders. Daarom lieten we Do maar even los, en gooiden daarbij het touw over zijn nek. Maar ook dat ging niet helemaal zoals het zou horen te gaan, waardoor het uiteinde van het touw alsnog behoorlijk laag bij de grond kwam te hangen, en Do er makkelijk op zou kunnen gaan staan. Enfin, Do is altijd zo braaf, dus die pakken we zo nog wel even weer, om zijn halster en touw te pakken, zodat hij daar dan geen last meer van heeft. Dachten we.... Maar die ouwe Do zit nog zo vol humor, dat hij zich deze keer steeds net niet liet vangen. En ik er maar achteraan lopen, op de vroege ochtend, en Bert maar gniffelen van een afstandje.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten